ay aydınlık gece kara gözlerimin ardında karanlık ölesiye canlı ve cansız ne varsa sımsıkı bu saat daha yakın daha el ele
şimdi yalnızlığımdan utanıyorum durdum bekliyorum, gelme..
bunu ta başından biliyordun bir gün buralarda sonuncu kalışım olacaktı ellerinin bir anlık şeklini tutacağım bozkırdan günün son treni geçecek ben her şeye ardından bakacağım
bunu ta başından biliyorum durdum bekliyorum, gelme..
artık ne sen konuşmalısın ne başkası yaşamak adına geçtik bütün değerleri beyazın en orta yerinde duydu yürek bu rüzgâr tutmaz insanı uzun boylu bu rüzgâr serseri
şimdi kavramların ve cümle rüzgârların dışında durdum bekliyorum, gelme.."
