Bir düştü benim ki Tatlı bir gülüştü senin ki Yağmur düşer Kar düşer Ay düşer Güneş düşer üstüme Kim bilir, bekli de sen düşersin bana bir ömür boyu Uzak ihtimal olsa da
Bu gönül sana düştü Benim ki imkânsız bir düş’tü O güzel gülüşün içime düştü Yıllarca hep seni hayal ettim Dedim ya Bir düş, bir hayal benim ki Hiç bitsin istemediğim
İmkânsız aşk zordur Karşılıksız sevmek Ölüm gibidir Diri diri yaşarken ölürsün Bir gülüşüne, tatlı sözüne ömür verirsin
O bilmez seni O görmez seni Ama sen yine de seversin Karşılık beklemeden Yıllarca seversin Boynun kıldan ince kalır Kalbin hep kırılır Birde bakarsın ki Birisi çıkagelir ansızın Ansızın Sevdiğine beyaz gelinlik giydirip alır Sen öylece bakakalırsın Dizinin bağı çözülür Bakmaya kıyamadığın sevdiğin karşında Beyaz gelinliğiyle süzülür Senin aşkından bihaberdir Yüzüne güler
Sen imkânsızı yaşarsın Sen imkânsızı seversin Sen, ölüm işte bu dersin Yüzüme gülerek gelen ölüm bu dersin Ve sen de için kan ağlayarak ona gülersin Kurduğun düşleri Arkanı dönüp Yaşlı gözlerlerinden silersin
Ölene bir gün ağlanır Ama sen her gün öleceksin Bu imkânsız aşka devam edeceksin Yavaş yavaş kurduğun düşlerle her gün öleceksin Her gün öleceksin Çünkü imkânsızı sevenler ölüm mahkûmudurlar…
