YİNE NEŞ’E-İ MUHABBET DİL Ü CÂNIMI ETTİ ŞEYDÂ Yine neş'e-i muhabbet dil ü cânımı etti şeydâ Yine bezm-i ayş ü vuslat edip ehl-i aşkı ihyâ Amân ey gül-i nihâlim beni eyle valsa şâyân Sana cân ü dil fedâdır gönül andelib-i gûyâ
(Âh.!) O güzel başın için, o hilâl kaşın için Gel gel âşık-ı nâlân, gel gel dil sana hayrân Tenni tenni tennenni tennen Gel gel kaşı kemânım, gel gel dilde nihânım Makam: Hicaz Usûl: Yürük Semâî Güfte/Beste: Hammâmizâde İsmâil DEDE Efendi
DİL Ü CÂN: Gönül ve Can. AYŞ: Hayatın zevkini tatma. EHL-İ AŞK: Âşıklar. NİHÂL: Fidan. ŞÂYÂN: Yakışır, Lâyık. ŞEYDÂ: Âşktan dolayı aklını kaybetmiş, çılgın, deli. VUSLAT: Kavuşma, buluşma. İHYÂ: 1-Diriltme, canlandırma. 2-Kuvvet ve tâzelik verme ANDELİB-İ GÛYÂ: Şakıyan bülbül.
İlk yorumu siz yapın