Η πτώση του Τείχους: Η βραδιά που άλλαξε τη Γερμανία
- 10 years ago
Ήταν 9.20 μ.μ. 9 Νοεμβρίου 1989, όταν σηκώθηκε η μπάρα στο συνοριακό φυλάκιο της Μπορνχόλμερ Στράσε.
Για να κατανοήσουμε όμως πώς συνέβη αυτό, πρέπει να γυρίσουμε λίγες ώρες νωρίτερα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που κάλυπτε η τηλεόραση, ο εκπρόσωπος της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος, Γκούντερ Σαμπόφσκι, ανακοίνωσε- πρόωρα όπως αποδείχθηκε- ότι εγκρίθηκε νέος νόμος, που επιτρέπει στους Ανατολικογερμανούς να ταξιδέψουν στη Δύση.
Στο Βερολίνο, τα νέα ταξίδεψαν σαν αστραπή μέσα στη νύχτα.
Χιλιάδες πολίτες έφτασαν στο Τείχος.
Συγκλονισμένοι οι συνοριοφύλακες, που δεν είχαν ειδοποιηθεί, αντιστάθηκαν αρχικά.
Όμως τελικά αναγκάστηκαν να τους αφήσουν να περάσουν.
Ο Ραλφ Χιρς, που ήταν αντίπαλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, θυμάται τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς που συγκλόνισαν τους πάντες:
«Υπήρχαν πολλοί φόβοι. Η πρώτη ανησυχία ήταν ότι οι συνοριοφύλακες θα μπορούσαν να πυροβολήσουν. Γνωρίζαμε ότι είχαν τέτοια εντολή, επειδή άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στο Τείχος. Αν από υπερβολική αντίδραση ή από φόβο, χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό, για την ειρηνική επανάσταση και για το άνοιγμα της μπάρας. Ουδείς μπορούσε να πιστέψει πως θα γινόταν έτσι».
Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, που κατέγραφαν την ιστορία, εκτυλίχθηκαν σκηνές, που κανένας δεν περίμενε.
Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν πίστευαν στα μάτια τους, παρά το γεγονός ότι παρακολουθούσαν τις εικόνες εκείνης της βραδιάς.
«Ήμουν στο σπίτι και δούλευα. Δεν συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Όταν έκατσα μπροστά στην τηλεόραση και είδα ότι άνοιξαν τα σύνορα, πίστεψα ειλικρινά ότι έβλεπα μια ταινία μεγάλου μήκους. Αναρωτιόμουν διαρκώς, πώς έκαναν αυτό το γύρισμα. Μετά σκέφτηκα πως ήταν μια συναρπαστική ταινία. Άλλαζα τα κανάλια και έβλεπα παντού το ίδιο. Δεν έβγαζα νόημα. Μόνο την επόμενη ημέρα κατανόησα τι πραγματικά είχε συμβεί, ότι είχε γίνει κάτι πολύ σημαντικό», θυμάται ένας κάτοικος του ανατολικού Βερολίνου.
Όλα όσα συνέβαιναν εκείνο το βράδυ ήταν προϊόν αυθορμητισμού.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό στην περιβόητη συνέντευξη τύπου στις 9 Νοεμβρίου, όταν ένας Ιταλός δημοσιογράφος ρώτησε τον Γκούντερ Σαμπόφσκι, από πότε θα ισχύουν οι άδειες για τους πολίτες.
Εκείνος μπερδεύτηκε και απάντησε: «εμένα μου φαίνεται από τώρα»
«Τότε είχαμε ένα Τράμπι. Πήραμε τα παιδιά στο αυτοκίνητο και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τι συνέβαινε. Ακόμη και σήμερα, όταν τα θυμάμαι, μου έρχονται δάκρυα στα μάτια», λέει μια γυναίκα, που έζησε τα γεγονότα της εποχής.
Η ιστορία δεν ολοκληρώθηκε τότε.
