- 2 weeks ago
ผาแดงนางไอ่ ตอนที่ 33 (EP.33) วันที่ 3 กันยายน 2568
Category
😹
FunTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารับชมได้ทุกวัย
00:30ขอบคำสิ
00:51พอ
01:00พ่อเป็นห่วงเจ้าไหลด้วยลูก ย่านบริธนาลูกอีก
01:14ลูกเป็นจังใดแน่ เราแผลล่ะเป็นจังใดแน่ลูก
01:20ไม่เป็นไหนพ่อ
01:24ข้อคงเรื่องไปแล้ว ว่าผมไม่ใช่ควรรรมดา
01:34ถึงสิเป็นจังสันนี้ พ่อกระวดห่วงลูกเป็นใดหรอก
01:40กลับมาอยู่น้ำพ่อได้ลูกเดี๋ยว
01:45พ่อ
01:48ไว้ผมพายดีก รางตายกับเป็นบกติ
01:53ยังไงผมก็จะกลับมาอยู่กับพ่อ
01:57นะพ่อ
02:00และตอนนี้ ไอ้สมชัย มันตามลาผมอยู่
02:07ผมไม่อยากให้พ่อเดิดร้อน
02:11พ่อ
02:13พ่อไปอยู่ที่อื่นนะ
02:17ปอดหรอกลูก
02:19ลูกต้องเป็นห่วงพ่อ
02:21พ่อโตรดใจ
02:23เป็นห่วงเจ้าคองนะ หลายกว่าลูก
02:27ลูก
02:31เฮ้ย
02:39กูการแรกว่ามีถิดเลย
02:41ว่ามึงต้องกลับมาหาพ่อมึง
02:43มึงตาย
02:45ฝังสิ่ง
02:47พี่ไปรูป
02:49สมชัย
02:51โห่
03:05อย่าจำโกมัน
03:07อย่าได้สมชัย
03:09เจ้าแล้ว ทุกท้าย!
03:39อ่ะ...
03:43ทำเทียน!
03:48แย่นี่ บึ้มมีกูป้องมวมรัก!
03:52เทียมตัวตายได้เลยเมือง!
04:09เทียร์ ัลลลล่ะ!
04:11เทียมตัว!
04:14เทียมตัว!
04:20ข้าสิ ไอ้วัตี!
04:28สิ!
04:36ข้าสิ ไม่ใช่ารับชีวิทนมีกูป้องมวลลล่ะ!
04:39ไปหาเริ่มหัวหรือ ไอร์
04:43กำสิง ลูกอยู่ใส่
05:09ท่านสัง großer ท่านไม่ฟังฆ้าเลย บอกแล้วว่า
05:14ไม่ให้ออกไปทางนอก พวกมันกําลังตามร้าสตัวท่านอยู่
05:20ฆาออออออخر ทั้งยังไง ท่านก็เลี่ยงทุกฆ่ามา
05:29แล้วถ้าท่านถูกฆ่าตาย พ่อของท่านจะอยู่ยังไง
05:36พลาคิน
05:38เขาไม่เป็นไร
05:40พาคาขึ้นไป
05:52ทำเป็นกี้
05:54ทำเป็นกี้
05:56ทำเป็นกี้
05:58ทำเป็นกี้
06:06ฟังท่าน
06:08ทำไมแพ้
06:10มันถึงได้เป็นขนา 친구
06:12ผ่านคิ
06:15ถึงท่านอย่าเป็นหน้าคลาด
06:18แต่หล่างคงเป็นกับเป็นมนุษย
06:20เมื่อหล่างของระิวงป relevance
06:22คุณเป็นคนธรรมดา
06:25ถึงจะมีอิทษิลิต Großcarbon
06:26กว่าคนทั่วไป
06:28แต่เป็นกับตลงน้อมรับก้ามเป็นจริง
06:32ว่าทุกคนเกิดมา
06:34เกิดมา มีเกิด มีแก มีเจ็บ และมีตาย ว่ามีคอยกเวท
06:41เป็นสัจธรรมชีวิตโดยแท้ ตอนนี้แพ้จากการถึงยิง
06:48อาจจะติดเชื่อ เพื่อนต้องได้รับการรักษาทั้งการแพท แบบมนุษย์ทั่วไปโดยเร่งด้วน
06:59อาจจะซอยเพิ่นได้
07:16พัญญาสุโทษนาขลาดผู้เป็นไง เคือนาทั้งปวง
07:21ขนอย พัญญาสีเชียงเฉิด
