- 2 days ago
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00โอ้ย ดูกว่า ตอนนี้ ลำตาพัลมจำของอารัน
00:12มันคือ 1,5,4,2,3
00:15ทั้งที่ควรจะเป็น 1,2,3,4,5
00:17อารันฟังผมนะ
00:18อารันมีปัญหาด้านความจำ
00:20อารันอาจจะขอด้วยข้างนั้นแล้ว
00:22แต่อารันจำไม่ได้หรือเปล่าครับ
00:23ก็ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว
00:24พักกลัวไปอยากนี่ด้า
00:26จะต้องว่างแหนให้ดีก่อนนะ
00:27นี่กูไม่ได้ฝัดไปใช่ว่ะ
00:28เราไปแถวดังสิทธิ์คองทิบสองกัน
00:30กูมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อเนธอ่ะ
00:31คุณแน่ใจอ่ะ
00:32เพื่อนมึงจะไม่ส่งเรากลับกับโรงยาบาลนะ
00:34นี่มึงเห็นเหรอ
00:34ไม่รู้อ่ะ
00:35กูไม่อยากให้ใครสำคัญกับความรู้สึกของมึงมากกว่ากกู
00:38มาลัน ดี แล้ว
00:39เฮ้ย เจอตัวแล้ว
00:57เจอตัวแล้ว
01:27เจอตัวแล้ว
01:35ชายคนนึงหลับฝันว่าเป็นผีเสื้อที่บินอยู่
01:38และเมื่อผีเสื้อบินจนหน่อยละ
01:41มันก็ขอบนกิ่งไม้แล้วหลับไป
01:43เมื่อผีเสื้อหลับฝัน
01:45ชายคนนั้นก็ตื่นนอน
01:46เมื่อชายคนนั้นหลับฝันอีกครั้ง
01:48ผีเสื้อก็ตื่น
01:51เมื่อผีเสื้อหลับ
01:52ชายคนนั้นก็ตื่น
01:54เมื่อชายคนนั้นหลับ ผีเสื้อก็ตื่น สลับไปสลับมา
02:24จะよろしく ว่าสลับูя ยับด้วยอัน
02:27ูเตอรับ � pretending Быстр
02:39มันทราบบางใจ Tower
02:46มันทราบ...
02:51ริน
02:58ริน
03:01ไป
03:03ไป
03:11ริน
03:20ริน
03:22ริน
03:23ริน
03:24ริน
03:49คุณครับ
03:55เอา อารัน
04:02คุณเป็นใครอะ
04:09อารัน
04:12นี่พ่อไง
04:16พ่อ
04:21พ่อ
04:24พ่อ
04:29พ่อ
04:31อารัน อารัน อารัน
04:36พ่อ
04:55พ่อ
05:02ผมพยายามคุยกับเขาแล้วนะแต่เขายังไม่ได้พูดเลยมาก
05:06เขาดูแปลกไปนะครับ
05:08หมอนนินได้ทำอะไรหรือเปล่า
05:10ผมเพิ่มยาให้เขาครับ
05:12ยาอะไรหมอนนิน
05:13แค่นี้ก็เยอะอยู่แล้ว
05:14เขาครับ ยาอะไรหมอนนิ่น แค่นี้ก็เยอะอยู่แล้ว
05:20มันเป็นยาตัวเดิมแค่เพิ่มโดส แล้วมันเป็นวิธีที่ดีที่สุด
05:26ด้วยที่จะควบคุมพิธิกรรมเขา
05:28ถ้าเราไม่ทำแบบนี้เขาก็จะไม่อยู่นิ่ง
05:30แล้วเขาก็จะแม่ความนุ่มมืออะไรเลย
05:36แล้วเรื่องที่เขาหนีออกจากโรงพยาบาล เขาหนีไปได้ยังไง
05:44ก็น่าจะนีไปทางสุศาล ถ้าไม่ถึงดีครับ
05:49เขาไม่เคยหนีมปะก่อน
05:53หมอนิน
05:57เราร้องเปลี่ยนวิธีรักษาดีไหม
06:00เปลี่ยนหรอ
06:03คุณจะเปลี่ยนยังไง ไอ้ที่เราทำกันอยู่ในมักกระสุด
06:06ความสามารถแล้วไม่ใช่หรอ
06:10ผมเชื่อนะว่าถ้าเราทำแบบนี้ต่อไป
06:11เขาจะต้องหายดีแน่นอน
06:16หมอนินฟังผมบ้าน
06:20ผมคิดว่าวิธีนี้มันอาจจะไม่เวอร์กับเขาแล้วก็ได้
06:22วันนี้เขาพึ่งจำผมไม่ได้
06:24ผมไม่อยากทิhoo เขาไว้แบบนี้อีกแล้ว
06:27และถ้ามันยังเป็นแบบนี้อยู่
06:31อีกทิปหนึ่งผมจะมารับเขากลับบ้านนะคะ
