- today
Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อไปนี้เหมาะสำหรับผู้ชมที่มีอายุ 13 ปีขึ้นไป
00:04อาจมีภาพ เสียงหรือเนื้อหาที่ต้องใช้วิจรณยานในการรับชม
00:09ผู้ชมที่มีอายุน้อยกว่า 13 ปีควรได้รับคำแนะนำ
00:13มนุษย์ไม่ได้กลัวที่จะทำบาป
00:31เสร็จงานแล้วอ่ะ จ่ายส่วนที่เหลือด้วยกัน
00:35แต่กลัวที่จะชดใช้บาปตั้งห้า
00:39ชัดฟ้า นี่นะ
00:50เชียง รีบไปเหรอ
00:53เฮ้ย นักพีอ่ะ
00:55เดี๋ยวก็ไม่คนรู้ช่วยเขา คุณยันโรนจับตอนนี้ไม่ได้
00:59มา
01:09นี่ไหม
01:19ส่วนนี้ก็มีที่นี่แหละ
01:21มา
01:39เข้าไปได้นะครับ
01:41แต่นอนนองเส้นอยู่ข้างในเนี้ย
01:43วันนี้จะรอที่กันระบาดงานกันอยู่
01:45คนออกข้ามเข้าครับ
01:47ไม่วะ
01:49ถึงจะมีคำสอนมากมายเท่าไร
01:53แต่สุดท้าย
01:55สิ่งที่ส่งต่อกันมา
01:57ก็มีเพียงแค่สัญชาติยานการเอาด้วยรอดอยู่ดี
01:59เราถึงต้องมีสติ
02:01ความเข้า
02:03ไม่ว่า
02:05ถึงจะมีคำสอนมากมายเท่าไร
02:07แต่สุดท้าย
02:09สิ่งที่ส่งต่อกันมา
02:11ก็มีเพียงแค่สัญชาติยานการเอาด้วยรอดอยู่ดี
02:21เราถึงต้องมีสติ
02:23ควบคุมตัวเองไหว
02:25บัว
02:27สุดท้าย
02:29สุดท้าย
02:31ไม่ใช่เพื่อไม่ทำบาปหรอกนะ
02:33แต่เพื่อที่ว่า
02:35ถ้าวันหนึ่งเพลอทำอะไรเมื่อไหร่
02:37จะได้มีสติดมาก
02:39เพราะที่จะหนีลอดไปให้ได้ไง
02:51สรวัสครับ
02:53เอ็กไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ
02:55ต้อง pac巧��ค่ะ
02:57แต่ผมต้องใจทำคดีนี้มาตลอดเลยนะครับ
02:59ค่ารู้
03:01แตมีสายายไงงานมาว่า
03:03능เก่าไปกว puddingกับามสงสัย
03:05เองก็รู้ดีומר
03:07ว่าคดีนี้มีเป็นที่จับตาของสื่อ
03:11ที่ว่าเอง simply
03:13เออไปจากเรื่องrulike
03:15ก่อนที่เรื่องเราจะบาลไป
03:17ช่วยพี่ kas từ
03:18น peleสดทังไม่ไหนกับเอง
03:19ครับสำวัส
03:21คือ
03:23คุณไม่ช่าอยู่ที่ลงไปบ้าน
03:48เจอคุณไม่ช่า นอนสลบอยู่ที่บ้านร้างที่จะสัญญัณต PUs.
03:57ทำไมเขาถึงไปอยู่ที่นั่น?
03:59เรื่องนี้ไม่แค่คนในทีมที่รู้
04:01แต่ก็คิดว่ามึงก็น่าจะยากรู้ด้วย
04:05แล้วมึงบอกกูทำไมว่า?
