- 1 day ago
Category
📺
TVTranscript
00:00เดสน č. Johan
00:10คุณจeing ลูกผมเรียนทำไม
00:12คุณต้องการอะไร
00:15ที่ผมจ้างจูน
00:17เพราะว่าอยากให้แย่ผมได้เปิด λ feathers
00:20แค่นั้น
00:21แค่นั้นครั plans
00:23แล้วอยากเจอผมทำไม
00:25ทั้งทั้งที่งานนี้
00:27มีแต่คนในครอบครล Kristen
00:30แต่คุณไม่ใช่
00:33ผมอยากรู้จักครอบโทรจูนให้มากขึ้นครับ
00:36อยากรู้จัก หรืออย่างให้ผมสำนึกมูลคุณ
00:38ว่าคุณช่วยลุ่งสาวผม
00:40ไม่ใช่นะครับ
00:42จูนตังหาครับ
00:44ที่เป็นคนช่วยผม
00:45แล้วนี่มันเรื่องอะไร
00:47ทำไมต้องมาหาผมที่นี่
01:00สุดท้องการดาษที่ไว้
01:30fh da
01:33fh ah
01:38i
01:46я
01:50i
01:51อ่านหนังสือกดนายอยู่แล้วเจ้า
01:52ป่าแม่
01:54นี้ที่เป็นเรียนทำอาหารมาก
01:56อ๋อเรียนบ้ั картต้องงาน หรือจะได้แก่งไก่เข้าไปให้พ่อเก่ากิน
02:00ถ้าพ่อออกมานะ ยักหนูจะทำให้กันเมนูไม่ทำกันเลย
02:04อ่าแบบ เจดวันเจดเมนูไปเลยไหม
02:07เอาเลย เอาเลย ตามสบายแก
02:11เออ ว่าแต่ก็จะบอกพ่อแก และคุณปกเบองไว้อย่างไร
02:18ก็...ก็บอกเขาไปตรงๆว่า았어요
02:22เขาไปคนจ้างหนูไปเรียน
02:24แค่นั้นอะ obl –
02:26แล้วกันไม่คิดว่าพ่อแกจะสงสัยหรอ
02:28ว่าทำไมต้องให้เขาเพิ่มชื่อคุณปกป้องเขาไปเป็นคนเยี่ยม
02:31ทางทางที่ไม่ใช่ยาตย์
02:38เอ่อ
02:41เขาก็คง
02:43ตอบพ่อได้แหละว่า
02:46เขาไปในฐานะอะไร
02:56พรุ่งนี้ยายสอนกับประหมอนสองคนได้แน่นะครับ
03:10ไม่ต้องห่วงหรอกลุก
03:12พรุ่งนี้สอนทำขนมไม่มีอะไรยาก
03:20จะไปหาพ่อคนอื่น
03:22และเมือนใส่พ่อตัวเองไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย
03:26%&.
03:30gradually going in mind
03:33els you come in
03:34แล้วจะคุยอะไรกับพ่อจุร
03:35as
03:39ผมจะไปยืนยันกับเขาครับ
03:41บ่าผมจริงตัวกับลูกสาวเขา
03:43ไม่คิดต้องไหรอว่าว่าพ어หญิงsedาก็อยาก
03:47ให้เราเปิดตัวกับพ่อแม่เราบ้างอ่ะ
03:50จ
03:532626
03:54จะมืนตึงใส่กันยังไง
03:58แล้วก็หนีพ่อแม่เราไม่พ้นหรอกนะ
04:07อืม
04:08ไม่คุยกันวันนี้
04:11มันก็ต้องคุยกันวันน่า
04:14แล้วจะมามัวผลัดวันประการพุ่งทำไมกัน
04:17ลองคิดดูให้ดี ๆ กันแล้วกันนะลูก
04:24สอดกัน
04:30ขออดิฉันค่ะ
04:33ตัวนั้นมีปัญหาค่ะ
04:34ขอว่า
04:35คุณลูกค้ามีได้สั่งออเดอร์นี้ค่ะ
04:39อ่ะ โอเค
04:41ขอโทษนะคะ คุณลูกค้ามีปัญหา
04:44ไม่มีอออเดอร์หน่อยค่ะ
04:46อนาชนะไม่สั่ง
04:49อาวโอเค
04:52คุณพาลอบ มาดูนี่น่ะ
04:59สักรู้นะคะ เสือ
05:01อะไรค่ะ
05:02อันนี้คุณนี้ที่ต้องมาได้ฟ่างนั้น
05:08แล้วขอออกภายด้วยนะคะ เดี๋ยวจากการแก่ขายให้ค่ะ
05:22เรียนจบแล้วพวกเราไปสักเคิ่มดีไหม
05:25เราเนื้อว่าพิมพ์จะถามว่าถ้าจบแล้วจะทำอะไรต่อ
05:33เราบอกแม่ว่าพวกเราจะเป็นงานเป็น
05:46ใช่มันเถอะ เราแค่ประชนแม่ล่ะ
05:49พวกเรายังไม่พร้อมกันหรอก
05:55ใช่มั้ย
06:00พิมพ์อยู่กับแล้วไม่ก็ลำบากแล้ว
06:03เราไม่ใช่ลูกคุณของนโย
06:06ถึงอายจะทำอะไรไม่เป็น
06:08อายก็แค่ไม่อยากให้แม่สมับหน้าอายอะ
06:17แล้ว
