Ji Mem û Zîn-Seyit Beşir Doru

43.
Salarê mewakibê kewakib
Serdarê tewali' û xewarib

Sultanê serîrê çerxê rabi'
Weqtê weko bû ji şerqê tali'

Şetrencê mah û cundê exter
Bi-l-cumle li ser bisatê exder

Şehmat kirin bi beydeqa nûr
Te d’go hemî bûn di tûrî mestûr

Mîrê ko ji xîretê dilefkar
Şêrê ji hemiyyetê birîndar

Hetta sibeh xew nehate çavan
Sakin nedibû ji rengê avan

Rojê ko ji meşriqê nema nûr
Afaq kirin ji zulmetê dûr

Mîr rabû û hate şehnişînê
Nêzîk-i serayê nazenînê

Rûnişt we gote pêşekaran:
»Hon gazî bikin nedîm û yaran

Tenha ji mi ra Memê bixwînin
Tacdîn û digel biran mexwînin

Îro li Memê ezê xedeb kim
Sûcek wî heye edê edeb kim

Nabit ko ji min bibin di xafil
Bi-l-cumle bi emrî bin di 'acil«

J'ew paş şihande nik xwe Mem xwend
Hadir kiribûn gulab û gulqend

Ewçend şerab û qend û şekker
Ewçend gulab û misk û 'enber

Înan û di meclisê gerandin
Kêfê di xwe ser bi ser gihandin

Encam-i tekellum û xeberdan
Kêşane bi satirenc û nerdan

Mîr gote Memê bi kîn û kerbe
»Îro me digel te ceng û herb e

Rabe ji mi ra were muqabil
Bêşik bi te ra ez im mucadil

Sertê me digel te ey serefraz
Herçî te divê ji bo me dilxwaz«

Lê mîr ji kuran hebû ciwanek
Mehbûbê zemane niktedanek

Yûsif ji melaheta wî mehcûb
Rustem ji şeca'eta wî mexlûb

Hemsuhbet û hemdemê Memê bû
Hemşahî û hemxemê Memê bû

Serdarê kuran bi navê Gurgîn
Fi l-hali xeber gihande Tacdîn

Ew betil ko bû ji halî waqif
Rabûn bi wî ra Çeko û 'Arif

Þêran verisand-i qeyd û zincîr
Hersê bi tebayî çûne nik mîr

Tacdîn ko digel biran bi meş hat
Ke'beyn ji bo Memê duşeş hat

Fîl û rux û kerkedan ko hatin
Dîn mîr û mu'ellimê xwe mat in

Zanîn ko Memo bi bend û baz e
Mîr gote Memê »du destê taze«

Sê dest ji mîr birin temamî
Mufsid fekirî ji wî meqamî

Zîn dî ko li pencerê diyar e
Mihr e li mehê dikit nezare

Bedxwah binê çi hîle rakir
Evrenge behaneyek eda kir

Go »bend û leyîz û cih bi dor in
Hon herdu cihan bi hev bigorin

Mem dê bibitin vê carê mexlûb
Hasil bibitin ji bo te metlûb«

Mîr rabû û çû cihê Memê jar
Mem hate cihê ji pêş ve dildar

Çavê di Memê ko dîn ruxê Zîn
Muft dane ji dest xwe fîl û ferzîn

Dil maye li pencer û şibakan
Hespê xwe dida l’ ciyê peyakan

Mîr bir ji Memê temamî şeş dest
Mem bû ji meya ji pêş ve sermest

Mîr gote Memê »me bir xwe dilxwaz«
Wî go ko »bibê, çi ye te daxwaz«

Mîr go »me xered ne kesb-i mal e
Meqsûd ji teyê me keşf-i íal e

Metlûb ji le'b û bend û bazan
Qet nîne bi xeyrê keşf-i razan

Şer'ê min ew e bikî tu iqrar
Kanî di dinê kî ye te dildar

Herçî periya te dil li bal e
Horîsifet e melek misal e

Ger la^iqê te ewê bibînim
Malê xwe bidim ez ji bo te bînim«

Sahibxeredê di weqtê furset
Te'na xwe ji rengê def'-i tuhmet

Go »min diye ya Memê hebandî
Kîjek 'ereban e lêvdeqandî

Ser ta bi piyan reş e wekî qîr
Ne la^iqê behs û xwestina mîr«

Te'nê li Memê wereng eser kir
Yekcar-i ji 'eqlî bêxeber kir

Behra dilî perde lê bi coş hat
Nagam bi gazî û xuroş hat

Go »qet ne we ye wekî wî guhtî
Mîr^im periya dilê me suhtî

Şehzade ye şehnişîn mekan e
'Enqa ye bilind-i aşiyan e

devam ediyor.