Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อไปนี้เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมได้ทุกวัย
00:06โปรดติดตามตอนต่อไป
00:37ทำไมป่านี้ยังไม่เจอตัวพี่เม่นอยู่วะ มาหลายชั่วโมงแล้วนะเว้ย
00:42เก็บชิ้นปวกไว้ดิวะ
00:44ฉันไม่รอแล้วดีกว่า
00:51เจอตัวคุณเม่นแล้วยัง
01:07คุณเม่นเขาต้องปลอดภัยสิ
01:10เขาไม่ชอบคิดหน้าฉัน เขาไม่อยากให้เราคบกัน
01:18เขาต้องอยู่คอยกัดขวาง ไม่ยอมทิ้งไปไหนง่าย ๆ หรอก
01:37อาจารย์เพงขวัญพูดค่ะ
01:39สวัสดีครับอาจารย์
01:41จากไนคะ
01:43ผมอัธิคมนะครับ
01:45เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานเย็นที่หน้าบ้านของนางคุณไงครับ
01:48ผมจะจำได้ไหมครับ
01:51ขอโทษนะคะ ลืมไม่ออกจริง ๆ
01:55คนไม่สำคัญก็อย่างเงี้ยนะครับ
01:57ผมสามีของสุดารัสไงครับ
02:01อ๋อ จำได้แล้วค่ะ
02:03อ๋อ จำได้แล้วค่ะ
02:05มีเรื่องอะไรให้ช่วยหรือเปล่าค่ะ
02:09เรียกว่า..พึ่งผากันจะดีกว่านะครับ
02:12คือผมเนี่ย
02:13มีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณ
02:16เขียวกับพระจานหมีนะครับ
02:21คุณขวัญเนี่ย
02:22พอจะมีเวลาว่างมาคุยกับผมสักพักไหมครับ
02:24ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านกาแฟใกล้ๆมาหน้าคุณนะครับ
02:29ได้ค่ะ ฉันกำลังจะกลับพอดี
02:32งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ
02:48พวกมันคงจะหาเรื่องปวด ให้ปูทนไม่ไหวขายสวนมัน
02:52มันถึงจะยอมหยุดใช่มั้ย
02:55ถึงขั้นหยัดผงขาวแหละครับ
03:01ฉันไม่รู้จริงๆนะหมวด
03:02ว่าไอ้ของพวกนี้มันมาอยู่ในสวนของฉันได้ยังไง
03:06ให้ฉันสาบานตายหงงตายอ่ะนี้เลยก็ได้
03:09ได้เจ้าเจ็นๆครับ จากผลพิสูจน์บ้างต้นเป็นแค่เกลือกับผงชูรสครับ
03:13โอ้โห! เหล่ะ
03:16นี่ไม่ใช่ครับ
03:17สันธิฐานว่ามีคนสร้างหลักฐานเทศ
03:19เพื่อทำให้สวนคุณยาเสียมเสียชื่อเสียงครับ
03:24เป็นไปได้ไหมหมวด
03:25ว่าเกิดจะเป็นนอน
03:27คนของฉันนี่แหละ
03:28ร่วมมือกับไอ้พวกชั่วนั่น
03:30ผมก็ส่งไปตรวจหลักฐานอีกทีนะครับ
03:42สวัสดีครับ
03:43เจอนั่นครับ
03:48รอนานไหมครับ
03:51พอดีรถมันขาดระยะนะครับ
03:53อ้าว คุณน้าไม่ได้ให้รถไปใช้หรอครับ
03:56แค่มาอาศัยด้วยก็เกรงใช้คุณน้าจะแย่เรา at
04:00อีกอย่างที่ขณะมันไม่ได้ใกล้ล่ะค่ะ
04:03นั่งท์สองแหวะปรากสอยต่อเดียวก็ถึงไม่ได้ลำบากอะไร
04:07อ่า..ดื่มอะไรทีครับ
04:11เข้าเรื่องถึงค่ะ
04:12ถ้าผมจะขอไม่บอกเหตุผล
04:15แต่ว่าผมมีระงวัลจงจ่ายให้
04:17ถ้าคุณทำงานสำเร็จล่ะครับ
04:19อะไรนะครับ
04:21ถ้าคุณกลับไปคืนเดียวคุณหมี่
04:23จนถึงข้านตางนานก็ได้อีกครั้งนึέนนะ
04:26ผมจะมีเช็คของของขวัน
04:28เป็นของขวันวางแต่งงานให้คุณ
04:3010 ล้านบาท