06:19พวกเราทำอะไรกันต่อดีอะ
06:25เราว่าจะขายกันโดนี้
06:31อยู่จะให้กลับไปหยุดกับแม่เหรอ
06:32พวกเราเก็บของเรียบร้อยแล้วนะคะ
06:47อืม พวกเราเก็บของเรียบร้อยแล้วนะคะ
06:49ขอบมองกับบาลก่อน
06:50จ้ะ ขอบใจมาก
06:51จ้ะ
06:52เฮ้ย คุณกลับพี่เธอ
06:54เดี๋ยวฉันอยู่แคลรายปรับเดียวก็เสร็จแล้ว
06:59ผมไม่ต้องเรียบกลับไปทำอะไรนี่
07:02อยู่เป็นเพื่อนคุณได้
07:03โอเค จะเป็นเพื่อนคุณได้
07:05จะมาพี่สูตัวเองอะไรตอนนี้ล่ะ
07:11ที่ผมช่วยข้munเนี่ย
07:13เพราะผมเห็นว่า
07:14เราถูกลูกทิ้งเหมือนกัน
07:19แต่มันคุณจะไม่สนใจ
07:21ว่าจะทำให้เขากลับมาเห็นว่าเราเป็นพ่อ เป็นแม่เขาต่องไรulations
07:26ฉันพยายามแล้ว
07:28แต่ถ้าเขายังกลดอยู่
07:30มึงก็จะมีประโฉต์อะไรหรัก
07:32ก็จะฝืนใจเขาอ่ะ
07:41มี inspector ว่ามาเลยครับ
07:43แกก็รู้ว่าที่ตอนนั้นฉันบอกว่า
07:45ไม่ให้แกมายุ้งที่ร้าน
07:47ก็ตอนนั้นromatum
07:50แม้เขาไม่ได้จังใจจริงๆ แล้วลูก
07:54ไม่เป็นไรครับ
07:56เรื่องนั้นผมไม่ถือศาหร粗
07:57ไม่ถือศา
07:59โอ้ยก็...
08:01ไม่ถือสาแต่ก็ไม่มาช่วยที่ร้าน หมายความว่ายังไง
08:06ผมมาแค่งกำลังกลับไป
08:14ผมพูดตรง ๆ เลยนะ
08:16ที่ผมมาอยู่ตรงนี้เพราะว่ายายขอล้อง
08:19ผมไม่อยากให้ยายคิดว่าเราสามคนจะต่อกันไม่ติดแล้ว
08:24เราต่อกันติดไหม?
08:26ก็มันไหร่ที่ผมเลือกรู้สึกว่า
08:29ทั้งสองคนใช้ผมเป็นหมากในการต่อลองกัน
08:32ผมก็จะลองคิดดู
08:38พอเธอ
08:40พูดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์เหรอ
08:46ผมจะทำให้ลูกกลับประยอมรับหรอกให้ได้
08:49เอาเวลาไปทำอย่างอื่นเธอ
08:53คุณอย่าผู้หมดหวังสิ
08:56คุณ
08:58พอแล้วเดี๋ยวคุณตื่นไม่ไหว
09:03อย่ามาดูถูก
09:06เมาแล้วเดี๋ยวก็มีเรื่องอีกกลับ
09:10มีเรื่องอะไร
09:14ซึกอันนี้เรื่องที่ไหนคะ
09:18ยังไม่ได้จริงอ่ะ
09:20ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนคุณเมา
09:23อันนี้นะครับ ติดบัดด้วยนะ
09:37ในวันชายยอดชื่นค่ะ
09:40อันนี้นะครับ ติดบัดด้วยนะ
09:50ในวันชายยอดชื่นค่ะ
09:52สักกู่ครับ
09:54โอเค กี่คนครับ
09:56สามค่ะ
10:10ค่ะ
10:40ไม่เป็นไรลูก
10:51ไม่เป็นไรลูก
11:05ไม่เป็นไรจัน
11:10ขอโน่นะพ่อ
11:17พ่อเองที่ต้องขอโทษลูก
11:21พ่อรู้ว่าพ่อทำให้ลูกผิดหวังมาก
11:27โดดตั้งอาทิตโง่เอง
11:32ที่ไม่รู้ว่าพ่อทำถูกอย่างเพื่อหนู
11:36พ่อของโน่ที่เชื่อคนง่ายๆ
11:42แต่ถึงจะไม่ได้เจอกันนั้น
11:46หนูไม่เคยลือว่าพ่อเป็นพ่อของหนู
11:53พ่อก็ไม่คิดนะ
11:56ว่าจะได้กวดลูกอีกครั้ง
11:59เก็งไป
12:24อ๋อ
12:30เราอ่ะตัวเป็นสาวแล้วนะ
12:34แต่แม่น่ะ ยังไม่แก่เลย
12:37แม่ก็รอกว่าฉันแก่สิ มีเรื่องแน่
12:54นี่ คุณปกป้อง
13:21ที่หนูบอกให้พ่อเพิ่มเชื่อเอาเข้าไป
13:27สวัสดีครับ
13:51ลืมกระไฟด้วยกันก่อนสิ
13:54อืม ชนีด
14:00เมื่อคืนไม่ได้เมาใช่ป่ะ
14:04ก็
14:06อะไรนะ
14:10สายแล้ว
14:13คืนนี่มาเองนะ
14:15โอเคนะ
14:18อืม
14:20เดี๋ยวผมไปสบ
14:22จะบ้า เดี๋ยวใครเห็น
14:24ใครจะเห็นเราวันนี้ปกป้องไปกับหนูจูน