06:41คุณหมอยเค้า
06:43คุณบอกให้ผมดูแลขก seinerคนนั้นแต่คุณ都 думаешь
06:47ผมชื่อใจ
06:50ผมชื่อใจหมอนิдержอยู่แล้ว
06:53แต่นี้มันอาจจะถึงทางตันแล้วก็ได้
06:55กุณเป็นหมอนเหรอ
06:57คุณเป็นหมอนเหรอ Zusammen
06:58ถึงMusikมาบอกว่านี่ทางตัน
06:59ทุนเป็นหมอนหรือถึงมาตัดสินผมแบบนี้
07:02ก็เราอยู่แบบนี้มานานแล้วคร intensive
07:05หมอนิ English ไม่เหนื่อย ск้าเหรอ
07:07ผมลักเขามาก ด้วยหมอนิน
07:13ผมอยากใกล้ manufacturing นี่คิดกัน
07:14แล้วนะมันเป็นอย่างแบบนี้ ผมไม่ทนแล้วผมทอลこん
07:27อาหตุร rode memes
07:28แล้วนะ พมได้าระนะ
07:31пять
07:37จะยังไงก็แล้วแต่
07:41ผมขอยืนยันทําเดิม
07:47ขอโทษนะนิน
07:49ถ้าผมทําไม่เสียความรู้สึก
08:01คุณอยากจะทําให้คุณก็ทําแล้วกันนะ
08:03ผมหมดหน้าทีแล้วขอตัวนะ
08:33โอ้ว
08:53พี่เนร์มายืนทําไรคนเดียวตรงนี้ครับ
08:55มหา...มะเปลี่ยนมันยากาศ
08:59ที่มันบนบนอยู่มุมเดิมใน
09:01ที่นี่มันก็แบบเครียดแล้วนะ
09:05พี่มีเรื่องให้ต้องคิดมากนิดนึง
09:11เมื่อเช้า
09:13พี่ทําแล้วกับคุณอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย
09:15ไม่เจ้า
09:17พี่ทําแล้วกับคุณอะไรกันหรือก่อน
09:38หมอก็คนนะพี่
09:40เหนื่อยท้าได้เป็นธรรมดา
09:44ใช่ไหม
09:57คิดไงกับเคสอารัน
10:01ทำไมหรอ
10:04คิดว่าเราจะรักษาเขาได้ไหม
10:07ต้องรักษาได้สิพี่
10:11พี่มีอะไรหรือเป็น
10:14พี่คิดว่าพี่อาจจะ
10:17ต้องหาคนอื่นมา
10:20มาทำหน้าที tatsächlich
10:24พี่นิน
10:27เราเดินมาใกล้
10:28เกินกว่าจะหยุดการทางแล้วนะพี่
10:31ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะหยุดรักษาเขา
10:32พี่รู้สึกว่าพี่ไม่พร้อม
10:34หอม ตอนนี้พี่จัดการอะไรๆ อย่างไม่ได้
10:39แล้วพี่ก็อาจจะต้องไปพักก่อนก่อนที่จะ
10:43สามารถกลับมาทำหน้าที่หมอได้อีกทีนึง
10:51โอ้ ช่วยดูเคสสวันแห่นพี่ได้มั้ย
10:58จู่ๆ พี่จะมาโยนงานให้ผมแบบนี้ไม่ได้นะ
11:01พี่คิดตีแล้วนะ
11:04แล้วถ้าเขาไม่ยอมรับผมแล้วพี่
11:06พี่สนิดกับเขามากกว่าผมยิน
11:08โออยู่กับพี่ แล้วก็อลันมานานมากพอแล้วนะ
11:13พี่เชื่อโอทำได้
11:22ถ้าผมเลือกอะไรได้นะพี่
11:24พี่
11:30ขอบคุณนะ
11:32ขอบคุณมากจริงๆ
11:36อย่าทำหน้าท้อแบบนั้นเดี๋ยวพี่ก็เครียดอีกเรื่องหรอก
11:40อืม
11:41ไอ้
11:42ลุย
11:44ความทรงจำของผม
11:46เริ่มฝื้นกลับมาเมื้อดардบันทึกเหมือนทุกครั้ง
11:49แม้ผมจะจำรายละเอียดที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้
11:52แต่ความรัวสึกนั้นก็ยังไม่เหลือนหายไป
11:55ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่ลึกซึง
11:57ได้คิดหนึ่งเขามาก
11:58แต่ผมเริ่มจำหน้าวินขึ้นไม่ได้ทุกที
12:00ลึกซึ้ง ได้คิดถึงเขามาก
12:03แต่ผมเริ่มจำหน้าวินขึ้นไม่ได้ทุกที
