Ona Benden Selam Söyle

Ona benden selam söyle
Yine cok şekerli sütsüz kahve içiyordur
gözleri , gözleri kömür karasıdır yine
sonbaharda patika yollarda yürür
sararan yaprakları sayar biliyorum

kalabalıklarda çeker kendini kuytu köşeye
bir o vardır bir de su üzerinde resmi
bilirim arada bir çekilmez olur
arada birde vazgeçilmez
ona benden selam söyle

ağzında kimi zaman bir ışık tanımadığı bilmediği
okuduğu son kitabin 55 inci sayfası kıvrıktır yine
çizilidir bazı kelimeleri bilirim
bilirim gururludur sert bakışlıdır ağır başlıdır
unutmasa da unuttum der
ona benden selam söyle unutmamış de

ona benden selam söyle hala
hala seni düşlüyormuş de hala seni özlüyormuş de
bekliyormuş kimi geceleri pencerelerinde de
bahçesinde ilkbaharda ortancalar yetiştiriyormuş de

bir gün döneceksin diye bekliyormuş de
pişmanmış de ağlıyormuş de ona benden selam söyle

seni duymak istemezse boş ver derse
rüya görmüşdüm de yalandı de şakaydı de
görmek isterse adresim belli
ona benden selam söyle

kimi zaman seni düşlüyormuş de
sallanan sandalyen hala oradaymış de
her akşam aynı saatte yine kahveni yapıyormuş de
olurda gelirsin diye

Ona benden selam söyle
Duymak istemezse kara haberimi söyle

Ona Benden Benden Selam Söyle…

Şiir: Eylül Tufan
Yorum: Eylül Tufan