14:27ไม่ต้องกลัวหรอก
14:31ไป ฉันก็รีบไป
14:32ก็รีบไป
14:44มีแกงเขียวหวานด้วยนะ
14:46อยากกินไหม
14:47อยาก
14:48ตอนนั้นแม่กินแล้วแม่บอกเหมือนชาววังเลย
14:51เก่งไหมลูก
14:52ไม่มีอย่างอื่นด้วยนะ
14:54อืม หังเรก็เป็นด้วยเหรอ
14:56เพิ่มหมดเลยนี่มีสู่จดไว้ว่าใช้อะไรบ้างทำไงบ้าง
15:00ว่า ตั้งใจเรียนไหม
15:04จะถ้าทั้งหมด คุณปกป้องกับไปกับข้า써มั้ย
15:12ยิ่งดูพ原ะยิ่งหิว
15:15พอว่าไปหาซื้ออะไรมากินดีกวะ
15:17อยากกินอะไรกันครับ เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้
15:20ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันก็ญาจูนตรง links ofとไปซื้อเองดีกว่า
15:24ไป เราไปซื้อกัน เ� Orient ทำให้คุยกันๆ
15:27คุยกันไปก่อนนะ
15:30ไป
15:31ไป
15:34กินเลย
15:35คุณจ้างลูกผมเรียนทำไม
15:43คุณต้องการอะไร
15:45ที่ผมจ้างจูน
15:48เพราะว่าอยากให้ยายผมได้เปิดลงเรียนต่อครับ
15:51แค่นั้น
15:52แค่นั้นครับ
15:54แล้วอยากเจอผมทำไม
15:56ทั้งทั้งที่งานนี้
15:59มีแต่คนในครอบครัว
16:02แต่คุณไม่ใช่
16:05ผมอยากรู้จักครอบครัวจูนให้มากขึ้นครับ
16:07อยากรู้จัก
16:09หรืออยากให้ผมสำนึกมูลคุณ
16:11ว่าคุณช่วยลูกสาวผม
16:12ไม่ใช่นะครับ
16:14จูนตังหาครับ
16:16ที่เป็นคนช่วยผม
16:17แล้วนี่มันเรื่องอะไร
16:19ทำไมต้องมาหาผมที่นี่
16:26ผมชอบจูนครับ
16:35ผมอยากบอกให้คุณรู้ไว้
16:39มันคือไม่ได้พูดพอเมาใช่ไหม
16:52แต่ซากทำไมเนี่ย
16:56ก็แค่อยากรู้ว่าพูดพ่อเมาหรือว่ารู้สึกอย่างไรจริงๆ
17:03ก็บอกแล้วไงก็ไม่ได้เมา
17:26ยังไม่หลับใช่ไหม
17:33อืม
17:35ผมรู้นะว่าผมตามปีกับคุณ
17:41ผิดอย่างที
17:45ผิดอย่างที่
17:48ก็ไม่ควรให้ภัยเร็วด้วยซ้ำ
17:52สารภาพอะไรตอนนี้ครับ
17:56ผมถามอะไรนะสิ
18:02ตลอดเวลาที่เราห่างกัน
18:04คุณคิดถึงผมมากไหม
18:08ฉันจะคิดถึงคนที่ทำให้ฉันเจ็บทำไม
18:23แต่ผมคิดถึงคุณนะ
18:31วันที่ผมจะกลับมาหากคุณ
18:37เป็นวันที่ผมรู้ว่า
18:39จิตตลาเขาทร้อง
18:41ตลาเขาทรอง
18:51ถึงผมจะรู้ว่า
18:52คุณไม่มีวันให้อภัยผม
18:56แต่ผมก็ยังคิดถึงคุณ
18:58คิดถึงคุณทุกวัน
19:02ทางที่รู้ว่า
19:04ผมก็บนางนำปิดจดจิตตา
19:07แต่ผมก็ห้ามใจ
19:12ก็คิดถึงคุณไม่ได้เหรอ
19:19ผมคิดถึงวันที่เราอยู่ด้วยกัน
19:26ทุกเย็นคุณก็หิวแก่งมาให้ผม
19:29เพลงที่เราร้องด้วยกัน
19:37มันทำให้ผมมีความสุขทางทางที่
19:43ทุกอย่างมัน
19:44มันกลับมาเป็นแบบเติมไม่ได้แล้ว
19:58มันทรมานมากเลยคุณรู้ไหม
20:01แล้วคุณคิดว่า
20:02ผมคิดว่า
20:05ฉันไม่ได้รอมานเหรอ
20:10ฉันเจ็บโปรดทุกครั้งนะ
20:12พี่คิดหนึ่งคุณ
20:26เรากลับไปปิดมันเดิมไปได้ไหม
20:27ไม่ได้ไหม
20:37มันไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้หรอ
20:39เราจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมกันจริงหรอ
20:58เราจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมหรอ
21:00แต่เราจะกลับไปเป็นครอบกลัวอย่างงาน
21:03แต่เราจะกลับไปเป็นครับกลัวดังไง