12:06กี่วันแล้วนะ ที่ผมกับวินไม่ได้เจอกัน
12:09เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า หลังจับเหตุกันวันนั้น
12:30ได้เวลาทานยาแล้วค่ะปะรัน
12:42ทานยาค่ะปะรัน
13:00อารันทานเสร็จแล้ว อ้าปากให้ดูด้วยนะครับ
13:05ต้องหนึ่งขนาดอ้าปากให้ดูเลยหรือครับ
13:09ก็แค่ให้แน่ใจนะครับ อารัน
13:11ว่าอะไรครับ
13:12อารันครับ ผมก็แค่ทำตามหน้าที่ครับ
13:15คำสั่งไข้หรือครับ หมอนนิ้นหรือครับ
13:23คำสั่งผมเองครับ
13:25เหมือกัน
13:26Your education
13:29แล้วหมอมีสิ้ітอะไรมาสั่งผมครับ
13:32ก็สิ้ตของหมอเจ้าของไข่ของ smallerascos
13:38เจ้าของไข่ผม
13:44แล้ armor นิ้นหรอครับ
13:47ตอนนี้ หมอนิ้นเคชเก้าร้วนมือมากเลยครับ
13:50หมอก็เลยถือโอกาสนี้ มารับช่วงต่อ
13:54ดูแล crest ของอรรันแทม
13:56ส่วนตัวหมอคิดว่า
13:58เราสองคนก็สนิทกันพอสมควร
14:00อรรันคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ
14:03แล้วไงหรอครับ
14:05ถ้าผมมีปัญหาขึ้นมาเนี่ย
14:08ที่นี่มีใครแค่ผมได้หรอครับ
14:15อรรันครับ
14:17อรรันลงคิดดูดี ๆ นะครับ
14:20ว่ามอนี่ยะ
14:22ไม่แค่อรรนหรอ
14:24หมอเองไม่ใช่เหรอครับ
14:27ตลอดเวลาที่ผ่านมา
14:29ที่พยายามจะเข้าใจอลันธ์มาตลอด
14:34ก็คงเป็นอย่างที่หมอพูดมั้งครับ
14:36แล้วหมอก็อยากให้อลันธ์รู้นะครับ
14:39ว่าหน้าที่ของหมอก็คือการรักษาให้อลันธ์หาย
14:44แต่การจะรักษาคนไข่สักคนหนึ่งให้หายเนี่ย
14:48มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
14:50มันยังมีปัจจัยอะไรอีกมากมายเลย
14:53แต่อารันรู้หรือเปล่า
14:55ว่าอะไรที่สำคัญที่สุด
14:57อะไรหรือครับ
14:59ต้องดาวดูสิครับ
15:05ยา
15:07การผ่าตัด
15:09ไม่ใช่ครับ
15:11นั้นก็เฉลยมาเธอครับหมอ
15:13มันก็คือ Doctor Patient Relationship ครับ
15:15หรือพูดง่ายๆก็คือ
15:17ความเชื่อใจแล้วหว่างหมอกับคนไข้
15:19รักษาที่มีมันดีขนาดไหน
15:47ตามกระบวนการกระรักษาที่ถูกต้อง
15:49เพราะงั้นแล้วเนี่ย
15:53เรามาร่วมมือกัน
15:57ช่วยให้อาราณหายไว้ขึ้นดีไหมครับ
16:17ถ้าการเชื่อใจหมอ
16:20มันจะทำให้ผมหายเร็วขึ้นได้
16:23ลองดูก็ได้มันครับ
16:27ขอบคุณนะครับ
16:32ที่เชื่อใจหมอ
16:34หมอสัญญา
16:36ว่าหมอจะทำให้ดีที่สุด
16:43ครับ
16:45มันครับ
16:50ผมเชื่อว่ารันต้องหายแน่ครับ
16:53คุณว่าเมื่อกี้เป็นยังไงบ้าง
17:08ก็ดาม่าดีนะครับหมอ
17:10ดาม่าดาม่าอะไรกัน
17:13ผมรู้นะว่าหมอ
17:15แอคติงซื้อใจคนไข้อยู่
17:17คุณเรียนพยาบาลที่ไหนมาหรอ
17:21ที่ไหนไหนเนี่ย
17:22เขาก็ใช้วิธีนี้กันทางนั้นแหละ
17:24เนี่ย
17:29แล้วหมอจะจริงจังทำไมเนี่ย
17:31หยอกนิดหยอกหน่อยไม่ได้
17:33ที่อยู่ในห้องทำเป็นปากดี
17:35ตอนนี้หน้าเคียดเทียวนะ
17:38เอ้ย
17:39ผมเปล่าเคียด
17:41แต่ผมเป็นหมอ