04:42ไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณจะปราดิเศษผมนะครับ
04:45เพราะการที่คุณย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ thu่าผมเลือมมีผิด
04:49คุณก็ต้องการที่จะกลับไปคืนเดียวกับผมีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
04:57ได้เงินขวานถูกไปใช้ฟรีๆ
05:00ถ้าคุณไม่รับ
05:02ผมก็ไม่รู้จะพูดอย่างไงแล้วนะ
05:08คุณปราด
05:09ถ้าคุณจะตกลงรับข้อเสนอของผมเนี่ย
05:12คุณต้องรีบหน่อยนะ
05:14เพราะผมรอได้ไม่นาน
05:26มิลังสงเคยทำนายเอาไว้ว่า
05:30เราสี่คน พ่อ แม่ ลูก
05:36เกิดจากน้ำก็ต้องตายเพราะน้ำ
05:40จะเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ
05:44แม่เชื่อค่ะ
05:48แม่ก็เลยซื้อที่ดิน
05:52ให้เราทำวีสอดอยู่ที่การแทน
05:58สุดท้ายก็ติดน้ำอยู่ดี
06:01มันคงเป็นโชคชะตาจริง ๆ
06:05มันเป็นเรื่องเมื่อเอินมากกว่า
06:12ค่ะ
06:16พี่เมนต์ก็ไม่เชื่อ
06:18แต่พ่อกับแม่ก็ต้องมาเสียชีวิต
06:22เพราะเรือชนกันกลางทะเล
06:31นี่…นี่ถ้าพี่เมนต์ต้องเป็นอะไรเพราะทะเลไปอีกคนน่ะ
06:40ก็ไม่ใช่ที่สุด
06:41นี่ถ้าพี่เม็ดต้องเป็นอะไรเพราะทะเลไปอีกคนอ่ะ
06:51หนูขอ
06:56ไม่เป็นไรหรอก
07:08ว่าไงลิส
07:12เจอพี่เม็ดแล้วเหรอ
07:13พี่เม็ดเป็นไงบ้างอ่ะ
07:16เออ ฉันก็รีบไปเดี๋ยวนี้แหละ
07:19เดี๋ยวๆๆ
07:21ขอฉันไปด้วยคนนะ
07:42น้ำพึ่ง โดนเรียนทำไม
07:47ไม่มีสมบัติ
07:48มีเรื่องอะไรไม่พอใจฉันก็ไม่ควรประชดด้วยการโดนเรียน
07:52มันจะส่งผลเสียใกล้กับตัวเธอเอง
07:56ต่อไปน้ำพึ่งไม่ทำแบบนี้หรอกค่ะ
08:01เธอต้องการให้ฉันทำอย่างไร
08:08ฉันไม่ชอบอารมณ์แบบนี้เลย
08:10มันไม่ควรเกิดขึ้นกับเรา
08:21น้ำพึ่งก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้
08:24น้ำพึ่งไม่ใช่คนสร้างปัญหานะลุง
08:26พูดแบบนี้แสดงไม่ไว้ใจกัน
08:28ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับฉันไม่ใช่อาจารย์เพงขวาน
08:30อาจารย์เพงขวานไม่เกี่ยว
08:33มันเป็นเรื่องของเราสองคน
08:40ไอ้อัดจะแฉเรื่องของเรา
08:46แล้วใครเป็นคนบอก
08:48แม่หรือว่า Hip
08:50มันรู้เอง
08:51มันหักคิดว่าเป็นหลักฐาน
08:54มันหกลวงว่าจะปลอยคิด ถ้าน้ำพึ่งไม่ยอมไปกินข้าวดูหนังกับมันนะ
08:59น้ำพึ่งไม่เคยต้องโทนให้ใครมาของคุณ
09:01น้ำพึ่งโดนไม่ตอบตอมมาก่อน
09:02น้ำพึ่งกลัวว่างานของรุงจะมีปัญหา
09:09น้ำพึ่งอัดอันอื่นตัวจะระเบิดอยู่แล้วลูก
09:21มันมีเรื่องแบบนี้ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรก
09:23จะเก็บไว้คนเดียวทำไมน้ำพึ่ง
09:32ไม่ต้องร้อง
09:46พี่เม่นอ่ะ ปะดาว
09:49มาได้ไงเนี่ย
09:51ช่างโอน่ะ พี่เม่นอ่ะ
09:53กุภัยกำลังพาตัวกลับมาจ้ะ
09:56แล้วเขาได้บอกไหมว่าพี่เม่นเป็นไงบ้าง
09:59พี่เขาปลอดภัยดี
