Sen bir tekneydin, ben deniz kıyısında heybetli bir kaya.Üstüme, üstüme attı seni rüzgar. Öyle güzel bir tekneydin ki, ne yapacağımı şaşırdım. Bütün arkadaşları göç etmiş kuşlar gibiydin. Yaralı ve yalnız… Yorgundun. Bir şey arıyordun, ne olduğunu bilmediğin. Boğulurken, donarken, tam dökülüp, dağılıp kırılacakken, rüzgar savurdu seni üstüme.Taşlarımın üstünde çimenler, yosunlar açtırdım. Seni kırmadan kucaklayabilmek için.
