Eda: Çünkü Ben Senim.. Sen Ölürsen.. Bende Ölürüm.

Eda: Biliyor musun? Babamı Her Ziyaret Ettiğimde, Ölümün Ağırlığı İçime Daha Fazla Çöküyor.
Harun: Seni O Kadar İyi Anlıyorum ki..
Eda: Bu Gerçeği Düşünmekten Kendimi Alıkoyamıyorum.
Harun: Ölümü Düşünmek, Yaşama Haksızlık Etmek Değil Mi? Düşünme Artık..
Eda: Sen Hiç Düşünmedin Mi? Yani.. Son Anı.. Korkmuyor Musun Hiç?
Harun: Benim Korkum Ölüm Değil Birtanem. Seni Arkada Yalnız, Acılar İçin de Bırakmaktan Korkuyorum Ben..
Eda: Bırakma O Zaman.. Sakın Ölme.. Ben Sensiz Yapamam..
Harun: Eğer Bir Gün Ölürsem.. Senin Her Zamankinden Daha Fazla Güçlü Olman Gerekecek. Herkezden, Her şeyden Önce.. Yağmur için Yapmalısın Bunu.. Hayata Daha Fazla Sarılmalısın..
Eda: Nasıl Olacak O? İstesem de Yapamam ki.. Senin Olmadığın Bir Dünya’da Yaşamak Ölmekten Daha Zor. İmkansız Benim İçin.. Çünkü Ben Senim.. Sen Ölürsen.. Bende Ölürüm.
Harun: Tamam.. Hiçbir Yere Gitmiyorum. Seni Bırakmaya Niyetim Yok.. Hadi Gidiyoruz..
Eda: Nereye?
Harun: Evlenmeye..
Eda: Evlenmek mi?
Harun: Evet.. Hadi Gel..