10:02คุณเม่น ปะดาว
10:05พี่เม่น
10:07พี่เม่น
10:33พี่เม่น
10:45พี่เม่น
10:56สู้ๆนะครับพี่เม่น
11:02สู้ๆ
11:24รับมั้ย
11:28ไม่รับอ่ะสิ
11:29โทรไปตั้งแต่เช้า หลายสายด้วย
11:31แล้วก็ไม่โทรกลับ
11:33เกินไปแล้วนะคุณหมึก
11:35คงจะยุ่งอยู่ละมั้ง
11:36หรือไม่ก็คงไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์หรือเปล่า
11:41เป็นโลกสวยไกลเลยปะ
11:48ได้ไง โทรกลับมาแล้ว
11:51ใช่ที่ไหนเล่า นิตาโทรมา
11:54โทรมาทำไมอีกล่ะ ไม่ต้องไปรับหรอก
11:57ฮัลโหล นิตาว่าไง หายไปนานเลยนะ
12:01อยากรู้ไหมคะว่านิตาอยู่ไหน
12:06นิตาส่งคลิปมา
12:08ให้ผู้จัดการลองเปิดคลิปดูสิคะ
12:16คุณหมึกไปอยู่กับมันได้ไงอ่ะ
12:19ผู้เชลลี่คงยุ่งอยู่กับการทะแลงข่าว
12:21เลยไม่ได้ตามข่าววันนี้สินะคะ
12:23มีอุปธิเฮทเรือของรีสอรติปลาดาวปลิกคว้ำ
12:27คุณหมึกก็รีบบึ่งรถมาที่ปลาดทันที
12:34คุณเชลลี่จัดทะแลงข่าวใหญ่ทั้งที่นี่
12:37คุณหมึกยังไม่มาให้กำลังใจเลยนะคะ
12:39รีสอรติตัวเองแท่ๆ
12:43รู้มากมากนะ จะพูดอะไรเหมือนได้อะไรที่มาอย่าง
12:46นิตาก็แค่อยากจะบอกว่า
12:49นิตาก็แค่อยากจะบอกว่า
12:51ปลาดาวมันก็แค่เด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง
12:54ไม่ได้เป็นดาลา ไม่ได้เป็นคนดัง
12:56การที่คุณพาทัวร์ไปลงโซเชียลนี่
12:58หยุดที่เขารักกันไม่ได้หรอกค่ะ
13:02เธอต้องการอะไร
13:04นิตาไม่อยากเห็นมันสมหวัง
13:07มาทำให้นิตาตกงาน
13:09คุณหมึกก็เกลียดนิตา
13:12มาทำลายชีวิตนิตา
13:13ตกเกลียดมัน
13:16แต่นิตารู้นะคะว่าคุณเชรีก็เกลียดมัน
13:20แต่คุณเป็นคนดัง
13:22มีแต่คนจับตามอง
13:24คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้หรอกค่ะ
13:28เธอพูดเหมือนกับว่า
13:29เต็มใจจะช่วยฉันอย่างนั้นแหละ
13:33ใช่ค่ะ นิตาจะเป็นมือเป็นตีในคุณเอง
13:37เธอต้องการอะไรเป็นการตอบแทนล่ะ
13:40นิตายังหางานทำไม่ได้
13:42นิตายอมรับนะคะว่านิตากำลังเข้าตาจน
13:46นิตายากได้เงินตั้งหลักสักก้อน
13:48ถ้าคุณเชรีเมตตา
13:50จะให้นิตาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะค่ะ
13:53ฉันต้องการดูความเคลื่อนไหวของมัน
13:55กับคุณหมึก
13:57ทุกฝีก้าว
13:59เรื่องเล็กน้อยแค่นี้
14:01สบายมากเลย
14:02เธอต้องการเงินเท่าไหร่
14:18พี่บอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ
14:20แค่เหนื่อยหมดแรงไปก็แค่นั้นนี่เอง
14:23นอนให้น้ำเกลือดูอาการสักคืนสองคืนนี่
14:25มันจะเป็นอะไรไปฮะ
14:27พี่จริง
14:29น้ำเกลือ
14:30มันจะเป็นอะไรไปฮะ
14:32พี่กินน้ำเกลือมาหลายชั่วโมงแล้ว
14:35ยังไม่พร้อมไง
14:36เถียงเก่ง
14:43หาเหตุมาจากจนได้
14:50แต่ขอบใจมากนะ
14:53แล้วก็เสียใจด้วยที่ทำให้ผิดหวัง
14:55ผมไม่เป็นไรง่ายๆหรอก