07:24ในพัญญาม ถอนข้ามสาบให้กับชาวเมือง
07:28แต่ถือขัดขวง บสามารถปดไว้
07:32วิญญาณของเชื่อเมืองให้เป็นอิสระใด
07:35ถึงต้องหวังเพิงบาลมีของพระองค์
07:39กายวาจจิตตังอหังวันท่า
07:44หน้าข้าถือบรีสีสุโทษ
07:47วิสธิเทวาอูเชมิ
07:51เชมิ
08:06เจ้า ยังมีโอกาสครั้งสุดท้าย
08:10แต่ครั้งนี้จะต้องมีใคร
08:14หลังเงือดทำละหล้างคำสาบแห่งบึงหนองหาร
08:18วิญญาณของพวกเจ้า
08:21จึงจะเป็นวิสระ
08:24คำวัคอยู่ที่ทำ
08:26หาต้องสังเว้ยชีวิตของคนอื่น
08:30เพื่อให้ขนอยồiชาวเมื่องคน有沒有
08:32แต่ครั้งก็วา
08:35ต้องใส่ชีวิตของ chimνα
08:46มาสังเว้ยแท่ง
08:48อาศินามา เสือขว่างถูกท่านชื่อ
08:50ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากความทุก อันเกิดจากโทรศัตร์ในครั้งนั้น
08:57ตอนนี้พังคี ได้ดวงแก้ประจำตัวกลับสู่หัวใจของเขาแล้ว
09:05หากพังคีได้รู้ความจริง ว่าบาปในอดีต เขาเป็นผู้ก่อกรรมนั้นขึ้นมา
09:20Senate
09:40เขาจะต้องเป็นพụกแก้กรรมนั้น ด้วยตัวของเขาเอง
09:47อีก ของนั้น ทิ้งจับจับสินสุด
10:17ผู้คำสิงไปหากับรุงที่บ้านล่ะคะ
10:20แม่ๆครับ
10:22คำสิงมาหาผม อยู่บ้านมาว่าง
10:25แต่วอกันอยดับ America หลviolISE
10:28พวกบักโสมใช่ มันกวับ ไม่ยิงคำสิงมาอยู่บ้านครับ
10:31ไม่ยิงเลยหรอคะ แล้วคำสิงเป็นยังไงบ้างคะ ตอนนี้เขาอยู่ไหน
10:36รุงก็บุหวärtครับ ยังว่าต Bod 391 ถามท่ายอย่างกันเลย
10:40คําสิงก็ฝาวนี้ตาย แรงเขาไปในแนวบ้านแล้วก็หายไป
10:45รุ่งฝาวแรงตามไป รุ่งก็ฝาวตามหา แต่ก็พ่อพ่อครับ
10:53น่างกายของเขาเป็นคนปกติเหมือนเรา
10:56แล้วถ้าแผ่ที่ถูกยิงเกิดติดเชื้อ ไม่ได้รับการรักษา
11:00ผมว่ามันน่าจะไปกันใหญ่นะครับ
11:03ingo. สอยลุกสายผมได้ไầ้ครับ คุณกระรูหิต คุณอ่าดา
11:17ผมเหลือลุกสายยุกพูดเดียว ถ้าคํามสิงเป็นยียงไป
11:18ผมก็บรุ่วอัสิหยุกก็พูดได้
11:21เฮ่นเย็นนะคะ คุณลง ถ้าคุณคําสิงไปหาคุณลงได้
11:24แสดงว่าเขาน่าจะยังให้เป็นไรมากค่ะ
11:27พวกเราจะช่วยกันตามหาเขาให้เจอนะคะ
11:32พูดอะไรครับ
11:34แต่ถ้าเราจะช่วยคู่ความสิ่ง
11:36เราต้องรู้ก่อนหรือเปล่าค่ะว่าเขาอยู่ที่ไหน
11:54รูปพ่อ
11:58มาได้รูปพ่อ
12:02แต่เป็นฮังคู่คำสิงค่ะ
12:05ตั้งแต่ที่เขาถูกจริงก็ยังไม่เจอตัวก็เลย
12:09ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง
12:13พอ...สัมผัสดึงเขาได้บ้างไหมคะ
12:17บอรุ
12:19พอหัวแต่ว่า...
