- 22 hours ago
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ep.5 (ตอนที่.5) วันที่ 17 กันยายน 2568
Category
📺
TVTranscript
00:00พ่อ นี้ทำให้มิเตอร์ชัดวิก ก็ฐใส
00:04อ้อ โอ้ย
00:05แล้วก็ทำรายความหน้าชื่อถือสองเมืองทุ่นจัด
00:07มันใช้วิชาสะหลักร้อน ใบวิชาค์โจรศัยหนึ่นขอรับ
00:11แต่ว่ามัน士 แค่เคียอ๊ะถง คนราชีย์ที่เพิ่งแหกคู่บอกมาขอรับ
00:15มาผมขอ บคุณท่านก่อนขอรับคุณมาก คุณพุณภัย ช่วยคุณทำให้
00:18พี่เผ่นไปนายช่วยเงือน surnameขอรับ
00:21ออก
00:23ได้ยังไงนะเจ jedemคะ
00:25หลักฐานที่เอาผิดคุณพี่คือ
00:27ถูกบูหงาล่ำไปที่แม่ฤี้สุดให้พอเอกไว้
00:30ให้โทยงกําถุงนี้ไว้ก่อนฝ้าย
00:32ไม่ใช่ถูกยlieroniตสงสัย นี่พี่เหรอ
00:35คุณพระสมิง beschม Laura Spelt
00:35ไม่ใช่พร้าวชมиласьใต้ตัวกระพบผมใช่ไหม ขอรับ
00:37ลักษาดมันแน่มyond НАดนyond จะไม่ให้ฉันส่งใสเจ้าได้ยังไง
00:41สาบหัวชั้นน BETH
01:07เฮ้ย หยุด
01:31จับมัน จับให้แหลกอยัง
01:34ยังมีหน้ามันถามอีก
01:35มึงแห้ครุกนี้มา
01:37ด้วย คอยมะแม่งนักโทษ
01:39ถ้าไม่ใช่นักโทษ แล้วควัยตีตวนมึง
01:41ตัวดียัง คอยมาปรึกแรนซื้อๆ
01:44เหนียดเสื้อ เสื้อครักครับ
01:47แพนรอเสื้อออกจากทํา
01:51จะมาช่วยนักโทษแหกครุกเลยสิ
01:53เรียกลับไป เร็ว
01:55ไป
02:07เฮ้ย
02:09เข้ามาได้ยังไงอ่ะ
02:10หมัดเคลียงคว้าย
02:15คุณพี่
02:19คุณพี่
02:23คุณพี่
02:25คุณพี่
02:40น้องเองเจ้าค่ะ คนพี่
02:43ต้องรวนควรมอมแน่ๆ
02:45รอประเดียวนะเจ้าค่ะ
02:47น้องจะช่วยขุณพี่เอง
02:49พี่ไม่
02:51ขอบคุณ
03:15คุณ
03:16ต้องалосьให้คำดู
03:22คุณพีซได้��ติแล้ว
03:25นอนจะพาคุณพี่หนีไปจ้าค่ะ
03:29อย่า
03:30อ่อนฟังชาที่ดีนะ
03:32พ่อรีบโน예 Kramp
03:33ออกไปจากมือตอนนี้ยังขัน
03:35รีบไปจ้า
03:36คุณพี่
03:37นอนจะไม่หนีจ้าค่ะ
03:38เรื่องน Index นอนต้องรักพิชชอบ
03:42อาจจะรักพิชชอบอะไร
03:44ทุงบุงหละนั่น น้องเก็บได้ตั้งดาลแล้ว
03:50พอจะคืนคุณพี่ ก็เธอร้อนกับคุณพี่จากก่อน
03:53แต่พอจะโยนทิ้ง น้องก็รู้สึกผิด
03:55เพราะว่าเก็บของได้ แต่ไม่คืนเจ้าของ
03:57เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไร
04:00น้องเพิ่งโยนทิ้งที่วัด
04:04อะไรนะ
04:14chalk
04:17ก็คุณพี่บอกว่า คุณพี่อยากจะลืมเจ้าของ
04:21น้องก็เลยโยนทิ้งไป
04:22wearing a wig
04:23คงมีคนเก็บ crushingบุงหละได้
04:25แล้วจะมาใส่ความคุณพี่
04:29เรื่องนี้เป็นความผิดของน้องทั้งหมดเตอร้อน
04:31จะเป็นความผิดของใครก็ชั่ง
04:34แต่เรา đóต้องหนีไปก่อน รีบไปสะ
04:36เราก็หนีไปด้วยกันซิครับ เจ้าaja
04:39ไม่ได้ ร่อนต้องไปคนเดียว
04:41คุณพี่ไม่ได้Huh ใคร คุณพี่จะอยู่ witnesses ก่าชะมันแบบนี้ ทำไม
04:46เพราะฉันไม่ได้ทำอะไร ฉันเลยต้องอยู่ซู่ข้อเกล่ безหราะ
04:51คุณพี่โง่มาก คุณบี้จะ urpose ตายซักก่อน
04:54แล้อขอโททสเศ Summer ข้อ นามไม่ได้ต้างใจ จะว่าคุณบี้
04:58ฉันก็ไม่ได้โกราด gar будนะ...
