- 4 giờ trước
Danh mục
🎥
Phim ngắnPhụ đề
00:00-พี่น้านฮาจริง-นูร้ fuera settled 했는데 after him
00:05ปรรังเงำลังคิดว่า contexto细acksализร автомоб preserved
00:07ปรพิฝฏน็มเป็นที่นั่นไป ไม่ต้องการการ votreเถอะ
00:10ยินยมต้องว่าววางการันซางมาก
00:13จ้างอยากหอบรางแต่งงานให้สำbayสจัง...
00:15บนมีงานรวนต้องไปค่ะ
00:17ขอโทษนะคะ
00:19พี่ unified อยู่heresที่ors ในไหนค่ะ
00:21ไม่ว่าค่ะ
00:23ปรพิฝฏเป็นใจ
00:25ходfree by gig He's done
00:27แบบพี่ปันทําอยู่เนี่ย
00:29ไปห้องกลงกับพี่ไหมคะ
00:30ไปค่ะ
00:31พี่พอยชนไปไหนปันไปหมดเลย
00:32ไม่ทราบว่าผู้สายกับใครอยู่คะ
00:34ว่าที่สามารถมีห้องปันไหน
00:37พี่เพ
00:57traces
01:01แบบ พี่พอยคะ
01:03คือ
01:06ปันมีทุราدمหน่วยนะคะ
01:12เดี๋ว
01:13พี่พอยไปรอปันทิฉนaren บิน helpless
01:14ปันจะรีบเคลีย์แพบเดี๋ยวว่า Lewis ตัํไปค่ะ
01:18ไม่พี่เป็นสงไหมคะ
01:19มาographic bijพร้อมกัน
01:21อ่ะ
01:22ไม่เป็นไรค่ะ
01:23พี่พอยจะได้ไปรอที่เราเย็นๆสบายๆนะคะ
01:26แป๊บเดียวเดี๋ยวปันรีบตามไปค่ะ
01:28นะคะ
01:56เธอก็ทำเป็นเฉยทุกครั้งที่มองตา
02:01คงไม่รู้เลยว่าแว้วตาเธอฟ้องทุกอย่าง
02:06แต่ยิ่งเล่าใกล้กัน
02:08ยิ่งรู้สักไว้วัน
02:10หัวใจมันสันมาขึ้นทั้งครั้ง
02:15เก่งส่อยเดี๋ยวแล้ว
02:19แต่เชิญน้ำพร้อบเลยอ่ะ baby
02:23อยากให้เธอเพลาะ
02:29แต่ฉันก็ดูออกทุกที
02:34ให้ยังยับหันใจแบบเนี้ย
02:37แต่สุดท้ายไม่อาจทำรักเธอ
02:41GAME OVER
02:53รับอะไรดีคะ
02:59ช่าคมมายค่ะ
03:01ได้ค่ะ
03:02ไหร่ค่ะ
03:24เฮ้ย อยู่ไหนอ่ะ
03:32ขอโทษด้วยนะคะ ร้านปิดแล้วค่ะ
03:51ชิ้นเงินเลยก็ได้ค่ะ
03:55ขอบคุณค่ะ
04:00ขอบคุณค่ะ
04:25เฮ้ย หัลโลพี่เพ
04:27นี่พี่อยู่ไหนอ่ะ ทำไมไม่มาตามนัด
04:29ปัน พี่ขอเล่นไปขึ้นนี้น่ะ
04:32ทำไมพี่ทำแบบนี้วะ
04:34พี่รู้ไหมว่าปันรอพี่ตั้งกี่ชั่วโมง
04:36ถ้าถุงนะปัน
04:38ที่บ้านที่เราเคยเดินชนกันหน้าประตู
04:40มองจำได้
04:41เดี๋ยวพี่เพ
04:43IFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIFIF
05:13เฉพรหนmoonนั่น มันสำคัญหรือไงHa! ตอนนี้พี่พรอยเขารอ คนเดียวที่สหนามบรินมาตั้งรอยชั่วโมงแล้วนะ
05:20ก็หาเวทย์ผลนีดี Burgời บอกไปซิ
05:22เหติผล ฉัน eating you know the t sizzle
05:36ก็อย่าเพิ่งให้ไปซิ
05:38บอกว่ารอไปพร้อมกัน