21:28จูน แม่ว่าให้เขาคุยกันไปก่อน
21:31อย่าเป็นเข้าไปเลย
21:34ไอ้ที่คุณเดินเข้ามา
21:36แล้วบอกว่าชอบลูกสาวผม
21:38มันไม่ได้ทำให้ผมประทับใจหรอกนะ
21:41อะไรที่ผมทำแล้ว
21:43คุณจะไว้ใจผมมากขึ้น
21:45ผมยินดีทำครับ
21:47ผมไม่อยากให้ความหวังคุณ
21:49เพราะอีกไม่นาน
21:51ผมก็จะออกไปจากที่นี่แล้ว
21:53ผมจะไปดูแลพวกเขาเอง
21:56ให้สมกับที่ผมเคยทำให้พวกเขาผิดหวัง
22:00ผมเข้าใจครับ ว่าตอนนี้คุณยังไม่ไว้ใจผม
22:03ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น
22:06เพราะความไว้ใจ ทำให้ผมเป็นแบบนี้
22:09ลูกเมียผมต้องมาปลอยเดือดร้อนไปด้วย
22:14ผมขอโอกาสพี่สูตัวเองได้ไหมครับ
22:16ไม่จะเป็น
22:18ผมรู้ว่าคุณมีเงิน มีหน้ามีตา
22:23ครอบครัวคุณกับครอบครัวผม มันคนละฉัน
22:26คุณจะใช้เงินซื้ออะไรก็ได้เพื่อให้ผมเชื่อใจ
22:30ยามมันลอกผมเลย
22:32แต่ผมไม่เหมือนเจ้านายคุณครับ
22:38ขอโทษ์ครับ
22:43พอดี จูนเล่าเรื่องเจ้านายคุณให้ผมฟังครับ
22:47ผมรู้ว่าผมอาจจะเป็นความหวังทั้งหมดของจูนได้
22:53ไม่ดีถ้ากรบคุณ
22:54แต่ผมเชื่อนะครับ ว่าผมจะเป็นความหวังเล็กๆ ของจูนได้
22:58ถ้าคุณยอมให้โอกาสผมครับ
23:00แล้วคุณจะพี่สูตรตัวเองยังไง
23:13หนักแล้วจ้ะ
23:14นี่ ของคุณ
23:16ขอบคุณครับ
23:18นี่มีใครเจียวที่คุณชอบคุณด้วยนะ
23:21นี่คุณ
23:23หิวยัง
23:25นิดหนึ่ง
23:27ขอบคุณค่ะ
23:29หิวยังค่ะ
23:31หิวแล้วจ้ะ
23:33มา จนหิดทอบ
23:35อืม นี่ค่ะ
23:37ใจมากไหม
23:51นี่ค่ะ
23:53อืม นี่ค่ะ
23:55นี่ค่ะ
23:57อืม นี่ค่ะ
23:59อืม นี่ค่ะ
24:01นี่ค่ะ
24:03อืม นี่ค่ะ
24:05อืม นี่ค่ะ
24:07ไม่หลบยัง
24:09โอเค
24:38เรานึกว่าพิมพ์เข้าใจแล้วว่าเราขายคนดูทำไม
24:41ไอ้รู้ว่าอยู่จะเอาเงินไปลองทุนสร้างครอบครัว
24:54เราไม่ได้ทิ้งพิมพ์นะ
24:56ไอ้รู้ถ้าถึงไอ้จะไปตอนนี้หรือจะไปเมื่อไหร่
25:07ไอ้ก็เพิ่งไปอยู่ดี
25:10ถ้าให้ไอ้ออกตอนนี้
25:12อยู่ก็จะได้ประกาศขายคอนโดเร็วขึ้น
25:15ไม่ดีหรือไง
25:19ไอ้เงินลงทุนอ่ะ
25:21เราก็อยากได้
25:23แต่เราก็อยากอยู่กับพิมพ์ให้นั้นได้สุด
25:26เท่าที่เราจะทำได้
25:29เราไม่อยากทิ้งพิมพ์นะ
25:53นี่คือขนม หิน ฝน ธอง
25:56เป็นขนมที่ใช้ทำเรียนแบบ หิน ฝน ธอง
26:00ที่ใช้ทดสอบว่า เป็นทองแท้หรือไม่
26:06ตัวขนม巧rzyกล้าวโ taught
26:07ขนมจะทำจากแป้งเข้าเจ้า น้ำตาลและกโกทิ
26:11ซึ่งถือได้ว่า่าส่วนประกอบหลักของขนมทัย
26:14ส่วนผมสีดำนี่ย์ก็ทำจักกลับมาภาว
26:17ออกไปเผ nossosเฟ้าไฟ
26:18นั้นเราเริ่มกันเลยนะครับ
26:24คนไทยสมัยก่อนกินขนมตามเรือดูการไม่ต่างจากอาหารนะคะ
26:31ช่วงน้ำหลากจับกุ้งได้มากก็เอาไปทำขนมเบื้นใส่กุ้ง
26:37ช่วงเกี่ยวข้าวได้เข้าใหม่ก็นิยมไปทำเข้าหลาน
26:42ช่วงออกพันษาก็จะทำเข้าต้มมัดเข้าต้มรูปโยนค่ะ
26:47แล้วมีขนมตามงานต่างๆ ด้วยแล้ว ไม่ told them they tried to dance better
26:55งานข propreกริมแดงันเป็นขนมบันแสงความ�ปกริม
26:57แ landscapes and pink
27:00แสงความรับกริมยังได้โบ limos
27:01ขนมญา��ให้
27:16อร่อยไหมพ่อ?
