Bedrettin yiğitleri ufka baktılar. Gitgide yaklaşıyordu toprağın sonu Fermanlı bir ölüm kuşunun kanatlarıyla. Oysa ki onlar bu toprağı Bu kayalardan bakanlar onu Üzümü inciri narı Tüyleri baldan sarı Sütleri baldan koyu davarları İnce belli aslan yeleli atlarıyla Duvarsız ve sınırsız Bir kardeş sofrası gibi açmıştılar....