05:40จะหาเหตุผลเอาเลยก็อ้างอ้างไปก่อนเธอนะ
05:43คิดถึงใจที่พรอยบ้างนะปัน
05:46คิดถึงเงินล้านหนึ่งบ้างซิ
05:52พอ พอ หยุดเลยทั้งคู่
05:54แต่ฉันแต่สินใจเอง
06:06ปันถึงแล้วเหรอคะ
06:14ฮัลโหพี่พอย
06:18คือ
06:20ปันเคียรถุราไม่ได้จริงๆค่ะ
06:28เราเลื่อนไฟไปห้องกลงพวกนี้ได้ไหมคะ
06:33ปันบอกเหตุผลให้พี่ชัดเจนหน่อยได้ไหมคะ
06:37คือปันต้องลืองานไหมหมดเลยอะค่ะ
06:39แต่ ปันไปห้องกลงพกกับพี่พอยได้จริงๆนะคะ
06:41เรื่องเงินหรือเรื่องค่าใช้ใจ ค่าเจียหายอะไรเธอปันจัดการเอง
06:49พี่พอยอย่างเงียบสิคะ
06:52แล้วปันอยากให้พี่พูดอะไรคะ
06:57ก็...อะไรก็ได้อะที่พี่พuggùコิด
07:01ทำงานเถอะคะ ห้องโกงจะไปเมื่อไหร่ก็ได้
07:09นี่ พี่พอยกดปันเหรอคะ
07:13พี่พอย
07:19เดี๋ยวค่อยคุยกันตอนเจอนะคะ
07:22งั้นเย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะคะ
07:25เดี๋ยวปัญจองตัวใหม่ให้เลยอะ
07:28ไว้ค่อยคุยกันคะ
07:30ปล่างไงคะ
07:50ปล่างเมื่อไรจะกลับบ้านอะ
07:53จะคิดถึงปล่างใจแย่อยู่แล้วนะ
07:56เครื่องเสร็จงานเลยกำลังจะกลับแล้ว
07:59กินข้าวมะยัง
08:01ยังเลย เรากลับไปกินพร้อมเจอแหละ
08:05โอเคไหม
08:06ได้เลย เดี๋ยวเจอจะเตรียมของโตรดบางไว้เลยนะ
08:10อันหรอ
08:20ปล้าง
08:21โทรด้วยไหม
08:23ปล้าง
08:24ทำไมเงียบอะ
08:26ปล้าง
08:27ทำไมเงียบอะ
08:28เออ
08:29เปล่าอะ
08:30แค่บังเอินเจอปัน
08:32จะกลับไปมังหัวลาน้ำอีกแล้วร่อยเด็กบ้า
08:35เออ
08:38เจอเดี๋ยวปล้างโทรกับนะ
08:40ปล้างเดี๋ยว
08:41น่าวังไม่places knowing
08:58วังไม่ออก
09:02เราถึงเมือง
09:07- อุ้ย- ไหนไอเงินที่โกงปันปันไป
09:14- เอาปัน
09:15เอาคืนมาปันจะได้รีบกลับ
09:17- เราปฝีกันก่อนได้มั้ย
09:21- ปันไม่รู้หรอกนะว่าพี่ไปทำอะไรไว้อะ
09:26แต่พี่รู้ไหมว่าปันโดนซ้อม
09:29นี่ปันไม่ใช่แฟนพี่ซัสด้วยสำ
09:33พีซ์โดยสำ ไปไหน แหลกทำให้คนเหลือเขาเดือดร้อนสักที
09:38ปันใจเนี้ยนก่อนได้ไหม คือน
09:41พีไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แล้วใครจะตา?!?
09:49แล้วพีจะหนีถ่าไหม
09:51พีไม่หนีพีก็ตายดิปัน
09:52แล้วพีชอบกับสิ่งเชื่อเองทำหน่อยดี
09:54ไม่คิดจะเตือน mớiบ้างมั้ง sang
09:57ปัน
09:58พีไม่อยากให้แข็มเขียว เขาใจไหม
10:01พี่แพ
10:03พี่แม่ง เห็งกับตัว ดีแค่อันไหนแล้วที่มันไม่ตามกับมาไทย
10:11บันคิดว่า...