17:43ผมก็ต้องคลิ่มเป็นธรรมดา
17:45คนไข้เขาจะได้เชื่อใจไง
17:48เขาเรียกว่า
17:50ด็อคเตอร์แพรเชียวนรีเลชนชิป
17:52ขอใจไหม
17:53หืม
17:54คมกรีบเลยอ่ะ
17:56แล้วด็อคเตอร์เนิ้วรีเลชนชิป
17:59คุณว่าไง
18:04คุณพูดอะไรอ่ะ
18:06คุณจะรีบไปไหนนิ
18:15คุณทำอะไรอ่ะ
18:17ที่นี่มันลงพยาบาลนะ
18:20คือผมรู้มานะ
18:25ว่าคุณชอบผมอยู่
18:30ใครบอกคุณ
18:33ผมก็จะบอกคุณเหมือนกัน
18:37ว่าผมก็ชอบคุณ
18:45ผมขอจุบได้ไหมอ่ะ
18:50ไม่
19:11เอ่อ
19:25งั้น
19:27วันหลังแล้วกันนะ
19:32แล้วผมจะรู้ได้ไง
19:38ว่าคุณพูดจริง
19:43งั้นผมขอฝากไว้ก่อนแล้วกัน
19:50ขอบคุณพูดจริง
19:56จริงหน้า
20:10ผมช่วมมัน
20:40เจ้าเจ้า
21:10นั่งด้วยคนด้วยไหมคะ
21:40นั่งใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้
21:45พี่ฉันมาปลุกพี่ตื่นจากฝันหวานหรือเปล่าเนี่ย
21:56สักเกมไหมคะ
22:05สีเข้มของลูกพี่
22:09วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะอยู่ที่นี่
22:13ขอเล่นกับลูกพี่เป็นตาสุดท้ายที่ฉันจะอยู่ที่นี่
22:18ถ้าลูกพี่ชนะ
22:20ลูกพี่จะถามอะไรฉันก็ได้
22:23ฉันจะตอบเท่าที่ตอบได้
22:26ข้อเสนอนี้สนใจไหมคะ
22:29คุณจะไปไหน
22:31ฉันต้องกลับบ้านแล้วค่ะ
22:35เอาเงินก็ได้ครับ
22:38วันนี้ลูกพี่ดูใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
22:44บางทีอาจจะเป็นชั้นที่ชนะก็ได้นะคะ
22:48ผมเนี่ยนะ ดูใจร้อย
22:55ใช่ค่ะ ดูแบบแปลก ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกได้
23:01ใช่อ่ะ
23:06แล้ววินไม่มาด้วยเหรอคะ
23:10วิน...
23:20อัลัน หนีแล้ว
23:24ผมไม่เจอเขามาสักพักหนึ่งแล้วสะ
23:27เอา ซังงั้น แต่ก่อนเห็นตัวติดกันแจ ทะเล้ออะไรกันหรือเปล่าคะ
23:35เปล่า
23:38แต่มันแปลก
23:42ผมแค่ไม่รู้สึกอยากเจอ
23:47ไม่คิดถึงด้วยซ้ำ
23:52แปลกมากเลย
23:55พวกนั้นเพิ่มยาให้ลูกที่ใช่ไหมคะ
24:04ใช่
24:07มินหน้าหละ
24:10ยานั่น...มันทำไมหรับ
24:14ลองสังเกตตัวเองสิ
24:18ตั้งแต่ถูกเพิ่มยามา
24:20เราก็จะสงบนิ่งขึ้น
24:22นั่นเป็นเพราะหมอที่นี่ใช้ยาควบคุณคลไข้
24:28มันก็จะรู้สึกเร็มๆหน่อย
24:30ไม่ค่อยต่อต้าน
24:32แล้วก็มีความสุขดีใช่ไหม
24:36แต่ลองถามตัวเองดูให้ดีๆ
24:44ว่านี้มันใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆหรือเปล่า
24:48คุณเสียดให้ดูรู้จักความคิดผมดีจังเลยนะครับ
24:52ทางนั้นที่เราก็รู้จักกันมาไม่นานเอง
24:56ฉันก็แค่พูดไปตามประสาคนที่อยู่มานาน
25:00เห็นอะไรไม่เยอะ
25:02แต่ว่าจริงๆผมเริ่มรู้สึกเหมือนกันนะครับ
25:06ว่าวิธีการรักษาที่นี่ไม่ทำให้ผมดีขึ้นเลย
25:09อีกทั้งยังมีเรื่องยาที่คุณบอกว่าพูดนั้นเพิ่มให้
25:18แล้วทำให้ผมดูเป็นคนไม่ปกติอีก
25:22ฉันก็อาจจะพูดไปเรื่อย
25:26จะเอาอะไรกับคำพูดคนปวยอย่างๆ
25:28ไม่จริง
25:29จะ...
