Grup YORUM - Kuşatma

sen kurşun yağmurları altında

güneşin delik deşik edildiği bir ülkede doğdun

öptü kan revan içinde seni çırılçıplak bir ölüm

ölümü ve gözyaşını gördün yavrum

kan emmeyi öğrendin yaralarından

saplanırken geceye ilk çığlığının sesi

kestik göbeğini süngüyle senin

terli bir asker kaputuna sardık sonra

kurşunlar yağıyordu cesedine annenin

ağla yavrum ağla

dindirsin içindeki acıyı gözyaşların

dönsün toz duman arasın aşkı

ve kalksın artık kanlı duvarlarından kuşatmaların

ağla yavrum ağla şimdi...

söz: mecit ünal