04:07เพราะกูรู้ไงว่ามึงต้องอยากไป
04:11จริงๆกูไม่ได้บอกอะไรมึงหรอ
04:15กูแค่อ่านรายงาน แล้วมึงเสิร็จเห็น
04:17ชื่อลงไปบ้านว่าดี
04:26ขอบใจมึง
04:37คุณชุมพูครับ
04:40พี่เช้าเอามาจากห้องชุกเฉิดแล้วนะคะ
04:43หมอบังว่าแค่สลกไป
04:45ถ้าฟืนแล้วก็คงยายเข้าห้องผักได้ค่ะ
04:59โอเคไหมครับ
05:02โอเคนะคะ
05:03บอกบอกว่าไม่น่าจะเป็นอะไรมาก
05:08หมายถึงคุณชุมพูนะครับ
05:09โอเคไหม
05:10โอเคไหม
05:13โอเคค่ะ
05:14คุณชุมพูพอจะเห็นไหมครับ
05:16ว่าใครเป็นคนทําลายพี่ชา
05:30พี่บัวอ่ะ
05:31ฉันเห็นพี่บัววิ่งออกมาจากบ้านหลังกับผู้ชายคนนึง
05:32พี่บัว
05:36ฉันเห็นพี่บัววิ่งออกมาจากบ้านหลังกับผู้ชายคนนึง
05:42ผมแบกกับข้อมูลโทรศัพท์ชัดฟ้ามาในเครื่องหมดแล้ว
05:56กำลังรอดาวนโนดข้อมูล
05:58โทรศัพท์ของเราก็เท็ดนอยนิ้วมือคนกับผมไม่หมดแล้ว
06:02ถ้าตำรวจได้ไปก็คงตามมาไม่เท่งเรา
06:08เฮ้ย
06:10เคียนอะไรอยู่
06:12ทำไมฉัดมันถึงต้องทำแบบนี้
06:16คุณแน่ใจใช่ไหม
06:18มักคนที่เจอมือเปลือนคนนั้นคือฉัดฟ้าจริงๆ
06:22ถ้าเหมือนนั้นนี้
06:28น่าจะมีแค่เหตุผลเดียว
06:32ฉัดฟ้าต้องการที่จะทำให้ตัวเองหายไป
06:36ก็ใช่ไง
06:38แล้วยังไง
06:40แล้วยังไง
06:42มันทำทำไม
07:10ทำไม
07:13ทำไมคุณถึงรักมันมากขนาดนั้น
07:15หรือว่ามันช่วยเหลือคุณ
07:19มันช่วยชีวิตคุณไว้คุณก็เลยรักมันขนาดนั้น
07:21น้องสาวฉันนะ
07:25ไม่ได้ใส่สื่อที่คุณคิดหรอกนะ
07:27ที่มันทำทั้งหมด
07:29มันก็ทำเพราะตัวมันเองอย่างนั้นแหละ
07:30คุณเป็นพี่สาวเขา
07:32เป็นคนในครอบพวกเขา
07:35คุณเป็นหนึ่งในไม่กี่คนบนโลก
07:40ที่สามารถช่วยเขาได้
07:42ทำไมคุณคิดแบบนี้กับเขา
07:45ก็เพราะฉันเป็นพี่สาวไง
07:46ฉันก็เลยรู้
07:48ว่าน้องสาวงฉันทำอะไรได้บ้าง
07:51คุณจะร้องไว้หรอ
07:54คิดว่าผมเข้าใจแล้วนะ
07:59ว่าจะไม่ทัดฟ้าอยากจะหายตัวไป
08:03เพราะมีพี่สาวอย่างคุณ
08:05ก็เท่ากับไม่มีใครเลย
08:08ครอบครัวพวกคุณ
08:13เหมือนไม่ได้เป็นครอบครัว
08:15เพราะทุกคนสนใจแต่ตัวเองเหนือนทั้งนั้น
08:33อย่างอย่างนี้ก็ไปว่าที่คุณไปบวหายตัวไป
08:37เขาไม่ได้ตกอย่างนั้นตรายหรอครับ
08:40ฉันก็ไม่น่าใจอ่ะ
08:42ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้ามันอีบวมถึงไปอยู่ตรงนั้น
08:45ฉันก็ไม่อยากคิดด้วยว่าที่พีกันเป็นแบบนี้
08:49เป็นพอพี่บว ave Bad and P.C. k...