27:18อร่อยมาก
27:20แต่กินไก่อ่ะ?
27:22โอ้ย แย่งพ่อกินนะ
27:24สูน
27:26มาแล้วครับ
27:28ขอบคุณค่ะ
27:30เอาไปอีกลูก
27:32ขอบคุณค่ะ
27:34นี่หนูป้อนขึ้น
27:36ชิบอันนี้อร่อยมาก
27:46นี่ก็ได้แล้วนะครับ
28:00นี่ก็ได้แล้วนะครับ
28:16โอ้โห
28:30ได้ไหมครับ?
28:32ใช่ได้
28:34จำได้ใช่ไหม?
28:36ว่าทำยังไง?
28:38ครับ จำได้ครับ
28:40นั้น
28:42เธอลองชิมดูสิ
28:44ดูสิ
28:56อร่อยครับ
28:58อย่างนั้นวันพุ่งนี้
29:00เธอมีหน้าที่สาธิต
29:02ให้นักเรียนในคลาสตู
29:04จริงเหรอครับ?
29:06คุณสมอนไว้ใจผมเหรอครับ
29:08คุณปาริชาติตังหาก
29:10ที่ไว้ใจเธอ
29:12ชิมดูมีกว่า
29:14แม่ครับ
29:16โอ้โห
29:26แม่ครับ
29:28ดูสิ
29:30แม่ครับ
29:32ลองพ่อนะลูก เดี๋ยวก็ออกไปเจอข้างนอกแล้ว
29:42พ่อโทษนะ ที่ทำไมลูกกับแม่ต้องลำบาก
29:49เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ถ้าฉันกลัวลำบาก ฉันไม่มันเป็นเมียพี่หรอก
29:57เต็มทำกับข้าวอร่อยอร่อยไว้รอนะ
30:12โอเค
30:17หมดเวลาเยี่ยมแล้วครับ เชื่อนครับ
30:27ไม่ได้แล้วครับ
30:47คิดถึงก่อดอย่างนี้ตั้งเลยเนอะ
31:07อีกนานก็จะได้ก่อดเอง
31:12ก่อดกันเองก่อน
31:15เทียบดูนะคะว่าขาดอะไร
31:40อีก
31:55ของฉันหวานกว่าค่ะ
32:13แค่หวานกว่านิดหน่อย
32:16ไม่ได้แปลว่ารสชาติแย่นะคะ
32:19ฉันก็ไม่รู้ว่าความมั่นใจของคุณ
32:32มันหายไปพร้อมกับเรื่องของสามีคนหรือเปล่า
32:36หรือว่าคุณยังมีเรื่องอื่นที่ยังคิดไม่ตกอยู่
32:46ฉันกำลังจะย่าค่ะ
32:48อย่าหร � But you still have a law
32:50คุณอย่ายในที่กันง่งกับผมมมันชิมหายใช่ไหม
32:51ห condemn but I keep align
32:55นี่คุณของคุณเหรอ
32:56ฉันไม่ได้ 토�ก
33:00ฉันจะทำจริง
33:02คุณ SASAB poker drewises
33:04พร้อมปืมกับต amigo
33:06จะเอาสักทหล้านหร talking about Mrs. hospitals
33:08มีควรแก่ตาย
33:10ทุกคนอย่างคุณเอา
33:11คุณจำกลอกหัวกินตลอดทั้งชีวิตอยู่แล้ว
33:13สิ่งที่ฉันจะเรียกเราจากคุณ
33:15แม่งสูงแหละ
33:17ก็ไม่ตากถังจะแม่แบบ้าน
33:19เจ้าตร Yog Sant
33:24คุณจะคิดว่าฉันเป็นแค่มากบ้านก็ไม่เป็นไรนะ
33:29แล้วฉันตีข้าความรัก
33:31ความซưสัตว์
33:32ในฐานหน้าของเขาให้สูง
33:35แล้วฉันก็พิ่งรู้วันนี้เดียวนี้
33:38ว่ามันสูง
33:40เกินกว่าคนสันดา Peanut's Pot
33:41เตข้าวใจ
33:43ก็ปากดีแบบนี้ไง อย่าคิดว่าจะได้เงินจักผมมาจากบาทเดียว
33:53ฉันไม่เคยอยากจะได้อะไรจากคุณ นอกจากใบยา
34:03อ่านให้ละเอียด เราก็เซ็นซะ
34:07ไม่เซ็น
34:09ฉันก็ไปเจอกันที่สาร
34:12ถ้าอยากจะลงมาคลุกๆได้กัน ก็ตามใจ
34:38ฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันคิดถูกไหม
34:45คุณคิดว่าตอนนี้ คุณเป็นแค่หินฝนทอง
34:52หรือทองที่ต้องพิสูตรเนื้อแท้ของตัวเองล่ะค่ะ
34:57ปัологจากที่สาร
35:11เดี๋ยวแกจะออกไปวิ่งงานอีกหรอ
35:13เจอก็เริff Polski�를 boyfriend
35:16เห็นแกออกไปตอนตี 4-5
35:19เสร็จแล้วก็ยังอากไปเรียนอีก
35:24แม่รู้ด้วยหรอ
35:25videog
35:36แต่ที่หนูต้องเอาไปวิ่งงาน เพราะว่าหนูอยากเก็บเงินค่าจ้าของคุณปกป้องไปใช้เวลาชุกเฉิน
35:41เราจะได้ไม่ต้องไปขอใครเขามาช่วยไง
35:44นี่ถ้าพ่อแกรู้นะ เขาได้อาจของตายเลย
35:51เออ แม่
35:52แม่ว่าวันนั้นพ่อเขาคุยอะไรกับคุณปกป้อง
35:56เขาดูเงี่ยบไปเลยตอนที่มาส่งเราสองคน
36:00แล้วก็ยังดูรีบๆด้วย
36:01ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่ทันสังเกตนะ
36:21ถ้าว่างแล้วผมขอคุยด้วยหน่ะนะครับ
36:27เรื่องใหญ่ก็ล่ะ ถ้าใหญ่จะได้เต็มใจ
36:31ขอบคุณค่ะพี่อรินที่นมนาด
36:37หืม ลูกมือคุณสมอนเนี่ย
36:41นอกจากแรกเนื้อแรกปลาเก่งแล้ว
36:43เดี๋ยงทำขนมเก่งด้วยนะคะ
36:45เนอะ
36:51อืม จริงค่ะ
36:55เนอะ
36:57อะไรเนี่ย
36:59อะไรเนี่ย
37:01ยังไง ยังไง
37:03คืออะไร
37:05ให้กำลังใจ
37:07แสวน้อง
37:09เอิมอืม
37:11ตอนไหนทำไมไม่รู้
37:13จะไปรู้ได้ยังไงนะคะพระหยะเรียนกันขนาดนี้
37:19นี่ก็จะเลียนจบอยู่แล้ว
37:21ถ้าไม่ได้เจอกันอีก
37:23ลินนก็คงคิดถึงแย่เลย
37:25คิดถึงอยู่แล้วค่ะ
37:27แก้วกันว่าเราสร้างกลุ่분ี้ไหมคะ
37:29จะได้หายคิดถึง
37:32ก็ดีนะคะ
37:33เป็นความคิดที่ดีนะคะ
37:35ดีไหมคะพี่พอใจ
37:39น้องพอใจคะ
37:41เนอะ
37:43ไรสาร
37:48งั้น
37:49งั้นเหรอ 3 คน
37:51อ่าพี่ให้ตั้งชื่อคุณ
37:53ไม่เอาไรสาร
37:55ยับกันว่าก็ไม่น่าดีค่ะ
37:57สี่สาว
38:03อยากไปทำร้ายมึงนอก
38:07แล้วก็คิดว่าพอแกเขาจะช่วยได้งั้นเหรอ
38:09ก็เขาบอกอย่างนั้น
38:13ยืนยันได้ไหมครับ
38:15ว่าจะช่วยผมได้
38:17แน่นอนพอ
38:23พร้อมจะเริ่มเลยไหมล่ะ
38:25แล้ว
38:27แกจะให้ยายทำรงเรียนคนเดียวเหรอ
38:29ทำอย่างนี้ฉันก็ยึดรงเรียนยายแกได้เลยนะ
38:33เรื่องนั้นอะ
38:35ผมจะคุยกับยายเอง
38:37แต่แม่ก็อย่าคิดนะ
38:39ว่าจะยึดรงเรียนยายได้ง่ายๆ
38:41ทำไมไม่บอกเรื่องนี้เลย
38:43ก็ผมไม่ได้ปิดเป็นความรับอะไรนี่
38:45ตอนนั้นคุณคิดเองเออเอง
38:47ว่าผมจะเข้าหาลูกว่าผมจะชงดูจูนให้
38:49แต่ความจริงผมเข้าหาเขาปรอบ
38:51เรื่องร้านที่เมืองนอกตั้งนั้น
38:53แต่แผ่นี้มันไม่ง่ายเลยนะ
38:55เราแม่ชานไม่มีวันยอบ
38:57เราแม่ชานไม่มีวันยอบ
39:27เป็นความรับ
39:45ผมขอรบกวนเวลาทุกคนทรกลูกนะครับ
39:47เดี๋ยวเราจะเรียนจบคอรสกันแล้ว