12:21ตอนนี้ดวงแกวเมอนิยนาขลาด
12:24เด็กกับเขาบายุที่ตัวของคำสิงแล้ว
12:29เขาเป็นพังคี่โดยสมมุตร
12:30โดยสมูล
12:32ผู้หญาพอ
12:34เข้าใดจังไหน
12:36พยายาสุดท่วง นักคราฐภัย เป็นบอกพ่อ เมื่อกี้เนิรุ
12:43ถ้าเขาบาทเจ็บอยู่
12:45ยังไงเราก็ต้องฮาทางช่วยเขานะครับ
12:47อีกไม่กี่วัน
12:48ก็จะถึงวันที่เมืองเอกสาทีตาร้มสลาย
12:51หากไม่มีพังครี
12:52การถอนคำสาบก็คงเกิดขึ้นไม่ได้
12:55หากการถอนคำสาบ
12:58มีไฟต้องสังไว้ชีวิตรังเหลือเพื่อปดพอยพวกเข้า
13:02มูวาพุ่นนั้นจะเป็นไฟ
13:04รุงสิขอยู่เป็นเป็นย่านชวนนี้ล่ะ
13:07ง่าพอ ง่าพอเย้าว่าจังสัง
13:15ไอราดาลุก เจ้าให้ดีที่สุดละลุก
13:19พอมูวาหลท่างข้างหน้า มันยากยิงกลัว
13:23และอาศมีผู้จิตองสูนเสีย
13:26ลางเหลือดถ้ำละลางคำสับ
13:30ประพุ่นนั้นจะเป็นผู้ใด
13:33พอกับวาอยากสางเวนสางกลำขึ้นมาอีกแล้ว
13:37พอว่าให้ลูกกระบ้านลูกก็จะ
13:42พอวาอยากให้ลูกต้องมาเดิดล่อนก็นี้แล้ว
13:47พ่อค่ะ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายนะคะ
13:53นี่เป็นโอกาสสุดท้ายนะคะ
13:57ไอทำไมอยากทิ้งมันไปค่ะ
14:01ผมเห็นด้วยครับ
14:04พวกเราก็มีส่วนทําให้เมืองร่ม
14:07ถ้าเธอทิ้งไปตอนนี้เท่าก็หยอมแผ้
14:10เราจะหาตัวพังขี่ให้เจอให้เร็วที่สุด
14:13เขาจะต้องมาถอindaคำสาพด้วยตัวของเขาเอง
14:16marcheันกรรมที่เราร่วมทํากันมา
14:18มันจะต้องจด待 rata ครับ
14:21คุณอัย รออยู่ในรถนะครับ
14:51คุณอัย รออยู่ในรถนะครับ
15:21คุณอัย รออยู่ในรถนะครับ
15:25คุณเรียกชั้นหรอคะ
15:27ตอนนี้คุณคำสิงกับดังตูดทำร้ายอยู่ในบ้าทของเขา
15:29ผมช่วยเขาไม่ได้
15:31พวกคุณทำนั้นที่ช่วยเขาได้
15:33ช่วยเขาด้วย
15:35ช่วยเขาด้วย
15:37ฉันจำคุณได้
15:39คุณเป็นคนไปช่วยพังคี
15:41ออกมาจากเทวไล่ใช่ไหม
15:43ใช่
15:45แล้วตอนนี้พังคีอยู่ไหน
15:47พวกเราเป็นห่วงเขามาก
15:49คุณช่วยพาเราไปหาพังคีได้ไหม
15:51ตอนนี้พังคีอยู่ไหน
15:53พวกเราเป็นห่วงเขามาก
15:55คุณช่วยพาเราไปหาพังคีได้ไหม
15:59ตามเข้ามา
16:21ท่านพังคีบาทเจ็บตัง
16:23ท่านพังคีบาทเจ็บตัง
16:25เตรีย์
16:43ภังคี
16:49ท่านพังคีบาทเจ็บตัง
16:51เพราะถูกยิ้งด้วยกษุนอาคม
16:53ถึงแม้จะได้ดวงแก้วมันี้หน้าขราช กลับคืนสู่ล่างแล้ว
