Πάρε με θεέ μου μία βραδιά Δεν την αντέχω την ψευτιά Στο χείλος της καταστροφής, βαδίζουμε εμείς Δίπλα στο τέρμα του γκρεμού Στην κορυφή του εγωισμού Εκεί αν ψάξεις θα μας βρεις, μόνο μη φοβηθείς
Άνθρωποι... Που γίνονται σε μία στιγμή απάνθρωποι Χωρίς ποτέ να εξηγήσουν το γιατί Στα μάτια σου διαβάζουν τη σιωπή... Ψέματα, σου λένε δίχως λόγο χίλια ψέματα Και ύστερα κοιτούν μ' αθώα βλέμματα Λες και δεν νιώθουν μέσα τους ντροπή
Ποια πίστη και ποια ανθρωπιά; Όλα έχουν γίνει πλαστικά Ζούμε με είδωλα εμείς, της άδειας μας ψυχής Θέλω να μείνω μοναχός Δώσε μου λίγο απ' το φως Έλα και πάρε με από 'δω, για χάρη στο ζητώ
Άνθρωποι... Που γίνονται σε μία στιγμή απάνθρωποι Χωρίς ποτέ να εξηγήσουν το γιατί Στα μάτια σου διαβάζουν τη σιωπή Ψέματα, σου λένε δίχως λόγο χίλια ψέματα Και ύστερα κοιτούν μ' αθώα βλέμματα Λες και δεν νιώθουν μέσα τους ντροπή
Άνθρωποι... Μα πώς μπορούν και γίνονται απάνθρωποι; Χωρίς ποτέ να εξηγήσουν το γιατί Στα μάτια σου διαβάζουν την σιωπή... Ψέματα, σου λένε δίχως λόγο χίλια ψέματα Και ύστερα κοιτούν μ' αθώα βλέμματα Λες και δεν έχεις μέσα σου ψυχή
