Arıyor İstanbul eski günleri Geceler kahroldu çöktü İstanbul Ellerini açmış minareleri İçini Allah’a döktü İstanbul Toprağın altından yükselir figan Bakamaz üstüne yer hicabından Bağrına bastığı vurdu sırtından Matem bayrağını çekti İstanbul Ağladı boynunu büktü İstanbul Bizi yüreğinden söktü İstanbul Ah İstanbul ah! Bilirim matemlisin, bilirim yaslısın Bilirim kızgınsın bize Bilmem ki arınır mıyız bu günahtan Döksen bizi Marmara’ya Karadeniz’e Ne bunca imparatorluklar Ne de muharebeler yordu seni Korundun düşmandan yıllarca Lakin dost bildiğin, can bildiğin vurdu seni Ah İstanbul ah! Yüzüne bakacak yüzümüz kalmadı Bırak bari ismini doya doya analım Bundan böyle sen bize yan, Biz de sana yanalım…