16:59แต่ก็ไม่อาจต้านทานได้
17:04ท่านพังคีย์เป็นห่วงพ่อ ก็เลยกลับไปหา
17:08ยึงถูกพวกมันตามจับ ต้นต้องมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี้
17:16พังคีย์
17:18คุณได้อินฉันไหม
17:23คุณได้...คุณได้แล้วเธอ
17:30เราจะปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้
17:43ผมว่าก็สูนฟังไหน แผนาจะติดเชือ
17:47เขาถึงได้สุดแบบนี้
17:50ท่านไงเดียคะ
17:51ตอนนี้...คนกับพูดสมชัย ก็ติดอากาศวันไปทั่วแล้ว
17:56แล้วถ้าไปโรงพยาบาล พวกมันต้องมาดักจับเขาแน่
18:01ยังไงก็ต้องเสียงค่ะ
18:03เราจะปล่อยให้เขานอนรอความต่าแบบนี้ไม่ได้
18:06ถ้าอย่างนั้น ฉันจะพาเขาไปดักษาตัว
18:09ข้าไปด้วย
18:10พวกเราพาไปเองค่ะ
18:11ต้องเราพาไปเองครับ
18:12คุณไปจะยิ่งวุ่นวายเป็นมากว่านี้
18:14ไปคุณ
18:42อยากที่บักสมใช่มันบอก
18:44บักข้ำสิงมันตรงนี้ลบเขามาอยู่ในปาแถวนี้ล่ะ
18:48ปามันกล่วงหลัดนี่
18:50เท่าสิไปหายุสัยล่ะ จาน
19:00ไอ้...เฝ้าไป
19:08หลวงเลย
19:11เฮ้ย!
19:12หยุด!
19:15ทุ่งตูที่ไปแส
19:25กลิตหน้าขลาด
19:27มันใส่ใดกับหน้า
19:29หรือบอร์กับงุ่งเยี่ยวเกี่ยวพอต้นให้หน่อยเท่านั้นละ
19:35มันสิมาสูกับรูกกับสุนใดบอร์
19:42บักข้ำสิง
19:44แต่เวลาที่คุณจัดการกับบึงแล้ว
19:49เฮ้ย!
19:50บักข้ำสิงมันเสียไปใส่วะ
19:52พวกชู้สองคน
19:54เอาประข้ำสิงไปเสียไปใส่
19:55บอกมา
19:56บอกมานะแม่
19:58บอกมานะแม่
20:01ขันเขาบอกบอก
20:02ต้อย!
20:04เฮ้ย!
20:05บักข้ำสิงยูหัน
20:06นั่งมันไปแม่
20:07เฮ้ย!
20:08เฮ้ย!
20:09บักข้ำสิงยูหัน
20:10นั่งมันไปแม่
20:23เฮ้ย!
20:24เฮ้ย!
20:25บักข้ำสิงยูหัน
20:26นั่งมันไปแม่
20:27เฮ้ย!
20:32รองหลับก็ต้องตาไป
20:35พี่มันยิลิน
20:37พังคี่บริหายไปใส่
20:39พันยังอยู่นี่
20:40พันยังอยู่นี่
21:07สิ่งยูหรือ
21:08ตัวใส่คาทาพร่างตาบังเพิ่นเอาไว้
21:10นองหลับตรงฝั่วพาเพิ่นไปรักษา
21:14เฮ้ย!
21:15พังคี่ที่วิ่งตากกี้แล้ว
21:16เขาเป็นใครแล้ว
21:23เจ้าแล้ว!
21:25ใหญ่!
21:26ใหญ่มันหลอกไปได้เฮ้ย!
21:27ใหญ่!
21:28ยักยัดเราเว้ย!
21:29พอเสร็จของยี่ย่งมึง
21:37เฮ้!
21:39เฮ้! ยิงมัน!
21:45เฮ้!
21:48ลูกมา!
21:49แล้ว!
22:07เจอเธอไปกัน!
22:22เธอได้รอบมาไอ้คนหนูแล้ว
22:24ไอ้พอผีชั่ว!