14:58มีห่วงเยอะ
15:01นี่พี่เมนหมายถึงฉัน
15:04ยุ่ง
15:07ไปกันนะเธอไป
15:09จะนอน
15:11ไป
15:12ไปเร็ว
15:14เชิญค่ะ
15:16ไปๆๆ
15:31น้ำพึ่ง
15:33ค่ะลุง
15:35คิมอาบน้ำหมดช่วยหยิบให้หน่อย
15:38แป๊บน่ะคะ
15:40จ้ะ
15:47ได้แล้วค่ะลุง
15:49เป็นโปรอยู่นะ
15:51โปรอยู่
15:53โปรอยู่
15:55โปรอยู่
15:58โปรอยู่
16:00โปรอยู่
16:04เปิดเลยนะ
16:05เปิดเลยลุง
16:15คิดอะไรอ่ะ
16:17ยังไม่หายโกแล้ว
16:19หน้ายังไม่เห็นมามองเลย
16:21เข้าไปได้แล้วลุงเอาไป
16:23ลุง
16:25เข้าไปได้แล้วลุง
16:26ลุงเอาไป
16:31โปรอยู่
16:56คนเก่งจัง
17:01มีเรื่องด่วนหรือเปล่า
17:17ขอนจะรอที่เทิมของเรา
17:20จนกว่ามีจะมา
17:30โปรอยู่
17:31โปรอยู่
17:32โปรอยู่
17:33โปรอยู่
17:34โปรอยู่
17:35โปรอยู่
17:36โปรอยู่
17:37โปรอยู่
17:38โปรอยู่
17:39โปรอยู่
17:40โปรอยู่
17:41โปรอยู่
17:42โปรอยู่
17:43โปรอยู่
17:44โปรอยู่
17:45โปรอยู่
17:46โปรอยู่
17:47โปรอยู่
17:48โปรอยู่
17:49โปรอยู่
17:50โปรอยู่
17:51โปรอยู่
17:52โปรอยู่
17:53โปรอยู่
17:54โปรอยู่
17:55โปรอยู่
17:56โปรอยู่
17:57โปรอยู่
17:58โปรอยู่
17:59โปรอยู่
18:00โปรอยู่
18:01โปรอยู่
18:02โปรอยู่
18:03โปรอยู่
18:04โปรอยู่
18:05โปรอยู่
18:06โปรอยู่
18:07โปรอยู่
18:08โปรอยู่
18:09โปรอยู่
18:10โปรอยู่
18:11โปรอยู่
18:12โปรอยู่
18:13โปรอยู่
18:14โปรอยู่
18:15โปรอยู่
18:16โปรอยู่
18:17โปรอยู่
18:18โปรอยู่
18:19โปรอยู่
18:20โปรอยู่
18:21โปรอยู่
18:22โปรอยู่
18:23โปรอยู่
18:24โปรอยู่
18:25โปรอยู่
18:26โปรอยู่
18:27โปรอยู่
18:28ค่ะลุงขอบคุณค่ะ
18:59ตอนแรกฉันก็ว่าจะกลับบ้านเลยแหละ
19:02แต่เตรียมเสื้อผ้ามาพร้อมแล้วเนี่ยนะ
19:05ฉันมีเสื้อผ้าสำหลักไว้บนรถ
19:07เพื่อชุกละหู
19:09เพลย์บอยก็อย่างเนี่ยแหละ
19:11พูดอย่างกับเธอไม่เคยอยู่กับครอบครัวฉันน่ะ
19:14ชีวิตฉันก็มีแต่บ้านกับที่ทำงาน
19:17ใครได้เป็นแฟนไปน่ะโชคดีตายเลยล่ะ
19:19เดี๋ยวหนูจัดการเรื่องห้องพักให้
19:21พักฟรีหนึ่งคืน
19:23ถือว่าเป็นอภินันร่างการ
19:26มีดินเนอร์ด้วยมั้ย
19:30เจ้าค่ะ
19:32ถือว่าเห็นแกะที่หมดกับพี่ก้าวแล้วกัน
19:35เดี๋ยว
19:44เจ้าค่ะ
19:46จะหมุดบันธิหural maneuverไปอยู่ที่ลุงได้ไง
19:49ครับคุณยาย
19:51ตอนนี้ผมก็รู้เท่าที่ข่าวออกมานั้นแหละครับ
19:54แต่ที่น่ísimo ป��ธาโปรดพยายามดาเปล่านี้นะครับ
19:56เพราะว่าไม่ได้ขึ้นเลอกไปเดี่ยวนั้นครับ
19:58โอะก่อนแม่ครับ
19:59ถ้ามึกกลับไม่ทัน
20:00รู้เท่าที่ข่าวออกมานั่นแหละครับ
20:02แต่ที่แน่ ๆ ปลาดาปลอดภัยนะครับ
20:04เพราะว่าไม่ได้ขึ้นเรือไปด้วยครับ
20:06ป้อกับแม่ครับ
20:08ถ้าหมึกกลับไม่ทัน หมึกจะค้างเธอที่ตาสักคืนนะครับ
20:10ขับรถดี ๆ นะลูก
