ABDULBAKİ KÖMÜR-SON KUŞLAR

Gürültü boğar sesleri,
inanç kokar nefesleri
Açılmış ten kafesleri,
Uçuverir can kuşları.

Güzellikler solar yerde,
Savrulurlar esen yelle,
Azalırlar hergün dalda,
Düşürürler son kuşları.

Donar dilde mahur beste,
Seherler kalır heveste,
Artık yoklar o adreste
Gidivermiş tan kuşları.