39:51แต่วันก่อนจบคอรส 1 วัน
39:53วันนั้นจะไม่มีการในการสอน
39:55Nawaz
39:58แต่ว่า
40:00ผมจะมีช hayatเราน testamentให้กับทุกคนนะครับ
40:02ก็คือให้ทุกคนไปคิดมาว่า
40:04ถ้าอยากทำอcenterเพื่อใครสักคน
40:07อยากทำเมนูอะไร
40:12มีเวลาวันนเดียวนะ
40:16ถ้าเมนูไหนที่คุณสมอน meaning
40:19เราจะเอาไปเป็นเมนูแนะนำ
40:21ของร้านอาหารปริชาติ
40:22sill shop
40:25ผมก็อยากให้ทุกคนเริ่มคิดเดินตั้งแต่วันนี้เลยนะครับ
40:28ว่า อยากทำเมนูอะไร แล้วก็ทำเพื่อใคร
40:50วันนี้กับควรโดเราน่ะ
40:51ไม่อ่ะ อายจะกับควรโดไอ้
40:53เราบอกลา 나가لفาellt ว่าเรา
40:55blush อยู่iono وجfeedingอาย
40:57อายแก Podcast จะเตรียมตัวทางชาленจ
41:00เราจะทำอาหารไอ้ไปกิน mindful
41:02ยังไม่รู้
41:09นึกออกเลียงเขาว่าaverจะทำอาหารให้ใคร
41:12คิดแค่อยากจะทำเรื่องยาไอ้ไปเมืองเสร็จуйте a few
41:16ทุกคน说ีกีหลังรี Late
41:19พี่ไม่อยากเป็นหิน 얘 pied to shuffle gek?
41:26คุณ술า ทำอาหารให้แฟนคุณใช่ไหม?
41:30แล้ว คุณแหละครับ
41:33ผมจะทำแก้งเขียวหว seinerแม่
41:34แต่ нужен là didn't know what your menu would be?
41:36แต่ว่าไม่รู้ว่ามันแปลกของคinateOne or Nan naar me
41:40verändertหรือเปล่า
41:41ผมว่าคุณ ปริชาติ
41:43น่าจะอยาก write to me
41:46ทำอาหารด้วยความสุขมากกว่านะครับ
41:47กว่านะครับ
41:49ไม่อยากฉะน่าเหรอ
41:50นี่ไม่ใช้การสอบแข่งขันเขารับราชการของบ้านคุณนะ
41:54ไม่ต้องทำทุกแห่งการแข่งขันเหรอครับ
42:00จริงด้วย
42:04ยันนี้ผมไปกินข้าวกับคุณที่ร้านตกมัดได้ไหม
42:09ได้สิครับ
42:10ไป
42:11กลัวต hein
42:14รียลี่ว่าเรามาแตะมือก görünอมหารเสนอคุณปริชาติด้วยกันไหมคะ
42:17ทำอาหารอย vain
42:19แต่กิดถึงคนที่จะทำอาหารให้คนแล้วคน
42:23TABI ข้า กินไปแล้วว่าอยากจะทำอาหารให้โพฤษดี
42:27งั้นเราก็มาทำอาหารให้กัน
42:29ตกลงนะ
42:31แต่ว่าเราจะทำอะไรดีคะ
42:33ที่ก็ได้เป็นนเมือ 관심แนะนำให้ร้าน
42:35บลากุ้มดีกว่าค่ะ
42:37งั้นกแลนดีมั้ย
42:38ดีไหม
42:40พี่ริ้วจะเป็นอาหารว่าง tuo น่ากจะดีกว่า
42:44เอはwechsel
42:44เอาเห็นนี้
42:45สิ แล้วนะคะ
42:47เหตkekอีกば⑽
42:49rifi ว่า
42:51เพราะมัน่าจะยาêtบอลาย
42:54ทำขนมเป็นข้นว่าไม่บอก
42:55นึกว่า Sprint
42:57จะทำให้เป็นหรอก
42:59คุณสมองเคยุ่งสอน
43:03เพราะคุณทำได้ทุกอย่างแบบนี้
43:05คุณกquestนักจะได้ไว้ใจ
43:07ถ้าไม่ไง คุณพระดิชชาติจะไว้ใจให้ฉันทำงานในครัวต่อเนอะ
43:13ผมนึกว่าคุณอยากทำงานอื่นใจอีก
43:18ฉันว่า...
43:20ฉันชอบงานนี้แล้ว
43:24แต่คุณหาเงินเรียนมา 4 ปี
43:27แต่อยากทำงานแค่นี้หรอ?