20:12ไม่ต้องรีบร้อนนะ
20:13ครับแม่
20:15ตอนนี้มึกกำลังจะโดนทาง Worth It ต่อไปครับ
20:18ได้ครับนายครับ
20:19หมึก..คุณย่าอย่าคูยใช่
20:23ครับ คุณย่า
20:24ก่อนไปแหวะมาที่บ้านย่าหน่อยนะครับมึก
20:27ประดาห์ลืมของเอาไว้
20:30ได้ครับคุณย่า
20:32ลูกได้อ่านบั้นฤกษ์หรือเปล่า
20:34ใครจะเสียมรรยาทอ่านสวนบนธึกของคนอื่นแล้ว
21:05แผนออยผู้
21:08ลุง แอบอ่านหรือเปล่า
21:11เธอเขียนอะไรว่าอย่างฉันเหรอ
21:15เปล่า
21:17อาการแบบเนี้ย เขียนด่าฉันไม่แน่
21:22อ่านสักหน่อยก็ได้
21:24เอามานี่เลย
21:27เดี๋ยวลุงไปรอที่ลอบบี้ก่อน หนูจัดการเรื่องห้องพักให้
21:34ไม่น่าได้อ่านหรอก
21:37ถ้าอ่านก็ต้องโกรธด่ากราดเราไปล่ะ
21:40วางแผนตบเขาเป็นขั้นเป็นตอนซะขนาดนั้น
21:46ครับ คอนเฟิร์มครับ
22:01ตามไปดีมั้ยเนี้ย
22:04ทำดีมาก
22:24นักแน่นไว้น้ำฮึ่ง
22:26ต้องไว้ใจ
22:28มั่นใจในกันและกัน
22:30ทองไว้ต้องไว้ใจ
22:32ทองไหว ทองไหว ทองไหว ทองไหว
23:02โปรดติดตามตอนต่อไป
23:16โปรดติดตามตอนต่อไป
23:31คุณ คุณ พี่ออย
23:37ผมเข้าใจผิดเอง คุณไม่ได้คิดจะกระโดดสะพานค่าตัวตายอยู่เหรอ
23:41วันนี้ก็เหมือนกัน
23:45ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะคะ
23:52เพราะว่าคุณเป็นคนฉลาด
23:55ไม่ว่าจะทำเรื่องถูกหรือผิด
23:58คุณก็คิดตรอยตองมาดีอยู่แล้ว
24:00ขวัญจะถือเป็นคำชมนะคะ
24:04ขวัญดีใจนะ ที่หมียอมมาเจอขวัญ
24:09ขวัญยังแอบคิดอยู่เลยว่า
24:10เลิกคิดเก้าข้างตัวเองเถอะขวัญ
24:13ที่ผมออกมาเจอขวัญ
24:18เพราะผมอยากจะจบเรื่องนี้สักที
24:19เราสองคนเริ่มกันที่นี่
24:22ก็ควรจะจบลงที่นี่
24:31หลังจากที่เราสองคนข้ามสะพานกลับไปแล้ว
24:40ผมรู้สึกว่า
24:43ต้องการอะไรดี
24:45อย่าเชื่อไหว
24:46หลังจากที่เราสองคนข้ามสะพานกลับไปแล้ว
24:54ผมขอให้เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน
25:01เดี๋ยวเรื่องเก่ากลับมาลื้อฝืนอีกเลยขวัญ
25:06แล้วเมี่คิดว่านี่มันเป็นสะพานข้ามเวลาหรือไง
25:09แค่เดินข้ามกลับไปก็จะลืมทุกอย่างได้ง่ายๆหรอ
25:13แล้วขวัญรู้ไหม
25:14ว่ากว่าผมจะข้ามสะพานนี้ไปได้
25:17มันยากมากแค่ไหน
25:21ผมพยายามจะข้าม
25:24แล้วผมก็หยุดที่ตีสะพาน
25:26แล้วเปลี่ยนเส้นทางมาแล้วไม่ลุกอีกครั้ง
25:31ที่ผมไม่คุยผ่านมือถือ
25:34แล้วยอมออกมาเจอขวัญ
25:37ทั้งนั้นที่ผมก็รู้ว่ามันเสียงที่จะสร้างปัญหาให้กับตัวผม
25:41เพราะผมอยากให้ขวัญได้เห็นสีหน้า
25:44และอารมณ์จริง ๆ ของผม
25:48ว่าผมไม่ได้รักขวัญอีกแล้ว
25:59ขวัญ
26:02อย่าตอยแย่ผมอีกเลยนะ
26:15ขวัญขอโทษ
26:20ให้โอกาสขวัญเริ่มต้นใหม่ได้ไหม
26:25ขวัญยังรับมีอยู่
26:45แผนออยผู้
26:54เราไม่ได้เสียบรรยาทเปิดอ่านซักหน่อย
26:57มันเห็นโดยเมื่อเงิน
26:59เขาไม่มีใคร
27:00จัดการเรา
