Okulun Sesi'ni bir daha dinleyin, anılarınızı duymaya çalışın içinde. ŞİİR: Ersan KAVUŞAN
OKULUN SESİ
Ötelere gidelim. Sokaklar ötesine...
Bir uğultu duyarsınız derinden Hayatın bütün gürültülerini örten Bütün üzüntülerini geride bırakıp Yankılanır her yerde
Yaklaştığınızda bir melodi karşılar sizi Minik insanların sevgi dansı müziği Her taraftan farklı bir nota Kulağınızdan içinize akar da Gönlünüzü ısıtır ve göğe yükselir dağın eteğinde
Bazen bu ses başka bir ses ile kesilir Hayata yön veren başka bir ses okula hitap eder Söylenecek sözler vardır Yankılanır tüm çevrede ve gelecekte
Geçen günün ardından tekrar buluşmak Adım adım yaklaşmak kucağını açana Bir diğer yuvaya adım atmaktır sınıfa girmek Yerde sürünen sıraların sesi Okulun kuru bir duvar olmadığını anlatmasıdır onu sevenlere
Derse yaklaştığınızda kapıların ritmine şahit olursunuz Tek tek kapanırken ard arda Sonrasında kapanan kapılar ardında öğretmeni bekleyen gözler Bir midyenin ağzını açması gibi kendini gösterir kapı arasında
Büyük bir sessizlik okulun bütün koridorlarında Sessizliği bölen bir kapı gıcırtısı, ardından çarpan bir kapı Minik adımlarla koşan küçükleri gördünüz mü? Yüzlerindeki mutluluğu ve heyecanı
Birbirine karışan bilginin sesini duyarsınız Bilginin sesi olur mu?
Burası duyabildiniz yerdir
O sesi dinleyin, Evet! Gelecekte yankılanan sesi Şefkati duyacaksınız hecelerinin içerisinde Biraz daha fazla öğretmenin azmini, Faydalı olabilmenin ısrarını her nefesinde
Kulak verdiğinizde tebeşirin sesini işitirsiniz Ressamın fırçası gibi gezer tahtanın üzerinde Aynı anda kalemlerden çıkan sesler Bilgiyi dokur geleceğin zihnine
Öğrenmenin heyecanını hissedersiniz Bunu göstermenin bir de Sınıftan dışarı taşan bir istektir anlatabilmek ne bildiğini Başka bir ses kesene kadar yankılanır okulun koridorlarında
Zil çaldığında depremi hissettiğiniz yerdir burası, Bir yarıştır adeta, zamana meydan okumanın yarışı Yarışın ödülü biraz daha koşmaktır bahçede Ama mutlu olmak için yeterlidir burada
Mutluluktur çevrede yankılanan Bir kere daha dinle Sevgiyle seni saran o sesi
Geçen zamanı hatırlatır çalan her zil Ömürden bir parçanın bitişini
Bir gün çalan son zil ile gözler buğulanır Ellerde karneler. Uzun bir ara, belki de veda için
Mukadder bir ayrılık ile tanışınca anlar insan Yaşadığı dünyanın nasıl farklı olduğunu
Ve arkasında bırakınca bir hüzünle o güzel sesi, Anlar aslında gelenin bir uğultu değil Anıların seslenişi olduğunu...
Ersan KAVUŞAN
Okuyanlar (Sırasına göre)
Begün KILIÇ Nilay ALDATMAZ Kübra BAKAÇ Ferdi DÜŞMEZ Firuze HASANOGLU Şeyma Nur ULUDÜZ Yusuf Emre ACAR Berivan ERTAŞ Aleyna ŞAHİN Tuğba TOPÇU Ufuk YEŞERDİR Nazlı YAYLAK Asiyenur KARBEŞ Nurseda YALÇIN Dilan Nur DOĞAN İsmet Görkem ASA Dilara BAYRAM Sümeyye YEŞİL Eda Elif ÖLÇER Fariz AHMET Didem AKPINAR Mahmut IŞIK Faruk KARACA Buğra GÜROCAK Tuğçe TOPÇU Asiyenur KARBEŞ Berivan ERTAŞ Beyza ELMACI Büşra ELMACI
İlk yorumu siz yapın