susuyorsun kadın... içinde baharları kışa çeviren bir fırtınayla susuyorsun... ne coşkuluydu oysa bir zamanlar sevmelerin... ne kadar dingindi gözlerin, sesin, nefesin... ne kadar da kendinden emindi ellerin...
susuyorsun kadın... söylenecek o kadar sevdaların varken susuyorsun zamansız... masalların kaldı bir tek sesinden yadigar; onlarda başına buyruk, yüreği bükük...
ne kahramanlar eskitmişti oysa masalların... ne sevdalara önderlik etmişti vuslatların... şimdi teslim olmuş bedenin yüreğine... susuyor işte ikisi birden içinde...
İlk yorumu siz yapın