27:05เขาไม่มีใคร
27:06ทำไส้ตัวผม
27:11ผมขอโทษ
27:15ผมรู้ผม ๆ
27:18เป็นคนมีวัย
27:22น่าจะเคย Doll
27:24ตอนนี้ไม่ประ� arms
27:25็อ mé
27:26เป็นการreal
27:27โปรดติดตามตอนต่อไป
27:5815 นาทีแล้วยังไม่มา
28:08หงทางหรือไงวะ
28:16ยอดคำหวานให้พอเขิน
28:22หนูดีใจนะ
28:25ที่หนูได้กลับมาที่นี่อีก
28:28ก็ตั้งใจทำงานละกัน
28:40หวั่นอ่อนจนเสียตริส
28:42ได้ใกล้ชิบแบบไม่ทันตั้งตัว
28:58สร้างความประทับใจ
29:00เป็นจุดเปลี่ยนที่นางเอกหันมาชอบระเอก
29:06มีด้วยเหรอวะ
29:08ตอนไหนอ่ะ
29:17ตอนออกบู๊ต
29:23ตอนนี้
29:24ตอนนี้
29:38นี่เราถูกแกงมาตลอดเลยวะเนี่ย
29:41เด็กนั้นมันแซบจริง ๆ
29:49หรือว่าวันนั้นก็จะเป็นการแสดงวะ
29:52หนูคงเสียใจที่สุด
29:56ถ้าวันนั้นไม่ได้ปีนไปเก็บมาม่วงที่บ้านพี่มด
30:01แล้วได้เจอกับตาลุ้มปากจัดขี้เตะคนนี้
30:07อยู่ ๆ จะมาให้หนูลืมความประทับใจของลุ้มคนนั้น
30:12แล้วตั้งแต่เรื่องวันนี้
30:18หนูทำไม่ได้หรอกค่ะ
30:22โอ้ย
30:34สร้างโมเมนท์ที่น่าจดจำ
30:39นี่เราเสียรู้เด็กยี่สิบเหรอวะเนี่ย
30:52ยุ่งกัดหัวเหรอลุ้ม
31:03ใช่ ทั้งเจ็บทั้งแสบทั้งคันเลย
31:10ยุ่งทะเลก็อย่างนี้แหละ
31:13ใช่ ฉันเองก็เพิ่งเคยเจอลิสของยุ่งทะเลเหมือนกัน
31:17โคตรร้ายเลย
31:19จริง
31:22งั้นหนูนั่งคุยด้วยได้ป่ะ
31:26จะมาไม้ไหนอีก
31:29เชิญ
31:34ต้องหาเรื่องคุยกับนางไปเรื่อย ๆ
31:37ถึงจะรู้ว่าแอบอ่านบันทือของเราหรือเปล่า
31:42นาง
31:43จะรู้ว่าแอบอ่านบันทือของเราหรือเปล่า
31:47ฉันจะเอาคืนเธอยังไงดีไอ้ตัวแสบ
32:10ไหนปะว่า ไปนอนบ้างคุณย่างเนี่ย
32:14ย่าหลับแล้ว ก็เลยกลับมา
32:22จะไม่ถามหน่อยว่าฉันไปไหนมา
32:27รู้อยู่แล้ว
32:29ก็แค่ไม่รู้ว่าที่เดิมของเรา คือที่ไหน
32:33จะรู้ได้ไง
32:36พอความมันเด่นขึ้นมา มันเพิ่งหายไปเห็นพวกนี้
32:40ไม่ได้ตั้งใจเสียมาละย่า
32:43แสดงว่าที่เธอบอกว่าจะออกไปนอนกับย่า
32:46เพราะว่าจะหลงใจฉันใช่ไหม
32:48ว่าฉันจะออกไปเจอกับเพงควันหรือเปล่า
32:58เราก็ไปจริง ๆ
33:05ถ้าเธอไม่ออกไปนอนบ้านคุณย่าสักก่อน
33:08ฉันก็กลับจะชวนเธอไปด้วยนะ
33:13มันร้ายร่างกายกันอีกแล้ว
33:15รีบเล่ามาเร็ว ๆ เลย
33:16ออกไปทำอะไรกันมาตั้งนาน
33:20ยิ้มอีก
33:21คำตอบไม่ถูกใจน้ำพึ่งจะกลับไปนอนกับย่านะ
33:23ไม่กลับมาอีกเลยนะ
33:29หืนเก่งจริง ๆ เด็กคนนี้
33:40โอเค ๆ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง
33:44หนี
33:51ขวานขอโทษ
33:55ให้โอกาสขวานเริ่มต้นใหม่ได้ไหม
34:00ขวานยังรับมีอยู่
34:05ขวานไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ
34:08ขวานผิดไปแล้ว ขวานเสียใจ
34:09ขวานจะไม่ทำตัวแบบนั้นอีก
34:11ขวาน ขวาน
34:12มีดาแล้วขวาน
34:24ขวานไม่เชื่อหรอก
