ŞİİR: BAHÇEMDEKİ GÜL (BOJİDAR ÇİPOF)

Gül yetişmiyor çoktandır benim bahçemde

Toprak desem aynı, su desem o da aynı

Belki gülün mevsimi değildir diye sandım

Lakin dün pazarda doluydu çiçekçilerin eli

Bu sene yaz çok tatsız, bir türlü tam gelmedi

Yanlış da olsa buna bağlamak istedim nedeni

Tabi bu düşün salt kendimi avutmak içindi

Kendimi avutmak en çok yaptığım değil mi?

Göğsüm boş çoktandır yaslanacak biri yok

Dilimin de bir hükmü kalmadı yemek dışında

Kaçışları anlamak zor, ben mi kaçtım gül mü?

Gül mü kötüydü, benim sunduğum toprak mı?

Sorular ve cevaplarla oyalanarak bitecek ömür

Mademki kalbimizden de sildik gözyaşları ile

Gülü de kökünden sökmeliyiz iç bahçemizden

Biliyorum, elbette güller kalıcı değildir dalında

Sevgi gibiler bazen ömürsüz ya da hemen solan

Sonsuza kadar aşk denir ancak yaşam sınırlı

Yine de tek bir kırmızı yetişseydi ne iyi olurdu

Çünkü ben onu armağan edecektim umuda

Yeni bir günün karşılayıcısı, aydınlatıcısı gibi

Uzatacaktım dikenli dalıyla umuda doğru

Umut kalmayınca gülden, gün de gelmesin

Hatta gece de gelmesin bundan öte yaşamıma

Ben tek bir gül istemiştim sunmak için umuda

Anladım ki gerçekten yetişmiyormuş bahçemde


Bojidar Çipof
27 Haziran 2011 Yeşilköy
http://www.antoloji.com/bahcemdeki-gul-2-siiri/