10:13ที่พี่ต้องใช้ชีวิตรวมๆ ซ่อนๆ แบบนี้
10:17ก็เป็นเพราะอะไร
10:25บันคิดว่าพี่แค่หนีนี่
10:29เอานี่
10:32พี่เราให้ฟังกันแต่แรกเลยนะ
10:41พี่เสียพันนั้นอ่ะ
10:43เพื่อนที่นิวอยอกก็ไม่มีใครรู้ว่าพี่เข้าป่อน
10:48ที่แรกเหมือนก็แค่...แค่คิด พี่ไม่ได้เล่นเยอะขนาดทำตัวเองเหยดร้อน
10:54ทุกการณ์ได้เสียก็สนุกไปๆมาๆ
10:58ขอ
11:01ทุกการณ์ ทุกการณ์
11:04ทุกการณ์
11:06มีวันหนึ่ง หลงได้ใจคิดว่าดวงกันลังมาก็เลยแทงหนักขึ้นเรื่อยๆ
11:11ทุกการณ์
11:14ทุกการณ์
11:15ทุกการณ์
11:16ทุกการณ์
11:17และสุดท้าย พี่ก็เสร็จให้พวกมันจุดหมดตัว
11:27หลังจากนั้นนะ ก็กลายเป็นเรื่องของการอยากแก้มือ
11:38คิดเข้าข้างตัวเองว่าเดี๋ยวก็คงได้ เดี๋ยวก็คงได้
11:41ก็เลยพยายามจะไปกู้เงินของเจ้าของบ่อน
11:44ว่าไง อยากเจอฉันเหรอ
11:52เดี๋ยวก่อน อะไรของพี่วันนี้
11:55ให้เสียภาษาไทยโดยเพศไทยมันปล่ะตรงไหน
11:59เพื่อ
12:00โอเค โอเค โอเค
12:02เอาเป็นว่า
12:04มาตินเป็นช่องบ่อนที่พี่ไปเล่น
12:07เป็นเฉพาะมาฟีอรายใหญ่ของนิวยอคเลยนะ
12:11แน่นอนว่าตอนนั้นพี่ต้องการเงิน
12:13แล้ววันนึงพี่ก็น่ามืดเซ็นสัญญากู้ทั้งทั้งที่ดอกมันมหาโธ
12:25พี่จองถ่วงบินไว้ก่อนหน้านั้น เขาไม่ไว้ใจพวกมัน
12:40ถ้ามีเหตุถุกติกจะได้หนีทั้งที
12:44ถ้ามีไม่มีก็ถือว่า กลับไทยไปเยี่ยมบ้าน
12:46แล้วมันก็เกิดเหตุถุกติกขึ้นจริง
12:48แล้วมันได้เกิดเหตุกตินขึ้นจริง
12:54ถ้าเจ้าไม่ต้องเจ้าให้ฉัน
12:57เจ้าเจ้า...
13:00มันตาย
13:18aretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaretaret
13:49พี่ก็เลยตัดสินใจที่จะเอาเงินไปขึ้นมัน
13:52แล้วก็บอกให้มันเลือกยุ่งกับพัน
14:12เป็นไงบ้างเจ๊
14:14เอ้า ฉันไม่อยู่คนเดียวอะ
14:18ปลังมีทุระด่วนอะเจ๊
14:21ก็เลยกลับมาช้าหน่อย
14:24ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
14:26แล้วนี่สั่งอาหารมารียังอะ
14:28สั่งให้แม้
14:44พี่เพ
14:46อื้อ
14:47คือปลังมีก็เรื่องอะ
14:49ก็ไง
14:54พี่ได้ติดต่อกับน้องสาวตัวเองบ้างหรือเปล่า
14:58ก็...
15:00ก็ติดต่อบ้างนะ
15:02ก็...
15:03ตอนนี้แรกพี่ก็ขอให้พรอยช่วยอะ
15:08งั้น...
15:11ถ้าเลือกยุ่งกับปันแล้วอะ
15:13เลือกยุ่งกับพี่พรอยด้วยได้ไหม
15:17ปัน
15:18ฉัน...
15:20พี่กับพรอยเป็นพี่น้องกันนะ
15:22อยู่ดีๆจะมาให้เลือกยุ่งกับน้องต่ออีก
15:24ปันไหมถึง
15:26เลือก...
