ŞİMALGÜNEY (HA)

Öyle cümleler kurdum ki, Yüreğim hafifler sandım ! Öfkem durulur fırtınam diner sandım... Öyle duygularda kaybolup gittim ki,, kendimi bir yerde bulurum sandım .! Ve öyle inat ettim ki acı çekmemek için,,, Belki de mutluluk denen şey gerçek olmayacak kadar zor sandım... Şimdi öyle suskun, öyle sessizim,,, korkuyorum fırtınam büyük OLACAK diye...avazım çıktığı kadar susuyorum...

Kimseyi üzmemek için çabaladım hep.. Gerektiği yerde kendimden ödün verdim KIRILDIM , ÜZÜLDÜM, DAĞILDIM ama SUSTUM .. Ben sustukça CEVAP VEREMİYORUM SANILDI.. Sustum çünkü her suskunluğuma bir ANLAM YÜKLEDİM..!İYİ BİR İNSANSIN..!! Bu Lafı çok duydum ama nedense hep kaybettim..! TA ki ARTIK KAYBEDECEK BİR ŞEYİM KALMAYANA KADAR .SUSUYORUM.. Sessizliğimi , HAYATIMI MAHVEDENLERE ARMAĞAN EDİYORUM... !!