Καλύτερα να ήμουνα κερί σε μοναστήρι Ντουμάνι σε παλιό τεκέ, κάρβουνο σ' αγιαστήρι
Άιντε να ακούω προσευχές και λόγια πονεμένα παρά που πήγα κι έμπλεξα η άμυαλη με σένα.
Όταν ξεχνάει ο άνθρωπος ποιος ειναι και που πάει κάποιος εκεί από ψηλά μας βλέπει και γελάει.
Καλύτερα να ήμουνα φεγγάρι ν' αλητεύω να μουν το πιο ψηλό βουνο τον κόσμο ν' αγναντεύω Να 'χα αδερφό τον Όλυμπο άντρα τον Ψηλορείτη παρά που πήγα κι έμπλεξα με σένα τον αλήτη
Όταν ξεχνάει ο άνθρωπος ποιος ειναι και που πάει κάποιος εκεί από ψηλά μας βλέπει και γελάει.