22:30จ้า ธรรมคิม
22:32อยากหาคนให้เป็นบาบกับเลย
22:36ปล่อยเข้าไปเถอะ
22:51ปล่อยก่อนนะมึง
22:58พระยาศีเชียงเชิญ
23:02ค่าทราบซึ้งในน้ำใจของท่านมา
23:04ที่ช่วยท่านภังคีเอาไว้
23:07ห้องหงวาในสาดก่อน
23:09เคยเหตุบาปกับพระญ่าภังคีเวลาย
23:11มีโอกาสใจซอยพัน
23:13เขากันยินดี
23:15ยางหน่อย
23:16กับบันเท่าเบาบาบาง
23:17บาปกล่ำที่เขาเคยสั่งผมกันมา
23:21ค่าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น
23:32ทยาวนี้
23:34เก้าต้องไป
23:36ขอบคุณมาก
23:38จับภังค์
23:41เก้าต้องไป
23:42กันมาก
23:43กันข้า
23:54มันเจ็บถูกยิงมาค่ะ
24:21ถ้าไม่แผลมาติดเชื่อแบบนี้เนี่ย
24:25ไม่มีแผลทะลูอ่ะ แต่สุดได้จะฝังใน
24:30เคยบาลผมว่าตามม.สันดวดเลย
24:32ได้ค่ะม. มันจะต้องผ่านอ่ะ
24:51ไม่เป็นไรนะคุ้ย
24:53ผมว่าถึงเมืองม.ม.แล้ว ยังไงก็น่าจะปอดภัย
25:06คุณหมอ
25:12คุณหมอคะ
25:14คนเจ็บเป็นยังไงบ้างคะ
25:16คนเจ็บมีกระสุนฟังในอยู่ครับ
25:19และแผลเนี่ย
25:20ก็สิเชื่อเยอะมาก
25:21หมอที่พาตัดออกว่ากระสุนออกตอนนี้เลยครับ
25:24ไงฝากด้วยนะครับคุณหมอ
25:26คุณหมอ
25:37ทำไมกระสุน
25:39ฉันได้ส่งผลรุ่มแดงขนาดนี้
25:41ทั้งทั้งที่เขาก็เป็นพังคีย์เราสมบูรณ์แล้ว
25:44นองละ
25:48ที่พระญ่าพังคีย์เป็นแห้งขนาดนี้
25:51กะยอนว่า
25:53เพื่อนถือกระสุนอาคม
25:55ที่พุกเศษ
25:57โดยม่นดำของหมอพีสัว
25:59เหตุให้มีพระร่านุผาปลายแร่งต่อพยาพังคีย์
26:03ยิ่งกว่าตอนเป็นข้ำสิงสะอิ่ง
26:09ขอให้เขาอยากเป็นอะไรมากเลย
26:21เสร็จมากตอนนี้
26:23ขอ
26:24กำใดนอนน้ำพา
26:26ให้สตาเข้าผูกพัน
26:28แต่บอกมีบุญมนุณน้ำฝัน
26:30พอแต่พอกันก็มีอันเป็นไต
26:32กำใดนอนน้ำพา
26:34ให้สตาเข้าผูกพัน
26:36แต่บอกมีบุญมนุณน้ำฝัน
26:38พอแต่พอกันก็มีอันเป็นไต
26:40เป็นบวงหักหวงหา
26:42วัสตาเข้า
26:44วัสตาเข้าผูกพัน
26:56สาบไว้ แต่พบสาดใด ให้เจ็บลายให้พลาดพราบกัน
27:02คุณพลาฝากฟ้าเพื่อนไว้ก่อน วอนสวรรย์ให้เห้านั้นทอกันใหม่
27:09และโดยลมหายใจ ที่มีกระดัยก็แต่ให้เอา ได้เห็นกันในสาบ
27:18นั้นทายุเดอ เมื่อว่าสิเป็นสาดใด สาดมีสิขอสดใส่เวนกรรมแต่การเก่า
27:37สิทธาจนว่า ฟ้าเพิ่มเห็นใจ เปิดบ้องให้สองเหา
27:45พบหน้าได้พบพ่อเจ้า ให้จำกันได้เดียว
27:51ให้จำกันได้แน่เดียว
28:03คนใครเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ
28:05ตอนนี้หมอพาจัดอักษณกเรียบร้อนนะครับ
28:08ยังคงต้องรักษาตัวอีกหลายวัน กระแพทจะหาย
28:12และตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ สบายใจได้