15:27เอาพี่พรอยเข้ามาเกี่ยวข้อง
15:29ตอน
15:37ตอนนี้พี่กับตำรวจเนี่ย
15:38ก็ร่วมมือกันจับคนลายเขาคุกกันอยู่
15:43พอเสร็จปุ๊กพี่ก็...
15:45น่าจะกลับเมริกาเลย
15:48แล้วทุกอย่างก็คงจบลง
15:50เพราะฉะนั้น...
15:54ออเค
15:55ติดติดติดติดติดตามป่องเมริก
16:16แล้ว...
16:18แบนใหญ่นั้นจะเป็นซิศันไง
16:21ว่า?
16:23ซิศันไง
16:25รอมนี้พี่ไม่...
16:27พี่ไม่คิดตั้งสักบาท
16:29ถือว่าเป็นการชดใช้ในสิ่งที่พี่ทำกับปันแล้วกัน
16:34นี่...
16:36พี่เพคิดว่าเป็นกันง่ะ
16:38ให้พี่หลอกเป็นรอบที่สองเหรอ?
16:44รอมคิดด้วยนะ
16:47เดี๋ยวพี่จะต่อไป
16:55มาน่ะ
17:06เดี๋ยวครับเดี๋ยวครับ
17:07ขอโทษนะครับ
17:09ผมรู้สึกว่าคุณทำตัวอน่าสงสัยบ้านตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะครับ
17:12ค่ะ
17:23โอเคนะคะ
17:25อ้าว! ฮิ! พี่ พี่ปัง พี่ปันธพัศใช่ไหมคะ
17:30ฮิ! หูวีตัวจริงก็สวยกว่าในรูปอีกนะคะ
17:34หนูเนี่ย อยากได้ลายเซ็นคุณพี่มากเลยอะ
17:37เจ้าไปอวดไอ้พวกลุกเจียบ ลุกไก่ พวกพอสอทั้งหลายอะค่ะ
17:40ไม่อยากจะคุยนะ พวกนี้ มันจำบทของคุณแม้ได้ทูกบทเลยค่ะ
17:44อันจัย... อันจัยไหมนะจัย
17:47แน่ ๆ ค่ะ อ่า เสร็จแล้วไหม
17:49เออ ตรงนี้
17:52ตรงนี้เลยค่ะ คุณแม่
17:53ขอแบบ จับ ๆ จึง ๆ นะคะ
17:58ครับ ครับ
18:08ประมาณนี้ได้ไหมเจ๊
18:10แล้วแผ่งเขาเนี้ย
18:11คืออะไรอะเจ๊
18:13คืออย่างนี้เจ๊
18:14พอปลางมาถึงใช่ไหม
18:16เจ๊ก็จะพาปลางมานั่งตรงนี้
18:18แล้วเจ๊ก็จะเอาอาหารมาเสริบปลาง
18:20แล้วพอปลางเปิดฝาขึ้น
18:22ปลางก็จะเจอแหวนที่เจ๊ซ่อนไว้ข้างใน
18:24แล้วจากนั้น เจ๊ก็จะ
18:28เป็นอะไรเจ๊
18:33มันไม่ธรรมดาไปใช่ไหมเจ๊
18:35ไม่ เจ๊ว่าโอเคแล้ว
18:38เหรอ
18:39ใช่
18:40แต่
18:41อืม
18:42อืม
18:43กระดูนาฝากข้อความสันเทคลียนทิ้งสัญญาณ
19:04ฮะโลค่ะ
19:05ฮะโลค่ะพี่จี
19:06ปันติดต่อพี่พอยไม่ได้เลยอ่ะค่ะ
19:09พี่จีอยู่กับพี่พอยมั้ยคะ
19:10พอยไปห้องกับน้องปันไม่ใช่เหรอคะ
19:15นี่...