08:50นับฉันก็ไม่อยากคิดด้วยว่าที่พี่กลัดเป็นแบบนี้
08:54เป็นเพราะพี่บัวกับผู้ชาย playground หรือเปล่า
09:00แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่า เรากcinักจะทำแบบนั้นไปทำไม
09:03ที่มั้ยเทียนก่อนนะครับ
09:05เราังไม่มีหลั mittlerweile
09:08ผมเองก็เพิ่งโดนปดจากตินดีบสวรด้วย
09:10ยิงไม่มีข้อถ distributions ไปนะครับ
09:14เราผู้กราณมาที่นี่ทำไมค่ะ
09:20คุณใครได้ห้องพักแล้วนะคะ เขาเย้มได้แล้วค่ะ
09:50ทางเราตัวสอบที่เตือดเหตุเวืองต้นแล้วครับ ไม่พบลงรอยการงัดแน้ะ และไม่พบว่ามีการต่อสู้สัญธานว่าผู้กอเหตุจะเป็นพริยาของผู้ตายจริงๆ และไม่มีทรับสินอะไรหายไปด้วยครับ
10:10มีนาฬิกาเรือนสีทองของป๊าค่ะ
10:14นาฬิกาล็อกเก็ดอันนั้นเหรอ
10:18คือพีจำแม่ว่าป๊าให้พีเอาไปทางความสาหัส
10:22และพีก็เวาว่าอยู่ในตัวห้องทำงาน
10:25แต่เมื่อแก้ พีหาบนตัวก็หาไม่เจอ ในกล่องก็ไม่มี
10:48ถ้าคุณยังคิดแบบนี้กับฉันฟ้า คุณเองก็อ่านต่อลายกับเขาไม่ต่างอะไรจากคนลายหรอก
10:55คุณครับ
10:57คุณครับ
10:59คุณครับ
11:01คุณครับ
11:03คุณครับ
11:05พีก
11:07พีขอโน Gun นะ musstนะพีพออชา
11:11อยากเป็นอะไรนะ
11:13คุณเนี้ย
11:14ให้ผมยูถึงเป็นราบพิชายนะครับ
11:17ผมเป็นของเขา
11:19รู้สึกไม่สわかด bob
11:33ก็อยู่IZ เหมือนก่อน
11:39ให้ป่านอยู่เป็นพี่Feok ก็ได้นะคะ
11:44ภูกลองเช้นแจ้งไปนะคะ
11:46ป่านเป็นห่วงก็เลยรีบมา
11:48ขอบใจป่านเอาที่เป็นห่วง
11:51แต่...พี่ไม่ร็บกวนป่านดีกว่า
11:56เรามีกันแค่นี้แล้วค่ะพี่ช้ม
11:59ยังไง เราก็เป็นมุภัทธิ์ชนดาเหมือนกันนะคะ
12:09ฮัลโอ
12:12ขอโทษนะครับ คุณชมชาย
12:13พวกกองไม่ต้องออก
12:14เดี๋ยวฉันจัดการเอง
12:30ครับ
12:34พระชม
12:35มาค bod Groß ชมช่วยถือ
12:37วันนี้มาแปลก
12:39คุณชมรุก็โนทิกว่าเหมือนคุณพี่ชาตเน 2025 อ่ะением
12:42แม่ป่ะ
12:44ก็ชมเห็นช่วงนี้ป้ixesอย resin
12:46ชม delegazeledcy
12:47ไม่เป็นไร นะครับคุณชม
12:49ปาถือเองได้
12:53พั boom
12:54ป้อยู่กับบ้าน Kemden
12:55ชมไม่เคยเห็นป้าอบน้องบ้านเลยนะคะ
12:58นี่น่าจะครั้งแรก
13:00ป่าเองก็ไม่ชอบออกจากบ้านเหรอค่ะ
13:03มันไม่ชิน
13:05ป่าอยู่ที่นั่นมานาน
13:07รักและสื่อสัตว์
13:09จงเหมือนเป็นบ้านของตัวเองไปแล้ว
13:12แล้วกับข้าวของทรับสินในบ้านเนี่ย
13:14ป่าเห็นเป็นของตัวเองด้วยป่ะค่ะ
13:20ชมรู้นะคะ
13:23ว่าป่าเก็บเอาของที่ไม่ใช่ของตัวเองไป
13:27แบบนี้เนี่ย เขาเรียกว่า รักซับในจ้างป่ะ
13:30ชมไล่ป้าออกได้นะ
13:33ถ้าในกรณี ที่มันเป็นของคุณชมพูเอง
13:36ก็ใช่ค่ะ
13:38แต่สิ่งที่ป้าเก็บไว้
13:40มันเป็นของคุณชมพูเหรอคะ
13:43ดูมันไม่ใช่ของคุณชมพูนะคะ
13:46แล้วคุณชมพูจะรู้ได้ยังไง
13:48ว่ามันหายไป
13:52คุณชมพูจะไปแจ้งความก็ได้นะคะ
13:55แล้วจะให้ป่าบอกว่าเจอมันที่ไหนดีละคะ