34:26มุกนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะหมี
34:33ขวานจะชนะใจหมีให้ได้
34:38เขาคงรักลุงมากจริง ๆ เลย
34:42เขาคงไม่เหลือใครมากกว่า
34:45ถ้ารักกันจริงนะ
34:48เขาคงไม่ไปท้องกับแฟนเก่าหรอก
34:50แรง
34:53แล้วลุงได้บอกเขาเรื่องน้ำเพิ่งหรือเปล่า
34:56เปล่า
34:57เขาไม่ได้ถาม
35:00แล้วใจเขาก็พร้อมที่จะปฏิเสธความจริงอยู่ดี
35:06เขายังชัวร์
35:13มีอะไรจะสักน้ำเหลืออีกไหมครับ
35:26วันก่อนที่ฉันบอกว่าฉันยังไม่ลืม
35:29ไม่ใช่เพราะว่าฉันประทับใจ
35:31หรือว่ายังรักเขาอยู่นะ
35:35ที่ฉันไม่ลืม
35:38เพราะว่ามันมีแต่ความทรงจำไม่ยากต่างหาก
35:43แล้วที่เธอถามว่า
35:46ฉันยังรักเขาอยู่ไหม
35:50แล้วฉันบอกเธอว่าไม่รู้
35:54มันเพราะว่า
35:56ฉันยังไม่มั่นใจจริง ๆ
36:00ฉันเพิ่งได้กลับมาเจอเขา
36:06แต่ตอนนี้ฉันได้คำตอบแล้ว
36:09คำตอบไม่ได้
36:12เธอไม่ถูกใจกลับไปนอนบ้านตัวเองเลยนะ
36:15ถูกใจแน่นอน
36:24คนเรามันโกหกความรู้สึกตัวเองได้ไม่นานแล้วนะ
36:31ฉันจะสละภาพให้เธอฟัง
36:36ตอนที่ฉันอยู่ใกล้เขา
36:39ฉันรู้สึกผิดกับเธอมาก
36:43ตอนที่เขายิ้มให้ฉัน
36:49ฉันก็กลัวเธอจะเข้าใจผิด
36:54และพอเวลาที่ฉันอยู่กับเขา 2 ต่อ 2
36:57ฉันก็กลัวเธอจะเสียใจ
37:00ฉันอึดอัดแล้วก็ไม่สบายใจมากเลย
37:05ฉันกลัวเธอจะไม่รักฉันเหมือนเดิม
37:12คิดนานป่ะเนี่ย
37:14นี่พูดจากใจเลยนะ
37:16เชื่อได้แค่ไหนก็ไม่รู้
37:18พูดจริง เชื่อได้แน่นอน
37:20จริง ๆ
37:24หายงอนก็ได้
37:27งั้นมีรางวัลให้กับคนรักเดียวใจเดียวไหม
37:30อืม อืม
37:32งั้นมีรางวัลให้กับคนรักเดียวใจเดียวไหม
37:56นายช่างเริ่มก่อกำแพงอีกแล้ว
38:00แพงทราย
38:04จะเป็นเล็กไม่ได้
38:06ไปอาบน้ำเลยสกตะปก
38:09ไม่เอาน่ะเหนื่อย
38:13ถึงนายไม่เอานะ
38:14ไปอาบน้ำได้แล้ว
38:16สกตะปก
38:18ไปอาบน้ำได้แล้ว
38:21หนู หนู หุ่น
38:23หนูหงbuilding
38:25อ้ายยா?
38:28ไปอาบน้ำ
38:30ไปอาบน้ำเลย
38:31เจ็บเนอะน้ำหึ้ง
38:32ไปอาบน้ำ
38:33มึงจะไม่ไปอีก
38:35ไปอาบน้ำ
38:36คอยดูนะ
38:37จบปริญญาตรีเมื่อไหร่
38:38จะถอนทุนคืนให้ดู
38:42ใช่มั้ยมะมุม
38:48ไปได้แล้ว
38:49มึง ไป
38:50ไปอาบน้ำ
38:52ยังอีก ยังอีก
38:53มึงอย่าหัด
38:54ไปห้องน้ำ ห้องน้ำอยู่นู้น
38:57ไปยังมึง
39:01ว่ารักต่างกันมากมาย
39:05แต่สุดท้ายก็เรื่องเขาหัวใจ
39:10เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณเชจวน
39:12ขอบคุณมากนะครับ
39:13ค่ะ
39:40ฉันจะพักที่นี่ต่อนะ
39:42แต่ไม่ต้องเลี้ยงแล้ว
39:45จะอยู่อีกกี่คืนเหรอ
39:47ไม่มีกำหนด
39:56ทำไมยิ้มแปลก ๆ วะ
40:00ประดอง
40:03มาก็ดีละแก
40:05วิ่งเร็ว ๆ
40:06ฉันมีเรื่องจับสา
40:07ไป
40:22เพื่อความสดชื่นค่ะ
40:24ขวัญ
40:25ชาเขียวร้อนค่ะ