Η πτώση του Τείχους άνοιξε το δρόμο για τη συμφιλίωση.
Μέσα σε ένα χρόνο η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν υπήρχε πια.
Για να κατανοήσουμε όμως πώς συνέβη αυτό, πρέπει να γυρίσουμε λίγες ώρες νωρίτερα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που κάλυπτε η τηλεόραση, ο εκπρόσωπος της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος, Γκούντερ Σαμπόφσκι, ανακοίνωσε- πρόωρα όπως αποδείχθηκε- ότι εγκρίθηκε νέος νόμος, που επιτρέπει στους Ανατολικογερμανούς να ταξιδέψουν στη Δύση.
Στο Βερολίνο, τα νέα ταξίδεψαν σαν αστραπή μέσα στη νύχτα.
Χιλιάδες πολίτες έφτασαν στο Τείχος.
Συγκλονισμένοι οι συνοριοφύλακες, που δεν είχαν ειδοποιηθεί, αντιστάθηκαν αρχικά.
Όμως τελικά αναγκάστηκαν να τους αφήσουν να περάσουν.
Ο Ραλφ Χιρς, που ήταν αντίπαλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, θυμάται τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς που συγκλόνισαν τους πάντες:
«Υπήρχαν πολλοί φόβοι. Η πρώτη ανησυχία ήταν ότι οι συνοριοφύλακες θα μπορούσαν να πυροβολήσουν. Γνωρίζαμε ότι είχαν τέτοια εντολή, επειδή άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στο Τείχος. Αν από υπερβολική αντίδραση ή από φόβο, χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό, για την ειρηνική επανάσταση και για το άνοιγμα της μπάρας. Ουδείς μπορούσε να πιστέψει πως θα γινόταν έτσι».
Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, που κατέγραφαν την ιστορία, εκτυλίχθηκαν σκηνές, που κανένας δεν περίμενε.
Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν πίστευαν στα μάτια τους, παρά το γεγονός ότι παρακολουθούσαν τις εικόνες εκείνης της βραδιάς.
«Ήμουν στο σπίτι και δούλευα. Δεν συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Όταν έκατσα μπροστά στην τηλεόραση και είδα ότι άνοιξαν τα σύνορα, πίστεψα ειλικρινά ότι έβλεπα μια ταινία μεγάλου μήκους. Αναρωτιόμουν διαρκώς, πώς έκαναν αυτό το γύρισμα. Μετά σκέφτηκα πως ήταν μια συναρπαστική ταινία. Άλλαζα τα κανάλια και έβλεπα παντού το ίδιο. Δεν έβγαζα νόημα. Μόνο την επόμενη ημέρα κατανόησα τι πραγματικά είχε συμβεί, ότι είχε γίνει κάτι πολύ σημαντικό», θυμάται ένας κάτοικος του ανατολικού Βερολίνου.
Όλα όσα συνέβαιναν εκείνο το βράδυ ήταν προϊόν αυθορμητισμού.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό στην περιβόητη συνέντευξη τύπου στις 9 Νοεμβρίου, όταν ένας Ιταλός δημοσιογράφος ρώτησε τον Γκούντερ Σαμπόφσκι, από πότε θα ισχύουν οι άδειες για τους πολίτες.
Εκείνος μπερδεύτηκε και απάντησε: «εμένα μου φαίνεται από τώρα»
«Τότε είχαμε ένα Τράμπι. Πήραμε τα παιδιά στο αυτοκίνητο και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τι συνέβαινε. Ακόμη και σήμερα, όταν τα θυμάμαι, μου έρχονται δάκρυα στα μάτια», λέει μια γυναίκα, που έζησε τα γεγονότα της εποχής.
Η ιστορία δεν ολοκληρώθηκε τότε.
Η πτώση του Τείχους άνοιξε το δρόμο για τη συμφιλίωση.
Μέσα σε ένα χρόνο η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν υπήρχε πια.