13:59จะบอกว่าเจอใต้เตียงคุณชมพู
14:03มันจะเดือดร้อนคุณชมพูได้นะคะ
14:06แล้วป่าอยากจะได้เท่าไหร่
14:11ต้องถามว่าป่าต้องการอะไรมากกว่าคะ
14:15เพราะป่าเบื่อคำโกหกจอมปร้อม
14:19ของบ้านคุณเต็มทีแล้ว
14:22บ้านชมหรอ
14:24บ้านชม ดูแลพามาอย่างดี
14:27ดีเหรอคะ
14:30ไม้ต่อลอด ต่อเถียนเรื่องนี้ดีกว่า
14:33พาจะมีหลายอย่างที่ต้องทำ
14:36เอาเป็นว่าสิ่งที่พาต้องการ
14:39คุณคงให้ไม่ได้เหรอคะ
14:42เดี๋ยว พา
14:44พาอยู่บ้านนี้บ้านาน
14:46พาชม ก็สนิษ์กับป้าที่สุดและ purposes
14:49พาทำแอบนี้ก็ชมทำไม
14:50แล้วคุณชมทำอย่างนั้น
14:52กับคุณนักทัตย์ได้อย่างไรละคะ
14:55เขาเป็นคู่ม่านน้องสาวคุณไม่ใช่เหรอคะ
14:59แต่ละคนมีเหตุผลในการก็ทำไม่เหมือนกันละคะ
15:04เหตุผลเดียวที่เราเหมือนกันก็คือ
15:08เราต่างทำเพื่อตัวเราเอง
15:22ฉันเจอเล่าคุณในตู้อ่ะ ขอดื่มไปนะ
15:37คุณดื่มไปเล่า
15:47ดื่มได้กันสิ
15:49ช่วนผมดื่มเล่าตัวเองเหรอ
16:06ฉันไม่คิดดูแล้วนะ
16:08ที่คุณพูก็ถูกอ่ะ
16:11ฉันไม่เคยเป็นพี่ที่ดีให้กับอิฉันเลย
16:16ก็ไม่แปลอ่ะ
16:20ถ้ามันจะจ้างคนมาทำให้มันหายไปกันแบบนี้
16:23ขอบหัวฉันแม่งประหลาด
16:37เขาชอบสอนให้เราต้องพิสูตย์ตัวเอง
16:42เพื่อให้รู้ว่าเราคู่ควรกับสิ่งที่มีค่า
16:45ทางถึงที่สิ่งนั้น
16:48พวกเราควรได้รับน้ำแต่แรกนี่ซ้ำ
16:50อะไร
16:52ความรัก
16:56พวกเราถูกสอนให้ต้องทำตัวเป็นคนดี
17:00พวกเราถึงจะได้ความรักที่ดีกลับคืนมา
17:04พวกเราถึงจะได้ความรักที่ดีกลับคืนมา
17:10พวกเราจะได้เป็นลูกที่พ่อแม่พื้นใจ
17:13เป็นลูกที่พ่อแม่รัก
17:16เป็นลูกที่พ่อแม่ให้คุณค่า
17:21ทั้งทั้งที่ความจริงแล้ว
17:23การได้รับความรักมันเป็นเรื่องพื้นฐานในข้อพัวด้วยซ้ำ
17:26บัวที่สำหรับ
17:33พวกเขาใช้ความหลัง
17:36เป็นตัวมากกันเพื่อนให้พวกเราอยู่ในโอวาด
17:41ใช้ความหวัง
17:43เป็นเครื่องมือให้พวกเราทำลายกันเอง
17:48ยิ่งพวกเรามีความหวังมากเท่าไหร่
17:52พวกเราก็ยิ่งทำลายกันเองโดยที่ไม่หลุด
17:56มันทั้งที่ความจริงแล้ว
18:00เข้าคัวแม่งควดเป็นที่ที่ปลอดภัย
18:04แล้วก็มอบความรักให้เราแบบไม่มีงั้นใครด้วยซัก
18:26ทุกๆคนเป็นพ่อแม่ได้
18:30แต่มันไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นพ่อแม่ที่ดีได้
18:34หน้าที่ของคุณ
18:36คือการไม่ส่งต่อบาทแพล
18:39และความเจ็บปวดให้คุณอื่นเท่านั้น
18:46ในฐานาลูก
18:49และพี่สาว
18:51ผมว่าคุณทำได้ดี
18:56แบบทแน่
19:11ทุกคนหน่อย
19:16ไม่เจอเธอ
19:18พี่ พี่ ตื่นแล้วเหรอคะ
19:45กลับมาแล้วเหรอ
19:48กลับมาแล้วคะ
19:50แกหายไปไหนมาก
19:52ทุกคนตามหายแกสะทั่วเลย
19:55คนเราจะคิดถึงกัน
19:59ก็ต่อแม่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น
20:04แปลกนะคะ
20:06ตอนน้องอยู่
20:08กลับเป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมา
20:10แกพูดอะไรเนี่ย
20:13แกกลับมาพี่ก็ดีใจแล้ว
20:15พี่ดีใจจริงๆ แกกกลับมา
20:17พี่ดีใจจริงๆ นั้นที่แกกลับมา
20:20พี่ ๆ ไม่โกดแล้วเหรอคะ
20:23พี่น้องเคยหักหลังพี่
20:26ไม่อ่ะ
20:28พี่ไม่โกดแล้ว
20:30มันเป็นแค่เรื่องเลกเดียวเนี่ยック เดีย 말이ถ้ false
20:32สิ่งนี้เดียวเอง ถ้าเทียบกับชีวิตองชัด
20:36ตอนนี้พี่รู้แล้วนะ
20:38ว่าขอพวกเราสำคัญที่สุด
20:41ขอให้อาชัดกับพี่บัวกลับมาอย่างปลอดไพรก็พอ
20:54ที่นี้พี่พี่เฟคอยู่เหรอคะ
20:59คิดดูดีๆสิ
21:01ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้เรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้น
21:09มันเริ่มจากจุดไหน
21:12ถ้าพี่พีนึกออกเมื่อไหร่
21:15พี่ก็จะเลิกเฟคเอง
21:18เพราะว่าความจริงแล้ว
21:22ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า
21:25ตัวเราเอง
21:31คุณ
21:35คุณ
21:38คุณ
21:39คุณ
21:40คุณ
21:41คุณ
21:42คุณ
21:43ตื่อแล้วเหรอ
21:45ขอไง
21:46ฉัน
21:50อย่าไม่ต้องพูดอะไรต่อนนี้ก็ได้
21:52พั문ก่อนยักว่า
21:54อย่าพูดพระเจ้าเนี่ย
21:55ทางตำรวจ
22:02ไม่
22:04ฉันต้องบอก
22:06ฉันต้องบอกกับใครสักคน
22:10ขอบความฉันมีความรับมากเกินไปแล้ว
22:14ฉันจะรอทุกอย่างให้คุณฟัง
22:32โก้หลับมากกับความมาก
22:35ฉันมีความรับมาก
22:38ฉันจะเอาไหลวง
22:43ให้เธอกันกลับมองชิบ
22:48ความชับสิความม่า
22:56ยด้วย
23:02อ๋อแหละกันทั้งบ้าน
23:19ถ้าแหวนี้ถึงมือตำรวจ ลูกสาวคุณแย่แห่น่าคุณโซค
23:49อ๋อ มาชม
24:11คุณชมพูดมาตั้งแตนเมื่อไหร่คะไม่เห็นบอกป้าเลย
24:18ชมพึกมาค่ะ พอดีชมจะเบาเสื้อผ้าให้ผิด
24:23ต้องมาถึงนี้เลยเหรอคะ
24:25ค่ะ
24:29ชมไปก่อนนะคะ
24:32ไหนเสื้อผ้าคุณพี่ชาละคะ
24:39พอดีชมพึกนึกขึ้นได้ว่าจริงๆ ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ
24:42โกขุบจะเป็นสันดาลกันทั้งบ้านแล้วสิคะ
24:46ทั้งคุณเอาโส คุณพี่โมน คุณชมพู
24:51ป้าชม
24:53เข้ามาเอาของคนอื่นแบบนี้
24:55ต่อให้ป้าเป็นแค่แม่บ้าน
24:58ป้าก็ว่ามันไม่ควรนะคะ
25:02แล้วไง
25:04ของนั่นจริงๆ มันเป็นของของชมนะ
25:07เพราะมันตกอยู่ในห้องชม
25:08ป้านั่นแหละ ที่เอาของของคนอื่น
25:10แต่มันเป็นแหวนมั่นของคุณนะทักนะคะ
25:13และมันจะไปอยู่ในห้องคนชมปูได้ยังไง
25:17พูดมาสิค่ะ
25:19ยอมรับความจริงมาสิ
25:22ว่าตัวเองเป็นชูกับคุ้มมั่นคุณชัด
25:27ป้าเป็นบ้าไปแล้วหรอ?
25:29ฮะ? แล้วมันจะทำอะไรอะ?
25:31ถ้าชมจะเป็นชูแล้วมันจะทำไม
25:33ป้าจะทำอะไรได้หรอก
25:34มันทำอะไรคนชมไม่ได้หรอกค่ะ
25:37เรื่องใหญ่กว่านี้ยังทำไม่ได้เลย
25:41คุณชมน่ะ จับการยาบสุดแล้ว
25:47แต่กับคุณนักถัด คงไม่ใช่
25:51ถ้าป้าให้การกับตรงโรด
25:53เรื่องคงจะเปลี่ยนไปน่าดูเลยละค่ะ
25:57เฮ้ย...ป้า...
25:59บ้าไปแล้วหรอหรอ?
