Ben Kalemi Gönlüme Değdirir Yine Seni Yazarım

NASIL’mı SEVDİM..?
Senin: “SEVİYORUM” deyişlerine,
……“BENZEMEZ”, benim’ki…
O kadar “DERİN/dir’ya,
“SEVİYORUM” demekle “BİTMEZ”…!
Ne, YAĞMUR yağmasıyla, “SEL” olur,
Ne’de, DEPREM/lerle “YER/LE BİR”…!
BENİM/ki, daha “BÜYÜK” işte…
“Canın” YANAR, “sesin” ÇIKMAZ…!
“Gözün” DOLAR, “yaş/lar” AKMAZ…!
Bir’de, “ANLATMAK” istersin,
……“ANLAYAN/ın” olmaz...
Ben, “BİR” kere, “ÇOK SEVDİM”…!
Onüç KELİMELİK/ti, BENİMKİ/si…!
Ne, “AZ/lığı” vardı, ne “ÇOK/luğu”…
Dedim’ya ; “BEN” bir kere,
……“ÇOK SEVDİM”..!