H διαμάχη Αζέρων - Αρμένιων για το Ναγκόρνο Καραμπάχ

Στρατιώτες που δεν είναι ούτε 20 χρόνων έχουν ήδη ζήσει την εμπειρία του πολέμου. Το περασμένο Απρίλιο, ο πόλεμος μεταξύ του στρατού της αυτοαποκαλούμενης «Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ» και του στρατού του Αζερμπαιτζάν αναζωπύρωσε μία διαμάχη που είχε παγώσει για πολλά χρόνια.

Το Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν παλαιότερα μία αυτόνομη διοικητική περιφέρεια της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης που ανήκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Στην περιοχή ζουν κυρίως Αρμένιοι, ενώ ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1991.

Ο πόλεμος άφησε πίσω του 25.000 νεκρούς και ένα εκατομμύριο ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το 1994 επετεύχθη εκεχειρία μετά τη νίκη του στρατού της Αρμενίας.

Στην επονομαζόμενη «διαφιλονικούμενη ζώνη» ξέσπασαν πάλι τον Απρίλιο ταραχές. Από τότε η κατάσταση είναι εύθραυστη.

Ο στρατός του Ναγκόρνο Καραμπάχ με την υποστήριξη της Αρμενίας, δηλώνει έτοιμος να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη επίθεση από τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν.

Κοντά στο πεδίο της μάχης, το χωριό Ταλίς στην Αρμενία, είναι ένα σύμβολο του πολέμου της δεκαετίας του 90. Καταστράφηκε και πάλι την περασμένη άνοιξη.
Οι κάτοικοι του το εγκατέλειψαν. Τρεις που δεν το έπραξαν και αρνήθηκαν να φύγουν, σκοτώθηκαν.

Για να πάει ωστόσο κάποιος στην άλλη πλευρά της πρώτης γραμμής, στο Αζερμπαϊτζάν, δεν υπάρχει δρόμος απευθείας. Η σύνδεση του Ναγκόρνο Καραμπάχ με το Αζερμπαϊτζάν είναι κομμένη.

Μόλις δεκαπέντε χιλιόμετρα χωρίζουν το χωριό Ταλίς με την περιοχή Τερτέρ, όπου βρίσκεται ο στρατός των Αζέρων. Χρειάζεται να οδηγήσει μέχρι το Ερεβάν, την πρωτεύουσα της Αρμενίας, μετά να πάει στην Τιφλίδα της Γεωργίας και τελικά να φτάσει στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν. Από εκεί είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στην πλευρά των Αζέρων.

Και εδώ οι στρατιώτες είναι σε επιφυλακή. Τα Αρμενικά στρατεύματα είναι λιγότερο από 100 μέτρα μακριά. Από εδώ μπορούμε να δούμε καθαρά το χωριό Ταλίς.

Ο στρατός των Αρμενίων κατηγορεί τους αντιπάλους ότι εκείνοι ξεκίνησαν τον πόλεμο την τελευταία φορά.

Δεν υπήρξαν πολίτες που να τραυματίστηκαν στη σύρραξη του Απριλίου, αλλά οι ζημιές ήταν σημαντικές.

Οι κάτοικοι προσπάθησαν να ανοικοδομήσουν το χωριό. Αυτό έγινε με κρατική επιχορήγηση. Περισσότερα απο 200 σπίτια υπέστησαν σοβαρές ζημιές αλλά τρεις μήνες μετά, όλα ξαναχτίστηκαν.

Την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης οι ανταλλαγές πληθυσμών ήταν συχνές μεταξύ των κατοίκων αυτού του χωριού των Αζέρων και των Αρμένιων γειτόνων τους στο Ταλίς.

Ένας κάτοικος της περιοχής αναφέρει; «Η μόνη λύση για το Καραμπάχ είναι ο πόλεμος, όσο οι Αρμένιοι δεν δέχονται να συμβιβαστούν. Πρέπει να ελευθερώσουμε την γη μας με πόλεμο. Για εμένα δεν υπάρχει άλλη λύση».

Ο τελευταίος πόλεμος έφερε στο τραπέζι των συνομιλιών για ακόμα μια φορά Ρωσία, ΗΠΑ Γαλλία και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη. Για ακόμα μια φορά όμως δεν υπήρξαν απτά αποτελέσματα.

Η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της