26:00พี่ก็เผ้ยหนูห้อจนกายเป็นบ้าไปแล้วหรอ?
26:03มึงอ่ะ!
26:05ในมันและคนทั้งบ้าน
26:07กูเกรียดมึงที่สุด
26:09!
26:10Doug!
26:11มึง resign born อย่างนี้ไปไหน
26:14เฮ้ย
26:16พี่ป้า!!
26:18คุณพี่ป้า!
26:20เห้ย...
26:26อันนี้เป็นพ่า!
26:29พี่ป้า!
26:32อทหรอๆ
26:34พี่ป้า!
26:35อันนี้ป้า!
26:37approached
26:38อ่ะ!
26:40อ่ะ!
26:41อ่ะ! อีกป้า! อีกป้า!
26:50เฮ้ย!
26:53ทำไมมาช้านะครับ
26:55ได้แบบนี้ยังไง?
26:56มานะ
26:57อ่ะ
26:58เฮ้ยเดี๋ยว
27:01อีกป้า
27:02กูไล่มึงออก
27:08อาหาหาหาหาหา
27:16อุ๊ย.. โอกโอกาดี
27:23แม่ง
27:25รู้อยู่แล้วนะวัยป้าแม่งแปลกๆ
27:27แต่ไม่คิดว่าจะเป็นโลกจิต
27:30คนนี่มือคนโลกจิตมันได้ยังไงต้องหลายปีอ่ะ
27:33นั่นดิ.. คตน่ากลัว
27:38เฮ้ย
27:40หรือว่าทิตย์
27:41ชาดฟ้าโดนแทง
27:43จะเป็นพออีป้านี้ด้วย
27:47ไม่ได้นะ
27:48ต้องโทรบอกตำรวจ
27:50เฮ้ย ไม่ได้นะ
27:52แล้วถ้าเขาถามเรื่องแหวนล่ะ
27:55ก็ต้องสามมาถึงพี่อาทัศ
27:56ถูกไหม
27:59แต่จะให้ไข้ไล่ออกเหรอ
28:01เมื่อกี้ป้าจะข้ากเลยนะ
28:05เขาไม่ได้บอกให้ปล่อย
28:08แต่ว่า
28:10อย่างทิตย์ดีก่อน
28:13ถ้าเป็นเรื่องพี่หน้าทัศ
28:15จะตอบนำหรวจว่าไง
28:23ไม่รู้อ่ะ
28:26เรื่องมันบางปลายเป็นใหญ่แล้ว
28:28จากตอนแรกแค่จะปิดความรับเรื่องเดียว
28:31ตอนนี้กลายเป็นสิบๆ เรื่องแล้ว
28:34ไม่อยากผู้ปม เพิ่มแล้ว
28:37อยากแก้
28:40แต่ผมบางผม
28:42พี่ก็ไม่ได้ผูกกับคนเดียวนะ
28:55ขอบคุณนะ ที่คุณสามา
28:59ถ้าเป็นชม เราต้องมาอยู่แล้วป่ะ
29:06เราเจอแล้วนะ
29:09หลักฐานเดียว
29:12ที่บอกว่าคือนั้นเธออยู่ที่นั่น
29:21ขอโทษนะ
29:23แต่เรายังคืนให้เธอไม่ได้
29:26ทำไมอ่ะ
29:30ก็อย่างที่เราบอก
29:33ว่าเราไม่เชื่อใจใครอีกแล้ว
29:36แต่เราอยากขอให้เธอเชื่อใจเรา
29:40ว่าเราจะเก็บหลักษาความรับของเธอให้ดีที่สุด
29:45ถ้าเธอทำตามที่เราบอก
29:50ชม
29:52นี่ชมกำลังแบกเมติเราอ่ะ
29:55เธอจะพูดอย่างก็ได้
29:58แต่เราขอเรียกมันว่า
30:01การหลักษาคุณประยุติร่วมกันมากกว่า
30:04กันมากกว่า
30:16จะให้เราทำอะไร
30:21ออกป้องเราที่
30:29มีความรับหนึ่ง
30:31ที่เพราะเราทางขอเผอไม่มีใครก็ได้พูดถึงมันเลย
30:35ความรับ
30:37ความรับอะไร
30:45ทำไมแม่ถึงยิ่งป้า
30:52แล้วยิ่งตัวเองตายตาม
30:58เพราะเราสงสัยข้อนี้มาตลอด
31:01แต่ก็ไม่มีใครอีกอ้าถถามเพราะว่าทุกคนกว่าคำตอด
31:06ยกวินชัดฟ้า
31:08ชัดฟ้าเป็นคนเดียวที่ตามหาความจริงข้อนี้มาตลอด
31:12คือนนั้น
31:14น้องก็ตั้งคำถามข้อนี้กับพวกเรา
31:19เพื่อแรกกับสมตัดที่จะแบบให้
