GEL GÖNÜL USANMA DERD-İ BELÂDAN Gel gönül usanma derd-i belâdan Sanma ki aşk yolu yolu kolayca biter Mecnuna bir cefa gelse Leylâ’dan Tacı devlet gibi serinde tutar
Cesette canindir o kaşı hilâl Dostun dosta zehri şeker ile bal Zerrece şahsına gelse bir zeval Vallahi benim için ölümden beter
Bu can o dostundur içinde nem var Bilirim ki o gün oldum bahtiyar Bu aşkın içinde hoş bir âlem var Bu cihan zevkini bir yana atar
Gözüme görünmez dünyanın varı Tüm dünyayı değer yarimin teli O dostun hayali hüsn-ü cemali Köşeyi zindanda teselli yeter
Bir gün olur bu MELULİ ölürse Açılır goncalar bahar gelirse Herkes arayıpta dostun bulursa Yanar kemikleri mezarda tüter Söz: Meluli (Doğum_1892 Afşin-Kötüre Köyü-Ölüm_14.Kasım.1989 Asıl Adı_Karaca ERBİL )