28:16ค่ะ
28:18น่าหมอจะมาดูกันให้เป็นไรได้อย่างน่ะครับ
28:24ขอบคุณหมอครับ ขอบคุณหมอ
28:38ขอบคุณหมอ
28:52น่าเห็นใจเขานะครับ
28:54บ้านก็กลับไม่ได้
28:56เรายังต้องโดดตามล่าจากพวกไอ้สมชัยอีก
28:58น่าเห็นต้องโดดตามล่าจากพวกไอ้สมชัยอีก
29:04บึงทีโรคมนุษ
29:06อ่ะ สังนี้หมออบเขาก็ได้นะคะ
29:10แต่ถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างเรา
29:14ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่อย่างไร
29:22กร
29:24อ่ะ หู
29:26บิงบิง
29:28มาได้ไงวะ
29:30มันดีลิมเป็นคนตามฉันไหม
29:32เพราะได้ข่าวว่า
29:34พังคียอยู่ที่โรงบาลก็รีบดิ่งมาเลย
29:36ตอนนี้เขาไหวใจไภประใดเลย
29:38พังคียมีสัตรูยุรอบด้าน
29:40เขาตรงโป๊กป่องเพิ่นให้ดีที่สุด
29:42พูมวนอาทิซอยได้จ้ะ
29:44อืม
29:46ว่าแต่อาการเขาเป็นไงมากครับกุณไอ้
29:48อืม
29:49ว่าแต่อาการเขาเป็นไงมากครับกุณไอ้
29:51ก็
29:52ยังหลับไปเลยค่ะ
30:06มีอะไรหรือเปล่า
30:10ว่ามีอีกอย่างหรอก
30:12ค่อยอาศิคือดร้ายไปเอง
30:18ไม่ต้องคิดมากน่ะ
30:20ผมเข้าใจว่าความเป็นความตายของพังคีย
30:22มันมีความหมายตัวเช้าเมืองอีกชัดที่ตามมาก
30:26แต่ผมสัญญานะ
30:28ว่าจะช่วยดูแลเขาให้ดีที่สุด
30:30ไม่ให้ใครมาทำลายเขาได้
30:34จ้ะ
30:36อ่ะเข้ามาทางนี้หรือบ
30:38เจ้อพี่
30:50เจ้อพี่
30:52เจ้อพี่
30:54จะไปไหน
30:56aste
30:58จ้ะพี่ขึ้นไปให้กับกล้ง
31:00是不是
31:01เจ้อพี่ค่าพอของหนังและชาวเมตรถึงแก่ chic
31:03จนถึงแก้ชีวิต
31:05เจ้าพี่คิดว่านานจะให้อปราย his Past Ngus
31:08ยอม ลับความจริงสิ เธอ
31:11ถ้าเจ้าพี่อย่างดึง ดันขึ้นไปหาarching
31:13พวกมันจะช้าเจ้าพี่แน่
31:18เจ้าพี่
31:21เจ้าพี่ลือมนางเธอ
31:24มีเพียงค่าที่ลักเจ้าพี่สุดหัวใจ
31:28เจ้าลืมนางไม่ได้
31:30เจ้าพี่ไม่จนเป็นต้องลืม
31:34เพรียงแค่เก็บนางไว้อยู่ในใจ
31:37coffee
31:39เรายอมดับความจริง
31:43ว่าเจ้าพี่เป็นน่าก
31:45หน้ากับคนหลักกันไม่ได้
31:48มีแค่ค่า
31:51ที่หลักเจ้าพี่สุดหัวใจ
31:53เจ้าพี่จะขึ้นไปอยู่ tackle
31:56บันโลกมนุษย์อย่างพวกเขาไม่ได้
31:57เขาไม่ได้
31:59อย่าขัดคำสั่งของเจ้าพ่อเลยนะเจ้าค่ะ
32:14เจ้าพี่
32:19ข้าจะรอวันนี้เจ้าพี่
32:22รอบความรัก
32:24และความแม่ตาให้เก่ยข้าบาง
32:27จนถึงวันนี้
32:38เจ้าพี่ก็ไม่เคยเห็นค่าความรักของค่าเลยเมื่อแต่น่อย
32:44ขอเจ้า
32:50ไอ้ระดา
32:52เจ้าเยี่ยงความรักของค่าทุกพบทุกชาติ
32:57ถ้าไม่มีเจ้าสักคน
32:59เจ้าพี่ก็ไม่มีความจำเป็นตึงอยู่เป็นโลกมนุษย์ต่อไป
33:04เมื่อเป็นตอนนี้