25:30ถ้าคุณรู้อะไรมา คุณบอกผมเพื่อ
25:34ฉันคิดว่า...
25:37เราสองคน...
25:39มีอะไรบางอย่างที่เหมือนกัน
25:43เหมือนกันอย่างไร
25:48คุณกับฉัน...
25:50พยายามค้นหาบางอย่าง...
25:53ระหว่างจินตนาการกับความจริง
25:56บางครั้ง...
25:58สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นจินตนาการ
26:01หรือภาพความฝัน
26:04แต่มันก็ดันกลายเป็นความจริง
26:07แต่สิ่งที่เราเชื่อว่ามันคือความจริง
26:10มันกลับสับสนตนเปกันไปหมด
26:13จนเราเอง...
26:14ไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า
26:19ความฝัน...
26:21ก็เหมือนภาพหลอนแล้วแหละ
26:23มันอาจจะมีความจริงบางอย่าง
26:26ที่พยายามสื่อสารกับเราอยู่
26:28มันอาจจะเป็นแค่กระดาษขัดขาด
26:32จากสมุติบันทึกความทรงจำของเรา
26:35แต่ต่อให้มันขาดดูชำรุษแค่ไหน
26:39แต่มันก็ด้านมีบางอย่างที่เชื่อมต่อกับบดิเขาเราได้
26:45ลูกข้าด
26:47ตายสิ นี่ขนาดลูกพี่เบลลอนะ
26:51ก็ยังพลิกกลับเอาชนะฉันได้
26:54ผมแค่ลงทำตามสัญชาตยานตัวเองดูนะ
26:59เอาล่ะ
27:02ในเมื่อผมชนะแล้ว
27:05คุณต้องทำตามสัญญานะ
27:07คุณก็ตอบคำถามผม ตามที่เราตกลงได้แล้วนะ
27:23ใช่คุณนี่คือใคร
27:25คุณรู้จักเขาใช่ไหม
27:29ใช่คุณนี่คือใคร
27:31เรื่องนี้ฉันตอบไม่ได้จริงๆ
27:37ไม่จริง
27:39คุณสัญญากับผมว่าเนี่ย
27:41ว่าถ้าผมเล่นชนะคุณจะบอก
27:43ฉันช่วยได้แค่นี้จริงๆ
27:45ลูกพี่ต้องควรหาคำตอบด้วยตัวเอง
27:49ลูกพี่ต้องควรหาคำตอบด้วยตัวเอง
27:51ไม่จริง
27:53คุณสัญญากับผมแล้วเนี่ย
27:55คุณบอกเองไม่ใช่ว่าเราเหมือนกัน
27:57ถ้าเราเหมือนกันจริงๆ
27:59าคุณสิว่าผมรู้สึกเงียมเลย
28:00นะ
28:01ฉันสomb้าเรามา THERE सิ
28:11ฉันคืนขาให้ลูกalone
28:12pakaiไหน
28:15คืนขอให้ลูกพี่อยู่แล้ว
28:16akah
28:17ขออะไร
28:18ขอมา
28:19ใช่แกลง Clifford
28:23คุณสิค่ะ
28:25อยู่ไหนค่
28:26ย้าfeitมารับกับบ้านแล้วค่า
28:27กําขา
28:31แน่นะ
28:45ไม่ว่าครับนี้จะเป็นดอบที่เท่าไหนที่ลูกพี่โดน
28:48ก็ขอให้เชื่อสัญชาติต Copper Yan ของตัวเองไว้
28:51เชื่อสัญชาติตัวยาญของตัวเองไว้
28:54โฆคดีนะลูกพี่
28:57ทำ wellbeing
29:04ฉันคืนขอให้ลูกพี่ apprenticeship ไต้ต์ที่ทำเล่นหมากรูปกันเป็นครั้งแรก
29:10วันนี้ไม่ว่า ''พลเจอามา''เป็นยังไง
29:12ฉันก็ตั้งใจจะคืนขอให้ลูกพี่อยู่แล้ว
29:16ผมเอาสมุต gardeกับทั้งสองเล่มมาเทียบกันดู
29:20รายมือเป็นรายมือผมแน่ๆ
29:22เรื่องลาวก็เรื่องลาวของผม
29:24ไม่มีทางผิด
29:25คือมันทึกอีกเล่มที่ผมเป็นคนเขียน