19:17เมื่อเช้าพี่จีไม่ได้ไปส่งพี่พอยที่คอนโดหรอคะ
19:20ไม่ค่ะ
19:21พอขับรถถึงสนามปิน
19:22ช่วยรากระเป๋าอะไรเสร็จ
19:24พอยก็ให้พี่กลับหนึ่งนะ
19:40พอขอขอบคุณ
19:41ขอขอบคุณ
19:42เกendar
20:07ว่าไงปัน
20:19ฮะโล เจียบ
20:20แก
20:24ฉันเหมือนจะเป็นบ้าเลยว่ะ
20:26แกเป็นไรอ่ะ
20:29คือ
20:33ฉันไปดูละครมา
20:35อ่ะ
20:37แล้ว
20:41แล้ว
20:43มันมีตอนนึงที่
20:45พระเอกกับนังเอกเขาจะไปเที่ยวห้องกลงกัน
20:48แต่พอถึงเช้าวันนั้นใช่ป่ะ
20:51พระเอกก็บอกว่า
20:53เขามีธุระด่วน
20:55ก็เลยไม่ได้บินไปกับนังเอกอะ
20:58แล้วนังเอกก็บอกว่า
21:00ไปทำธุระเธอค่ะ
21:01ห้องกลงจะไปเมื่อไหร่ก็ได้
21:05อืม แล้วไง?
21:09ถ้าแกเป็นนังเอกแกจะโกฎพ่อเองไหมวะ?
21:14ก็คงโกฎนะแก ถ้าจะมาบอกกันทันฐานแบบนี้
21:18แล้วสรุปเขาติดงานจริงหรอ?
21:23ก็...จริงอ่ะ
21:27นี่แกเป็นไลฟ์ว่านี้ปั้น ทำไมเสียงสั้นๆ
21:35ก็คงขึ้นอยู่กับคน และความแข็งแรงของความสัมพันธ์มั้งแก
21:49แล้วนี่แกเป็นไลฟ์ว่านี้อ่ะ
21:53ปั้น
21:55โอเคแก
21:59ฉันต้องไปเคียงานต่อแล้วอ่ะ แค่นี้อ่ะนะ
22:04พัน!
22:06พัน!
22:07พัน!
22:08แก
22:10แก
22:12แก
22:15เธอ
22:16แก
22:17แก
22:20แก
22:22แก
22:24แก
22:25อันติดภัย!
22:56งั้นเดี๋ยววันนี้กลับก่อนนะ
22:59ได้เจ๊ ขอบคุณมากนะ
23:01ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะ
23:03สำเร็จอยู่แล้วเจ๊ ไม่ต้องห่วงหรอก
23:06กลับไปดีนะเจ๊
23:07โชคดีนะเจ๊
23:25โอ้ย ติดอะไรตอนนี้ว่ะเนี่ย
23:37ราพสิเบียบร้อย
23:43ฮะโหลโเจ๊ ต้าขนางกลับไปเจ๊รอไปเมื่องนะ
23:47เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอป้างทำไมดูตกใจขนาดนั้น
23:50เดี๋ยวป้างกลับไปแล้วให้ฟังตอนนี้ป้างขนางรีบ
23:53พี่บ่ะ โอ้ว เรารถบัตติดอะไรเนี้ย
23:56เรื่องใหญ่หรอปลาง
23:58ก็บอกเราไงว่าเดี๋ยวกลับไปแล้วให้ฟัง
24:00เจ๊เข้าใจมั้ยเนี่ย ปลางขอขับรถก่อนนะ
24:03โอเคละ
24:10โอ้ย ไม่เอาสิพี่พ่อ อย่าทำกระปันแบบนี้
24:23ลักนา
24:53จนด้วยทำไม่มีกัน
24:55แบบนี้อย่าทำกระกัน
25:11อาวิโปก考มาก
25:13สำหรรอ อาวิโหส
25:16ถือเอาลูกทินาолжนาที่เป็นปล่อย
25:21ไม่ใช่ว่าพังมัน พวกที่สุดการกัน
25:33แกไม่ใช่ว่า อีกชะมัน
25:37และการก็ด้วย แกไม่เป็นเป็นแ pembella
25:42สวัสุดที่นี่สุดที่นี่