40:27ขวัญจะทำให้หมีกลับมาชอบชาเขียวร้อนอีกครั้งให้ได้
40:37นี่เหี้ยไง
40:39อืม
40:40เหี้ยไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ
40:42ผมต้องเดินหน้าเต็มท่ายอยู่ละ
40:44งานนี้ผมก็ลงทุดไปเยอะเหมือนกัน
40:46ครับ ค่ะเพี่
40:50ได้ครับ
40:52ขอบคุณมากเลยครับเพี่
40:53ครับ
41:01มีปัญหาอะไรกันเหรอคะ
41:03ครับ
41:04มีปัญหาอะไรกันหรอกคะ
41:06ก็ นายฝรั่งเอาเฮียสิ
41:08เขาจะมาประชุมสรุปกรงกายที่กรุงเทพเดือนหน้า
41:11ทุกอย่างต้องพร้อม
41:13ที่ดินต้องมีเนื้อที่ตรงตามแผนการก่อสร้าง
41:16ไม่อย่างนั้น
41:17เขาจะย้ายไปสร้างโรงแรมที่อื่นแทน
41:19ตายละ
41:20คุณกล้านซื้อที่ดินนอกรอบหมดไปตั้งเท่าไหร่
41:23ก็ใช่อ่ะสิ
41:24ก็หมายความว่าเรามีเวลาแค่ประมาณเดือนเดียว
41:26ยังต้องขอซื้อสวนมะม่วงมาให้ได้
41:33หาเรื่องจริง ๆ เลยคุณเนี่ย
41:35ก็ใครจะไม่รู้แล้ว
41:36ว่าไอ้แก่นั่นมันจะห่วงสมบัติขนาดนี้
41:39ถ้าเราซื้อสวนมะม่วงไม่ทัน
41:41มันจะเกิดอะไรขึ้นค่ะ
41:43ก็เจ๋งสิครับ หาได้
41:51คุณเนี่ยนะ
41:52เป็นแม่ของหลานสุธิรักของมันแท้ ๆ
41:54ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
41:56ฉันก็ทำทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้แล้วนะ
41:58จะให้ฉันช่วยอะไรติดต่อใคร ฉันก็ทำให้หมดแล้ว
42:01แล้วทีนี้คุณจะเอากันไงกับฉันอีก
42:07ผมไปเรียนก่อนนะพ่อ
42:14คุณเนี่ยนะ
42:15หัดใช้สมองคุณคิดดูมั้ง
42:17ว่าจะหาทางช่วยผมยังไงได้บ้าง
42:18ไม่ใช่อยากจะรอ ๆ ให้ผมบอกคำสั่งแบบเนี่ย
42:28ฉันต้องใช้สมองคิดแน่
42:30ว่าฉันจะทำยังไง ไม่ให้ล้มเวลาไปกับแกด้วย
42:38เฮ้ย อัท
42:39อัท
42:42ว่าไงพ่อ
42:49แกกับน้ำพึ่งเอัง
42:50ไปถึงไหนรับว่ะ
42:52ก็เมย์กินข้าวกัน
42:54แค่กินข้าวoke
42:56โหพ่อ ผูย田งคนนี้ไม่ง่ายนะ
42:58ก็รีบริบจิบงานติดซิวะ
43:01จะได้จัดทำเรื่องเสธี
43:04ต่อให้เร็วแค่ไหนก็ไม่ทันหนึ่งเรือนหรอ
43:11ถึงจะไม่ทันเจ้านี้เนี่ย
43:12แต่ยังไงพ่อก็ต้องได้สวนมะม่วงมา
43:14จะได้เอาไปรวมเป็นที่นินผืนใหญ่
43:16จะได้ต่อรองกับเจ้าอื่นให้
43:21ผมจะพยายามนะครับ
43:29อย่าให้ฉันต้องใช้ไม้ตายสุดท้ายเลย
43:43ม.ค
43:54เฮ้ยไปไหนเนี่ย
43:57พวกมึงกล้าเล่นกับผมก่อนนะ
43:59ผมไม่ยอมพวกมึงแน่
44:03แกเพราะว่าอาจารย์หลงหนีตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบ
44:05แกรู้สึกไหนอ่ะ
44:06ใครจะไม่รู้ใช่ไหมครับ
44:08ว่าอาจารย์เนี่ยแอบคบหายุตรรูศักดิ์ กับตัวเอง
44:11อาจารย์คุณไหน
44:12ขอคุยด้วยสักครู่ได้มั้ย
44:16ฉันจะทำยังไงดีอะนิตา
44:18ฉันไม่อยากเสียคุณหมึกไปแบบนี้
44:20มันสาวมันสวย
44:21คุณหมึกถึงได้ชอบมัน
44:24แล้วถ้ามันไม่สวยแล้วล่ะคะ
44:25เธอจะทำอะไรอะ
44:41โปรดติดตามตอนต่อไป