29:27เพียงแต่มันเขียนขึ้นเมื่อ 5 เดือนที่แล้ว
29:29นี่มันอะไรกัน
29:31ผมเคยอยู่ที่นี่มาก่อนเหรอ
29:336
29:347
29:358
29:369
29:41วันนี้เข้าบำบัต
29:43กับหมอนิน
29:45กับหมอโอ
29:47วันนี้หมอนินถามเรื่องพยาบาลคืนก่อน
29:50ผมไม่เคยเจอพยาบาลคนนั้นมาก่อน
29:52ไม่เคยมีภาพความทองจำอยู่ในสมองเลย
29:56อรัญนน่าใจใช่ไหมครับ
29:58ว่าไม่เคยเห็นพยาบาลคนนี้มาก่อนเลย
30:01วันนี้มีคนไ χ้ คอนหนึ่ง
30:03เดินมาทักไทยผมในโรงอาหาร
30:05น่ารักดี อธยาศัยดี
30:08เขาบอกว่าเขาชื่อวิน
30:10นี่ไม่ใช่ครั้งแลกที่ผมอยู่ที่นี่
30:12เมื่อห้าเดือนที่แล้วผมได้เจอกegeอวิน
30:15จ прierz whatever
30:20จนเราได้เปิดใจกัน
30:23ใช้เวลาอยู่ไว้กัน
30:26รักกัน
30:30นี่มันอะไรกัน
30:31ชีวิตกับผมคือหนังที่ฉาย้อนไปย้อนมากันเหรอ
30:36อารัน
30:44อารัน
30:46อารันครับ
30:48อยู่นี่เอง
30:49ตามหาสะทั่วเลย
30:50อ้าวพีช
30:54มีอะไรหรือเปล่าครับ
30:55ได้เวลาทานยาแล้วครับ อารัน
30:59ครับ
31:16เสร็จแล้วครับ
31:20อารัน
31:21พระคอร์เยอะๆนะครับ
31:22จะได้หายไว้ไว้
31:24ครับ
31:25ขอร์เยอะๆนะครับ
31:26ขอร์เยอะๆนะครับ
31:27จะได้หายไว้ไว้
31:29ครับ
31:30พักค่อนเยอะๆนะครับ จะได้หายไว้ไว้
31:34ครับ
32:00เฮ้ซโน่ไม่เอาล่อคุ้างครับ
32:30ห้องของวินตันที่จดไว้
32:51ถ้าไม่ใช่ 303
32:53ก็ 305
32:54ผมเขียนมันไว้ไม่ชัดเจ้น
33:00วิน
33:05วิน
33:09วิน
33:18วิน
33:21วิน
33:22อัลลัน
33:29เข้ามานี้เร็ว
33:33น่านี้
33:37วิน
33:42วิน
33:44วิน
33:46วิน
33:48พลังเกิดนไง
34:18ก็คิดถึงมึงบ้างเลยรู้มั้ย
34:24กูโหโทษ
34:29ให้กูไม่ได้ไปหาตัวเลย
34:33ตั้งแต่วันนั้น
34:36กูก็กลัว
34:38กูไม่หละค่ะเรื่องได้มึงอีกแล้ว
34:42กูไม่ได้มึงอีกแล้ว
34:48วิน
34:54ทำไม
34:57ตอนนั้นมึง
34:59ถึงเลือกเข้าหากูวะ
35:02ตอบกูมาหน่อยได้ไหม
35:12อะไรนะมัง
35:16กูถามว่า
35:18มีคนอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ
35:22ทำไมมึงถึงเธอเข้ามาหากูอ่ะ
35:28กู
35:32กูแค่คิดว่勿판จะเป็นเพื่อนแก่กูได้อ่ะ
35:38กูอยู่คนเดียวมานานกัวก็เหงา
35:41อย่าไม่เฉื่อน
35:43ทำไมอ่ะ
35:44ตามไปถึงข้างได้ยาวิน
35:47สมุดบันทึกเล่มนี้อ่ะวิน
35:59บันทึกเรื่องระหว่างกูกับมึง
36:03กูพึ่งได้มันมา
36:05เมื่องไม่นานมันเองอ่ะ
36:08ในนี้
36:12บันทึกเรื่องเรา
36:15เรา เราหว่างมึงกับกูว่าเยอะมากเลยอ่ะ
36:23แต่กู เราอาจให้ฟังบ้างดีมั้ย
36:29เอาวันไหนก่อนดี
36:33อันนี้แล้วกัน