26:12ต่าง
26:16เข้ามาได้ไงอ่ะ
26:17ก็นี่เหมือนห้องพี่
26:22ทำไมทำแบบนี้ปัน
26:25ปันทำอะไร
26:27ทำไมมีอะไรเราไม่บอกพี่
26:31ต่างพูดเรื่องอะไรอ่ะ
26:34พี่เพิ่งกลับจากบา
26:42งั้นปล่างก็คงรู้แล้ว
26:48ว่าปันได้เงินคืนแล้ว
26:51เดี๋ยว
26:53คุยกันก่อน
26:55ปันไม่มีอะไรจะคุย
26:59นี่มันเรื่องใหญ่นะ
27:01เราต้องคุยกับพ่อ
27:06คิดว่าตัวเองจะแก้ไขปันหารนี้ได้ตัวเองได้เหรอ
27:13พี่ไม่ได้ห่วงเงินเลย
27:19พี่เป็นห่วงปัน
27:26ปล่างก็แล้วยุ่งกับปันสักทีเหรอ
27:30ปล่างกับพ่อ
27:35ก็ไม่เคยข้าดหวังอะไรในตัวปันอยู่แล้วนี่
27:37พี่พูดอะไรอ่ะ
27:43ปันต้องไปเหรอปล่าง
27:45ถ้าจะถลอกกันเรื่องนี้
27:46ไว้คุยกันทีหลัง
27:47เดี๋ยว
27:48เลิกยุ่งกับปันสักทีได้ป่ะ
27:50ถ้าจะถลอกกันเรื่องนี้
27:51ไว้คุยกันทีหลัง
27:52เดี๋ยว
27:53เลิกยุ่งกับปันสักทีได้ป่ะ
27:55ไว้คุยกับป่ะ
27:56ใส่เจ้า
27:58แบบนี้
27:59ใส่งสักที
28:03ครับ
28:13ชิบสองสักที
28:14สุขที่เชียว
28:16พักstandกับปล่าง
28:19แบบนี้
28:20ยิงมาวคุยกับปล่าง
28:22ละครับ ลอร์ ลอร์
28:52เกิดอะไรขึ้นอ่ะปลา
29:22น้องปัน
29:52มาเที่ยวเหรอคะ
30:05พี่ดูอินพักที่นี่เหรอคะ
30:09ใช่ค่ะพวกเราพักที่นี่อ่ะ
30:16นั่นกับเปล่าน้องปันหรือเปล่าคะ
30:24น้องปันเพิ่งมาถึงเหรอคะ
30:29แม่
30:31บังเอินจังเลยนะคะ
30:35สรุปแล้วน้องปันเพิ่งมาถึงเหรอคะ
30:49ปันมานานแล้วค่ะ
30:52แต่คนที่ปันตั้งใจมาหา
30:57เขาติดต่อไม่ได้เลย
30:59ปันนั่งรอยอยู่ตรงนี้แบบไม่มีจุดหมายมาหลายชั่วโมงแล้วค่ะ
31:04ค่ะ
31:09งานมองปันจะพักที่นี่ไหมคะ
31:11เดี๋ยวพี่ติดต่อให้
31:12ไม่เป็นไรค่ะ
31:13ปันจัดการเองได้
31:19งานพวกพี่ขอตัวนะคะ
31:21เพราะดีพอเหนื่อยแล้วอ่ะ
31:23นั่งบนเนี่ยรถมาตลอดทางเลย
31:27ไปก่อนนะคะ
31:28ไป
31:35พี่พอยคะ
31:41แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลย
31:58เดี๋ยวขึ้นห้องไปก่อนนะ
32:00เดี๋ยวเราจะพาน้องไปกินข้าว
32:03เดี๋ยวไปด้วย
32:04เดี๋ยวขึ้นห้องไปก่อนเธอ
32:06นะ
32:10ก็ได้ค่ะ
32:14เจอกันนะ
32:26ไปกินข้าวค่ะ
32:28ทำไมปันติดต่ออะไรพี่พอยไม่ได้เลย
32:32เราเข้ามาที่นี่ได้ยังไงคะ
32:46ไปกินข้าวค่ะ
32:47เขาพักห้องเดี๋ยวกับพี่พอยหรือเปล่าคะ
33:03แต่นี่มันทริปของเรานะคะ