33:06จะขยับเช่า
33:08เจ้าพี่ก็มีเจ้า
33:10ที่สิ
33:40นั่นเร็วใจ
34:10เมื่อนให้เสียงพี่ลูกคือสาแท ไม่อย่างในเจ่เจ้า บอกสุภาษ์ฟัมมึง
34:21ลูกเป็นห่วงนองหลาเจ้าขายนี่พอ
34:26อีกเมื่อจากเมื่อ
34:29เมื่อที่เมื่องเอกชัดทีตารมสลายกับซีเวียนมาหอดแล้ว
34:34ลูกยันนองหลาสิได้รับอันตรร้ายเจ้าขาย
34:39พระเยาพังคี้กันยังรักษาตัวอยู่ในลวงบาน
34:43บมีลิตบมีเดทอีกอย่างเลย
34:46ลูกยันนักคิดนี้สีตลา สิคืดประดีเห็ดอีกอย่างนองหลา
34:51ย่อนว่าอยากขอบครองพระเยาพังคี้ไว้แต่ผู้เดียวเจ้าค่ะ
34:57ลูก
35:01ทัจังสัน
35:04ลูกกับโกสิน
35:07ต้องหาทางปกป้องยิงลงให้ดี
35:11ถ้าเกินจำลัง เพอ เหม 199
35:15เจ้าค่ะ
35:18ขนอ่ defenses procent เจ้าหยิง
35:22โดย เจ้าเจ้าตายไปแล้ว
35:26คุณ겠กับ
35:30สวัสลępคหน่อยขอเพรียนเป็น สี่โปรกป้อง เจ้าหญิงด้วยวินยา ل agre
35:35pontoอลด
35:50อาย นี่แกคิดดีแล้วใช่ไหม ที่จะไม่กลับคุณเท่ากับฉัน
36:05อืม แกกลับไปก่อนเธอ เดี๋ยวแกต้องไปช่วยเขาดูอาร์ตเวิร์ฟ ดูภาพอีกเยอะเลย
36:14ก็ฝากบอกพี่จงด้วยนะ ว่าฉันขอลาพักร้อยนึงอาทิตย์ แล้วฉันจะรีบกลับไปรายงานตัวเลย
36:25อาย แล้วแกจะอยู่ยังไง ฉันเป็นห่วงแก
36:33ไม่ต้องห่วง ฉันมีคุณกองอยู่ด้วยทั้งคน แล้วเดี๋ยวบนยังก็ไม่อยู่เป็นเพื่อนหนีแก
36:43อ่ะ ฝากส่งต้นฉบามาให้พี่จงด้วย แล้วเดี๋ยวเสร็จเรื่องเนี่ย ฉันจะรีบกลับไปหาที่คุณเทพเลย นะ แกมาหวง
36:55อืม แกก็ดูแลตัวเองด้วย ใจไหม
37:01อืม โดวแล้วนะ แกนี้นะ
37:13เป็นอย่างไรบ้างลูกผู้ชม
37:22ตอนนี้ท่านพังคีบรอดภัยแล้ว แต่ยังต้องอยู่ในโรงพยาบาลอีกหลายวัน
37:27แต่ท่านพังคีบรอดภัย คงไม่อยู่ยากแล้ว ว่าตอนนี้ตำรวจกำลังต้องการตัว
37:34ส่วนให้สงชัยอย่างจารย์คบเนี่ย ก็อมหลังไล่ล่าอย่างเอาเป็นอ่าตาย
37:40ตอนนี้ท่านพังคีบรอดภัยเจ็บ เพราะอนุภาพของอาสุนอาคม
37:44ไม่สามารถใช้พลังของพยานากได้
37:52นั่นก็เป็นโอกาสที่ดี
37:56ที่เราจะขึ้นไปเอาตัวเจ้าพี่กลับมาที่เมืองบาทนะ
38:14ตอนนี้ที่เมืองความแขนของสุ้มเพิน มันจำสิจบโล่งใด
38:29พวกสุ้มปีเฝ้าน้องหัน
38:31เฮ้ย!
38:33เจ้ามันมาโทรใจของค่า
38:37เจ้าก็ลงไปตายทะ
38:42ยังทายุเดอ
38:45เม้าว่าสิเป็นสาดใด
38:50สาดนี้สิขอสบใส่เวนกำตกาศกัน
38:56สิทธาจดว่า
38:59ฟ้าเพิ่นเห็นใจเปิดบ้องให้ส้มเหา
39:04พบหน้าได้พบพ่อเจ้า
39:07ให้จำกันได้เดอ
39:10ให้จำกันได้
Recommended
56:49
|
Up next
39:43
17:56
17:58
1:31:42
30:38
40:01
42:50
29:58
39:01
39:26
38:52
39:40
40:51
30:21
Be the first to comment