36:36วันที่ห้า ท้ายสภาคม
36:40วันนั้นแดดนอนมาก
36:43วินพาผมฟิเดอร์เล่นในสวน
36:47แต่อากาศนันร้อนดีจริงๆ
36:49ผมกับวินเลยไปหลบกันในล่ม
36:51วันที่ 15 มิทุนายน
36:55วินจะพาผมไปที่สุดสาร
36:59แต่ผมกลัวมาก วินเลยบอกว่า
37:01ถ้าผมหายกูอ่ะ
37:03จะพาผมไปอีกครั้งนะ
37:05วันที่ 5 มิทุนาย
37:09วินขอผมเป็นแฟน
37:13ทั้งหมดในนี้มันคืออะไรอ่ะวิน
37:19อืม
37:21ช่วยบอกให้กูรู้หน่อยได้ปะ
37:25ว่าอายที่อยู่ในสมุตมันทึกทั้งหมดนี่มันคืออะไรอ่ะ
37:31อืม
37:33หรือ
37:35หรือ
37:37เหมือนมึงร่วมหัว
37:41ก็ไม่หมอพวกนั้นมาหรอกกูหรอ
37:45ห้า
37:47ตอบกูมาสิวิน
37:49ตอบกูมาสิวิน
37:51กูไม่เคยอย่างหรอกกูเลยนะ
37:53กูไม่เคยอย่างหรอกกูเลยนะ
38:02มึงรูปะ
38:04ว่าชีวิตกูตอนนี้นะเว้ย
38:07กูไม่เหลือความไม่วางใจให้ใครแล้ว
38:11หมอเหรอ
38:13หรือแม่ตักกับมึงเอง
38:17กูถามมีจริงของวิน
38:19มันรู้สึกอย่างไรวะ
38:21ค่ะ
38:23พี่ต้อง
38:25มาเจอกหน้ากู
38:27ในทุกทุกวัน
38:29หรอกกูสำหรับ
38:33อยู่แบบเดิม
38:39หือ
38:41กูมีเหตุผล
38:43ที่กูต้องเข้าหามึงแบบนี้
38:47เอ็ดผลอะไร
38:49เอ็ดผลอะไร
38:55เพราะมึงมีปัญหาน้องความสงจำไงอรัน
39:05กูต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าได้สายตามมึง
39:09สำแล้วสำแล้ว
39:11ต้องทำให้มึงไม่บอกกูอ่ะ
39:17มันไม่ง่ายอย่างไรมึง
39:19ที่กูจะเดินเข้าไปบอกมึงว่าเรารู้จักกันมาก่อน
39:23แต่มึงจะไม่ได้
39:25มันไม่ง่ายเลยสำหรับกู
39:31ที่กู
39:37ที่กูจะต้องเป็นคนที่หายไปจากความสงจำของมึง
39:43ทางที่นี่ความสงจำของกู
39:45ยังมีมึงอยู่ใดนั้น
39:47แต่กูไม่เคยท่อหนึ่งเลยอัลัน
40:03เพราะกูรักมากๆ
40:05กูเลยยอมให้มันเป็นแบบนี้
40:09ไม่ว่ามันจะเป็นอีกอีกครั้ง
40:11ตอนนี้
40:15ถ้ากูกลับไปจำอะไรไม่ได้อีกอ่ะ
40:21มึงกลับมาหากูได้ไหม
40:27จะทิ้งกูไปไหนนะ
40:33กลับมาหากูนะ
40:37กูสัญญาต
40:41ไม่ว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกกี่ครั้ง
40:46กูก็จะกลับมาหามึง
40:50มึง
40:53กูมีที่ที่หนึ่ง
40:57ที่อยากจะไปหน่อยอ่ะ
41:00ในสมุดปันทึก
41:06ของกูเริ่มนี้
41:08มันเขียนเรื่องเราระหว่างกู
41:13กับห้องพวกมวยการมาเยอะมากเลย
41:20กูเขียนว่า
41:23กูเคยเจอผีชายแก่ที่ห้องพวกมวยการนะ
41:29กูรู้ว่ามันรู้
41:33มันต้องมีอะไรบางอย่าง
41:38ระหว่างกูกับห้องนั้นแน่ๆอะไรอ่ะ
41:40มึงช่วยพากกูไปห้องนั้นทีได้ไหม
41:46ถ้ามึงอยากให้กู
41:48กลับมาไว้ใจมึงอีกอ่ะนะ
41:50ได้ไหมบิน