31:22คำให้
31:27คอบคววเรากลโหกกันและกันเป็นเรื่องปกติ
31:32เอาตัวเองรอด
31:34รักแต่ตัวเอง
31:37พวกเราเก่งเรื่องปกปิดเม้าก็แก้ไข
31:42เพราะนั้นคือสิ่งที่พ่อกับแม่ทำให้พวกเราดูเหมือนตัวอย่าง
31:46การโกหกเอาตัวรอด
31:50คือสิ่งที่พวกเราจำเป็นต้องทำ
32:11ไม่ใช่
32:13ไม่ใช่
32:17ไม่ใช่
32:18มันต้องวิตช่วยแบบนี้
32:20มันต้องวิตช่วยแบบนี้
32:23แม่
32:24กดอะไรขึ้น
32:26มันต้องวิตช่วยแบบนี้
32:29มันต้องวิตช่วยแบบนี้
32:31แม่
32:32แม่พวกเรื่องอะไร
32:34มันต้องวิตช่วยแบบนี้
32:39อ้าแก
32:41เป็นคนข้าเขา
32:46มา
32:47เกิดอะไรขึ้น
32:56คุณเอาขึ้นให้หมด
32:58คุณเอาขึ้นให้หมด
33:03เหตุการณ์นั้น
33:05น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของความสูญเสียทั้งหมด
33:10ไม่สิ
33:12อาจจะมีเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น
33:16แต่ว่าฉันก็ไม่รู้
33:22แต่คุณรู้หรือเปล่า
33:24ว่าเขาเป็นใคร
33:26ฉันก็มีข้อมูลเท่านี้ล่ะค่ะ
33:30ถ้าเกิดคุณไปสื่อเพิ่ม
33:32คุณก็อาจจะรู้มากขึ้น
33:35คุณจะหมอเหตุผลที่
33:38แม่คุณค้าพ่อคุณ
33:40เป็นเพราะเรื่องนี้หรอ
33:44แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจ
33:48ว่าทำไมสัตว์ฝาถึงสงใจอีกว่า
33:50ใครเป็นสนค้าแม่คุณ
33:52แต่เมื่อเขาก็น่าจะรู้เรื่องดีอยู่แล้ว
33:54ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันฟ้าสงใส
34:00ในบันดาพ่อเราสามคน
34:02พี่บัว
34:06พี่ชม
34:08แล้วก็ฉัน
34:10ใครเป็นคนที่เอาความหลับนี้ไปบอกป้า
34:16ว่าชูของแม่คือใคร
34:18คนที่เอาความหลับนี้ไปบอกป้า
34:24ทำให้แม่ต้องลุกขึ้นมาข้าป้า
34:28เพราะว่าชูของแม่ตาย
34:30ก็คือหนึ่งในบันดาพ่อเราสามคนเนี่ย
34:34แล้วค่ะ
34:36วันนี้ขอบคุณนะ
34:52วันนี้ขอบคุณนะ
34:54สำหรับทุกอย่าง
34:58สำหรับทุกอย่าง
35:02คือ...
35:16พี่เป็นหนึ่งผมอยู่แล้วเนอะ
35:18หมายพอเมื่อไง
35:20ผมทำลายราคารในพี่หมดแล้ว
35:24เพราะฉะนั้น
35:26คนที่กุมชวทาชีวิตของพี่ไว้
35:30ก็คือผม
35:32พี่เป็นหนังจะผมไม่ได้
35:36และนี่ก็คือวิธีเดียว
35:40ที่ผมจะผูกมันพี่ไว้กับผม
35:42พี่แค่ทัดเลย
35:44ไม่ได้ทัดเลย
35:46ก็ทำเรื่องนี้ไม่ได้รู้
35:48แล้วก็ไม่มีใครหน้าไหนทำได้รู้
35:50แล้วก็ไม่มีใครหน้าไหนทำได้รู้
35:52ก็ไม่มีใครหน้าไหนทำได้รู้
35:54ตอนนี้
36:08ตอนนี้
36:10ขอบคุณ
36:13บนี้
36:18อ้าหาร
36:48เฮ้ ผมรู้ว่าในโชว์ทศัพท์ชัดฝ่า มันจะต้องมีเรื่องนี้
37:01แต่ผมมาทีบายได้
37:04กอทีบายมาดิ
37:07คุณ...คุณวางเปินก่อน
37:12คุณว่า...