33:10ทริปของเราที่ปันไม่ยอมมาด้วยนะเหรอคะ
33:14ก็ปันบอกพี่พอยแล้วไง
33:16ว่าให้คอยมาพร้อมกัน
33:19ข้าใช้จ่าย
33:20เดี๋ยวปันก็รับพี่ชอบให้เองทั้งหมด
33:25เพราะอะไรเหรอคะ
33:29พระปันติดงานเหรอคะ
33:31ค่ะ
33:47กินเธอคะ
33:49เหรอไม่ใช่หรอ
33:50ค่ะ
34:08พี่พอให้ค่ะ
34:11ค่ะ
34:18พี่พอให้ค่ะ
34:21พูดเลยค่ะ
34:26ปันรู้ว่าว่าปันผิด
34:29แต่พี่พอจะไม่มองหน้าปันจริงๆเหรอ
34:44เดี๋ยวค่อยคุยค่ะ
34:50พี่พอให้
34:53พี่พ่อ
35:18ฉันไม่ต้องทำขนาดนี้ด้วย
35:22มันแค่ตบค่ะ
35:25พี่ไม่ได้ทิ้ง
35:48แล้วพี่ไม่คิดจะสนใจมาหน่าเหรอคะ
35:51ถ้าพี่บอกว่าดรีมเค้าพักห้องเดียวกับพี่
35:59อันจะว่ายังไงคะ
36:01อันก็จะจองห้องใหม่
36:06แล้วก็พี่พรอยขึ้นไปด้วย
36:08อันก็จะจองห้องใหม่
36:10แล้วก็พาพี่พรอยขึ้นไปด้วย
36:12อันต้องจองห้องใหม่ค่ะ
36:14มันต้องจองห้องใหม่ไหมคะ
36:44ขอโทษที่เบี้ยวทริปขอโทษที่มาชานะคะ
37:02บันไม่ได้ตั้งใจอ่ะ
37:07พี่พอยหายกฎปันน่ะ
37:14นิดพี่พอยผ่าปันไปเลี้ยงข้าว
37:20ผ่าปันขึ้นมาบนห้อง
37:23ก็ที่จะคุยกับปันแบบไม่มองหน้างั้นเหรอคะ
37:44ปันเป็นน้องของปรางค่ะที่ต้องดูแล
37:52ค่ะ
38:06ค่ะ
38:11ให้กับน้ำเผื่อคะ
38:14จะได้พัก
38:28เดี๋ยว
38:34ฉันจะจัดของก่อนนะคะ
38:38พี่พอยแบบก่อนนะคะ
38:41เพียงไม่ใช่เหรอคะ
38:44ก็อย่าว่า
39:09มาหาใครคะ
39:15นี่ไม่ใช่ห้องพี่พอยเหรอคะ
39:18นั่นไงพี่พอย
39:21พี่พอยคะพิงกี้มาตามนั้นเหรอคะ
39:23ออกไป
39:26ออกไป
39:30ออกไป
39:37พี่พอยบอกทีว่าปันเข้าใจผิดใช่ไหม
39:44พี่พอยไม่ได้เรียกเขามานอนด้วยใช่ไหมคะ
39:48วันนี้พี่เหนื่อยแล้วค่ะปัน
39:57พอย
40:00พี่พอยทำแบบนี้กับปันได้ยังไงอะ
40:06แล้วที่ปันเหรอคะ
40:10ปันทำอะไร
40:16อยากคิดว่าพี่ไม่รู้นะคะ
40:21ว่าปันกำลังปิดบังอะไรพี่อยู่
40:27นี่พี่พอยพูดอะไรอะ
40:29พี่พูดเรื่องอะไรอะ
40:34ปันไปหาผู้ชายคนไหนมาคะถึงได้ผิดนัดพี่
40:38กอฟ
40:40มิก
40:43หรือคนใหม่
40:45นี่ปันไม่ได้ไปมีอะไรกับผู้ชายคนไหนเลยนะคะ
40:50ปันก็แค่ไป
40:51ไปไหนคะ
40:52ไปไหนคะ
41:02ไปไหนคะ
41:03พี่พอย
41:07พี่พ่อย... พี่พ่อยค่ะ
41:18พี่พ่อยค่ะ
41:20พี่พ่อยตกลงยังไงค่ะ
41:22ยังหน้อยเปิดให้พิกกี้หน่อยจะได้ค่ะ
41:24พิ่งกี้ลืมลิบไว้
41:27พี่พ่อย...
41:31โอ้ย...