41:55ที่นี่ใช่ปะ
42:16อืม
42:19ทำไมตึกนี้แย่ของพาตึกเดียวอ่ะ
42:22แปกมากเลย
42:24น่าจะเป็นที่ที่เขากินอยู่น้อนหลับที่นี่เลยอ่ะ
42:27น้องเปิดดูดิ
42:32เย็กสมบัง
42:46เย็กสมบัง
42:47น้อง
42:48น้อง
42:49ห่วง
42:51น้อง
42:52สุด
42:54น้อง
42:56น้อง
42:58น้อง
43:00มึงเล่าเรื่องพูดมนวยการคนเก่าคนนี้
43:06ให้กูฟังเลยดิ
43:09เขาเคยคิดที่จะทำที่ผื่นนี้เป็นหมู่บ้านสำหรับผู้ปวยจิต
43:14แต่ว่ามันก็ไม่ได้เกิดขึ้น
43:18แล้วเขาเป็นคนยังไงวะ
43:21รู้ใช่ว่า
43:23เขามีเจษนาลวงที่ดี ที่จะสร้างที่นี้ขึ้น
43:26เพราะเขาเองก็สู้มาเยอะเหมือนกัน
43:31ตั้งแต่สูญเลย
43:33จากเด็กกำท้าที่ไม่มีครอบโพรดูแล
43:38จงกลายเป็นหมอจิตเวท
43:41ที่ได้รับกันยอมรับในยุคนั้น
43:43แล้วตอนนี้เขาไปไหนแล้ววะ
43:48ตายแล้วหรอ
43:50ไม่มีใครรู้
43:55มึงพร้อมแล้วใช่ไหม
44:05กลัวมาอยู่กับมึงตรงนี้
44:19แต่ว่าสุดท้ายแล้ว
44:23มึงต้องเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะทำยังไงต่อ
44:27แต่ถ้านี่เป็นทางเดียว
44:30ที่จะทำให้มึงรู้คำตอบ
44:33กลัวว่าไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วนะ
44:36อืม
44:45อะไรไอ้
45:00กูเห็นมึงดิ่งไปกูดิกว่าโดนเล่นแล้ว
45:03เอาไอ้บ้า ตกใจหมดเลย
45:06ฉัน
45:21คุณอยู่ไหน
45:21คุณอยู่ที่ไหน
45:23คุณอยู่ไหน
45:25ออกมาดิกว่า
45:27คุณอยู่ไหน
45:28ออกมาดิกว่า
45:29คุณเป็นใคร
45:31ต้องการไหนจากผม
45:33คุณเป็นใคร
45:35ต้องการไหนจากymm
45:58ก่อกว่ามันซิ
45:59leisure
46:01นึกไม่ออก
46:02ถ้านึกไม่ออก
46:04ถ้าไม่เกี่ยวว ครับมาหาผม
46:09กับไปไหน?
46:11คุณต้องกาดให้ผมมาที่ไหน เราให้ Housing declined
46:16กับมาหาผม ואไม่ใช่พ่อผม
46:21ใครไม่ใช่พ่อผม
46:25ใครไม่ใช่พ่อผม
46:29ใครไม่ใช่อะไรผม
46:32เห้ย! เดี๋ยวนิกับมากร
46:34มึงนี่ยินปะ
46:46มึงนี่ยินที่เขาพูดมีกี่ปะ
46:47แม่อ่ะ
46:50เขาพูดว่าอะไรวะ
46:52เขาบอกว่าพ่อกู
46:54ไม่ใช่พ่อกูอ่ะ
47:04ก็บอกว่าเธอมีก็ดี
47:07ห้อง ปลดดาย
47:12ห้อง นักกับนั้น
47:15ตรงนี้
47:18นักกับความรอด
47:21ก็มีความรอด
47:24ความรอด
47:29ห้อง
47:32กลับมาผม
47:41เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:42เหมือนว่า
47:44พ่อคุณเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ว่า
47:47กูสั่งหอนใจไม่ดีอ่ะ
47:51เหนื่อยมากไม่ดี
47:51เหนื่อยไหม
48:02หรือเธอจริงสิ่งที่เห็นเป็นเพียงภาพลวงต่อ
48:12ด้วยปลอดช่วยบอกฉันที่
Be the first to comment