37:13ไม่!
37:15ฉันว่าฉันไว้ใจคุณมากเกินแบบละ
37:19ผมรู้อยู่แล้ว
37:21ผมต้องรู้เรื่องคุณรู้กับน้องๆกุณดี
37:25ใช่ไหม
37:27ใช่
37:30แต่ฉันไม่คิดเราจะรู้เยอะขนาดนี้ไง
37:34นั่นเรื่องอาพจร คุณนัดอะไรกับอาพจร
37:40คุณมังเปิ่ถ่งก่อนดีกว่า
37:42โอเค ไม่!
37:44ถ้าคุณหว่างเพื่อน
37:46ผมสัญญาผมจะอธิบัยทุกอย่าง
37:48นะ
38:03อย่างนั้นเริ่มเฮียนนี้ก่อนเลย
38:11นาฬิกาของปาฉัน
38:14ไปหิวกับคุณได้อย่างไร
38:20นาฬิกาforiousahahmo
38:21ในวันที่ปาตาย
38:23ทุกคนหากันโทภมา! เหมือนไม่หนาไม่เจอ
38:28แล้วมันมาอยู่กับคุณได้อย่างไร
38:29โอเค. โอเค
38:31- ตโอบมาดิ! อีกอีกดี
38:33ผมสัญญานะ
38:36เพราะผมจะอธิบายหมดทุกอย่าง
38:39แต่คุณต้องจะเฮ่นค่อน
38:41ขอร้อง
38:43เอาเปลี่ยนลง
38:45เราก็เย็นด้า
38:47อนิบายมา
38:49แล้วฉันจะตัดถึงใจเอง
38:51ว่าฉันควรจะใจเย็นกับคุณหรือเปล่า
38:55นาฬิกาเริ่นนี้
38:57ชัดฟ้าเป็นคนส่งมาให้ผมเอง
39:05แม่
39:11เย็น
39:29เพราะการฉดใช้บาปมันน่ากรัว
39:31เราถึงต้องพยายามทำความดีให้มากที่สุด
39:35แต่เพราะวันนั้น
39:37ฉันมันอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
39:39ฉันมันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยหรอ
39:51ทำไมอ่ะ
39:53ทำไม
39:55ฉันมันทุการณ์มันไม่รู้เรียกทำไมอ่ะ
40:03สุด
40:05เพื่อที่จะหลุดผมเหรอ
40:07ฉันมัน
40:09แต่ก็คงไม่น่าจะทัน
40:11ใจเย็นก่อน
40:13หยุดมากขวียนี้ดีเธอ
40:15โควยอะไรอ่ะ
40:17ใจจะเชื่อคุณอ่ะ
40:19คุณก็ออกจะมาดากินของอ่ะ
40:21โอเค
40:23ผมจะปล่อยคุณนะ
40:25แล้วผมจะอธิบายชุดแก่
40:27ผมจะไม่บิดบังอะไรทางสิ้น
40:29โอเค
40:31โอเค
40:47วิธีของฉันคือ
40:49อย่าเพื่องรีบตายแล้วกัน
40:51จะได้ยืดเวลาชดใช้กรรมไปได้อีกนั่นๆ
40:55ไม่ได้อีกนั่นๆ
40:57เร็มคุณ อนิบายเรื่องนี้มาก่อนเลย
41:01ว่าจริงๆ เราคุณเป็นใครกันแน่
41:05ว่า.. เร็วดิ
41:11ว่าคุณเป็นใครกันแน่
41:13ถามมันไม่เหลือใครให้เชื่อใจแล้ว
41:19เชื่อตัวรอยอยังไง
41:21หยุดคําสาบครอบ anticipate
41:23ค้อของคุณไม่แค่นี้ละ
41:25ของฉันต้องทำอย่างไร
41:27ผมจะช่วยคุณหาความจริง
41:29ทั้งหมดเอง
41:30ใครเป็นคนส่งมาเช้านี้มาล่ะคะ
41:32ใช่คนนี้ป่ะคะ
41:34น่าจะใช่นะคะ
41:36น้องจะมาพาพี่ไปอยู่ด้วย
41:55คำว่ารักมันหาย
41:59ใจเหมือนส่วน้าย
42:03ไม่มีแล้วคนหนึ่งคนดีกที่ไหวใจ
42:07คำว่ารักจะพี่ไม่มีความไหม
42:11เมื่อเธอเป็นคนทำไม
Recommended
43:08
|
Up next
1:06:03
1:11:21
1:24:03
1:11:03
39:31
46:50
42:43
40:40
39:22
43:23
46:01
43:22
45:26