41:34ถ้าปันมีคนอื่นพี่ก็โอเคค่ะ
41:48พี่จะได้รู้ว่าเราต่างคนต่างก็ไม่ได้จริงจังทั้งคู่
41:54พี่ก็สบายใจ
41:55ปันไม่ได้มีคนอื่น
41:59พี่พออย่างนั้นแหละมี
42:04กลับไปได้แล้วค่ะ
42:06ปันก็เห็นว่าพี่มีนัดแล้วนี่
42:15คุยกันให้รู้เรื่อง
42:22ปล่อยพี่ค่ะ
42:29ออกไปได้แล้ว
42:34แล้วค่ะ
42:35ผีค่ะ
42:36มีใดนี้
42:37หนึ่ง
42:38ุ้ม
42:40มีใดนี้
42:41นี่
42:44ดี
42:46มีใดนี้
42:48ห่วง
42:49เป็นใดนี้
42:50ช่าด poco
42:51ไม่มีใดนี้
42:52มาก
43:02ขอบคุณครับ
43:32ขอบคุณครับ
44:02ทำไมวันนี้ดูจัง
44:12ไม่กรอดใครมาคะเนี่ย
44:21ถ้ายังไงถึงจะเรียนได้
44:23นอนก็สิพอพิ้ง
44:24เพื่อให้ลูกพี้ง
44:25มันจะยิงเร็ดเช็ตที่นั่ง
44:27เติมเท่าไหร่มันก็ไม่พอหละ
44:29ร่างถ้าอยากพี่พ้อชัดเจน
44:30ต่ออยไปแบบนี้ไม่ก็เจ็บด้วยกัน
44:32ไม่สำคัญแล้วล่ะค่ะ
44:34ที่ผ่านมา
44:35แค่เล่นๆ จริงๆ ออก
44:37ข้างในพี่พอย ไม่เหลือปันเลยเหรอค่ะ
45:02เคลื่อนไว
45:04กี่คน
45:06ก็ต้องยอมภายแพ้ทุกครั้งไป
45:09ไม่พ้นสนี ของนู้ไปได้หรอก
45:14แค่เห็นสายตา
45:16ตอนพี่หันมา
45:18คนยังนู้ทำไมต้องเสียอาการแบบนี้
45:23ใจนู้ละลายละ
45:26ทำไงพี่สอนหนูที
45:28เปิดข้อสความรักกับพี่เลยได้ไหม
45:32พี่ขอไปเพิ่นดำพี่
45:34ให้หนู คนนี้ได้อยู่ในใจ
45:36ในใจ ใครๆ พี่รายไหม
45:38พี่จะทำอะไรกับหนูๆ เดอยอง
45:42ตอนจากนี้ไปหนูจะยังมาเต้นเยอะ
45:45วันนี้ให้พี่ได้ลองมาเต้นเสือ
45:47หมอตัวแล้วหัวใจ พี่เอาไปเลย
45:51อย่าเบอร์หนูแล้วกัน
45:55พี่ค่ะ
45:56พี่ disp esp раньше่うの物
45:59มันไม่ได้อ่อย แต่ขอให้อยู่หน้าละ
46:04พี่คะ
46:06นู้ไม่อยากจะเป็นแล้วคนโสด
46:09ให้พี่ปิดหมด เป็นคนปลูดของใจ
46:14แค่เห็นสายตา ตอนพี่หันมา
46:18คนยังนู้ทำไมต้องเสียอาการแบบนี้
46:23ใจนู้และลอยละ ทำไงพี่ซ้อนหนูที
46:28เปิด Technicals ความรักกับพี่เลยได้ไหม
46:33خอไปเป็นแบบพี่ ให้นู้คนนี้ได้อยู่ในใจ
46:37ใกล้ใกล้พี่ได้ไหม พี่จะทำอะไรกับนู้นู้พย์ขยอม
46:43ต้องนี้ไปเหนื่องอย่างมาเป็นเยอ
46:45วันนี้ให้พี่ได้ลองมาเป็นเสื้อ
46:48หมดตัวและหัวใจพี่เอาไปเลย
46:51clerkเหวีย espectได้ีบท่ cosmetic
46:58สวัสดี
Được khuyến cáo
1:03:31
|
Sắp Tới
46:59
49:35
46:59
46:50
45:16
46:59
46:59
1:14:27
58:32
1:03:57
49:22
48:21
47:26
49:07
48:34
48:56
48:52
42:33
26:38
1:51:32
45:36
40:12
Hãy là người đầu tiên nhận xét