43:33ฉันแน่ใจว่าฉันชอบที่นี่
43:37แต่ฉันก็ไม่อยากหนีชีวิตตัวเองอีกแล้ว
43:42หนีตัวเอง
43:45สั่งมาถึง ทำงานได้เสร็จดีกว่า
43:47แล้วได้ไปช่วยงานในครัว
43:49เอาเร็วเนี่ย เยอะเลย
43:53รับมันพันด์อะ
43:59แล้ว...
44:01ไม้ชีริยังว่าจะทำอะไร
44:05ไม้ยังไม่รู้เหมือนกัน
44:08อืม
44:10แล้วม้าจะทำให้ใครอะ
44:17เนี่ยเหรอ
44:29แต่มันไม่ได้หมายความว่าม้าจะรักเขามากกว่าแกนะ
44:33มารักลูกทุกคนเท่ากัน
44:37รู้ไหม
44:41รู้หรอกนะ
44:42อืม
44:46แล้วขนมพวกนี้คืออะไรอะ
44:49ไอ้ดำดำเนี่ย
44:51เขาเรียกว่า หินฝนทอง
44:54จนใจไซเนี่ย
44:56เขาเรียกว่า สาคูไข่นกษา
44:59ไข่นกษา
45:01จริงๆ เขาต้องราดกะทิมาด้วยนะ
45:03แต่ว่ามากลูกว่าถ้ารามาจากโรงเรียนนะ
45:05มาถึงบ้านแล้วมันจะไม่อร่อย
45:07ก็เลยแยกเอาไว้ มาเดี๋ยวมาทำให้
45:09ไม่ได้หรอกมา
45:11ต้องกินด้วยกัน
45:12เดี๋ยวมาทำให้
45:14ต้องราดอย่างนี้
45:15ต้องกินด้วยกัน
45:30ให้หรอพลาด
46:00กลับกลับกลับ
46:30อีกทรใหม่
47:00โปรดภาสดี
47:30แกลงส้มดอกแคประหมอครับ ยาย
47:44เพื่อคุณยายเลยครับ
47:58โอ้ นี่จะทำชาเรียนกับยายใช่ไหม
48:03ครับ
48:06เมนูนี้เป็นเมนูแรกที่คุณทวดสอดลูกสิทธิ์คนแรกเลยครับ
48:14เอ้ย ทำตังให้ครับ
48:16จ้ะ
48:25หน่านน้ำแกงเอาพักด้วย
48:28ยับ
48:43ถ้าแม่ไปสอนเขาทำแบบนี้เขาก็ไม่สั่งปิ่นโตแล้วสิจ้ะ
48:47จะเป็นอะไรไปแล้วลูก
48:49การที่เราทำให้คนภูมีใจในตัวเอง
48:52เราก็ปล่อยมีพ草สุขไปด้วยเนาลูกนะ
48:54ทำให้คนภูมีใจในตัวเอง
48:55เราก็ปล่อยมีความสุขไปด้วย
48:56หน่านหน่านsted
49:03ยังไงนะครับ ยาย
49:06ทวดยายสอนไว้นะ
49:11การสอนให้คนทำอาหารเป็น
49:14คนทำเขาก็จะภูมิใจในตัวเอง
49:17คนสอนก็มีความสุขไปด้วย
49:19ได้ทั้งคนทำคนสอนเลย
49:22อืม รสมือเปลี่ยนไปนะ
49:38มีอะไรให้เปล่าหรือ
49:43อืม ว่ามาเธอ
49:50ยายจะว่าไงครับ
49:54ถ้า
49:59ผมอยากไปเปิดหลานอาหารของตัวเองที่เมืองนอก
50:09ไปเปิดหลานอาหารที่เมืองนอก
50:13ครับ ยาย
50:20สอนเขากาสิโทธตัวเกาว
50:24ว่าเขาเนี่ยเป็นแค่ขยะ
50:26เมืองมีผู้ใดตรงการ
50:28ผมอยากทำหมูแดงห้องกลงให้พ่อครับ
50:30ชอบต้มขามากอ่ะ
50:32ไม่ได้ชอบมาก
50:34เมืองมีแข่ขยะ มีผู้ใดตรงการ
50:36ผมอยากทำหมูแดงห้องกลงให้พ่อครับ
50:38ชอบต้มขามากอ่ะ
50:40ไม่ได้ชอบมาก แต่ทํา
50:42แล้วถ้าเข้าชูนคุณไปช่วยที่ล้านเข้าที่เกาหลีแล้วค่ะ
50:45ขนมปากิมไข่เต่าทุ่ยนี้
50:48ช่วยให้ฉันเปลี่ยนความคิด
50:50ความเชื่อของฉันไปเยอะเลยค่ะ
50:52ความเชื่อของฉันไปเยอะเลยค่ะ
50:54พี่ปกป้องเขาไม่ได้บอกเหรอว่า
50:56เขาจะไปเปิดร้านที่อังกฤษ
50:58ถ้าผมทำให้ยายลำบากใจ
50:59ขอโทษนะครับ
51:22โทษนะครับ
51:52ที่สุดที่สุดที่สุดท้าย
52:22ที่สุดที่สุดท้าย
Be the first to comment