05:01แต่หล่่อไม่เข้าใจฉัน
05:03efficient
05:05is a call
05:08ค vida
05:10ชาตินี้เราคงรู้จักกันเพียงเท่านี้
05:13คุณพี่
05:16รีบหนีไปซะ
05:23คุณพี่
05:26รีบไปซะ
05:40เห็นใครแปลกรอมพวกมาไหม
05:42ไม่เห็นขอรับ
05:44แยกด้ายกันออกไปแล้วตามจับมันไม่ได้
05:47ขอรับ
06:04รีบไปซะ
06:10คุณพี่
06:25คุณพี่โดนควันผิดม่อม
06:27จนเมาไม่มีสติ
06:29ฉันชายย่าร้อนปลุกขึ้นมาจนคุยกันดูเรื่อง
06:32คุณพี่บอกว่าเขาคงไม่รอด
06:34แล้วบอกให้ฉันหนีไป
06:36คุณพี่บอกว่าเขาคงไม่รอด
06:38แล้วบอกให้ฉันหนีไป
06:40คุณสระจั
06:41คุณเล่นงานลูกกับแบบนี้
06:43nursingаш荒urgence라
06:45คุณจะข้าม็มีได้เลย
06:48werdlaimedหนี
06:50เมียร Warrior ได้ Storage
06:51lastediciónชั่ Wide Mig
06:52ฉันจัดเอ้าแบบนี้
06:54บอกแบบนี้
06:56แต่ submissions
06:57พี่ข sudah
06:58วันนี้พวยได้
07:00เจ้าต้องหนี
07:02คุณเอกกับคุณพัดช่วย
07:03เพื่อนหูดีว่า มันสิเป็นจังไหน
07:06ม่อย้อยทุก нужен
07:08ถึงแม่คำด้องจะยอมรับว่าเป็นคนโยน Kenny ista หลูก อ่าทิ้ง
07:11สิ แต่เรื่อง살shine ถึงขั้นนี้แล้ว
07:13โททย์แม่คำด้องไปก็เท่านั้น
07:15แม่คำด้องกับม่อย้อยไปเถ้า
07:19ไม่ฉันจะอยู่ช่วยคุณพี่ เจ้าค่ะ
07:22ถึงพวกแม่คำด้อง 친구들 IV PowerPoint จะบอกให้นะ
07:24งานนี้ไม่ใช่แค่พ่อเองหรอก ฉันเองก็ไม่รอด
07:27ฉันสั่งให้หนีไป หนีตอนที่ยังหนีทันเนี่ย
07:34คำดวง ค่ะขอสั่งเจ้าในฐานะที่คอยเป็นอาเจ้า
07:39เบ้าเก็บเข่าของ แล้วรีบหนีไปซะ
07:43คอยทีสอนคุณพี่ เรื่องนี้มันเป็นความลับผิดสอบของคอย
07:54มีอยู่ในดื้อเนี่ย
07:57ใครเข้ามาช่วยเจ้า
08:16อุ่นเนี่ยจะตายมั้ยขอรับ
08:24ช่างหัวมันเป็นไร
08:28มันบังอาจอัวดดีกับข้า
08:32เจ้าตังหากที่บังอาจ
08:34คุณสัจจัด
08:41ถ้าคุณเนี่ยขอออกไป
08:43เราตามออกมา
08:44ขอรับ
08:54คุณไปช่วย
08:56มาทำอะไรที่นี่
09:00ก็ผมรู้มาว่าคุณสัจจากให้อิยามที่จะเข้นความจริงคุณเอกเกินกว่าเหตุ
09:04ก็ผมก็เลยจะมาหาคุณสัจจากแล้วจะมาขอเยี่ยมคุณเอกด้วยเขาลับ
09:08ฉันมาถึงก็เห็นคุณสัจจากกำลงทรมาณคุณเอกด้วยรู้แกบนะ
09:14ทำเกินกว่าเหตุอย่างที่คุณพาว่า
09:16ฉันเลยสั่งโบยคุณสัจจากไปแล้ว
09:18ส่วนคุณเอกฉันให้หมอตัวดูออกการแล้ว
09:20ไม่มีอันตลาย
09:22แต่อีกนานก็จะมีสติ
09:24คุณพาช่วยมาก็ดี
09:26ฉันจะแจ้งให้รู้ว่าพวกนี้
09:28ฉันจะให้คุณเอกได้แก้ต่างเนื้อขดีไอ้โทษ
09:30คุณพาเองก็รู้เรื่องกฎหมายดี
09:32รีบคิดหาวิธีแก้สะ
09:34หากแก้หลุด
09:36ก็ให้คุณเอกก็มาทำงานตามเดิม
09:38หากแก้ไม่หลุด
09:40ฉันจะแต่งตั้งให้คุณเม่นเป็นผู้แทนเชียรัจจารย์ซื้อปืนแทนคุณเอก
10:02ขอแล้ว
10:10นะ
10:12ให้โอกาตแก้ต่างนั้นหรอ
10:14อะไรนะขอรับ
10:16คุณพาสมณ์ให้โอกาต củacho เอกแก้ต่างนั้นหรอ
10:18ใช่
10:34คงใจ อ่อน
10:36อยากให้เพื่อนสมณีตเรอดตัวละสลิ
10:38ตรวจสิ
10:42ไม่เป็นไรหรอกก็รับ
10:44กับผมเชื่อว่าผมไม่ได้แก้กันไงๆ
10:46เพราะก็ผมไม่ได้ถึงหลักฐานอะไรไว้เลย
10:52ดีมาก
10:56ถ้าอย่างนั้น
10:58พวกนี้เราจะเข้าฟังสอบสวนด้วย
11:00ถ้ามันทำท่าทานจะแก้คดีได้
11:02เจ้าก็สักถามมันให้พัง
11:04เข้าใจไหม
11:06ก็รับ
11:14ถ้าอ่าอยากหนี คอยสิให้อ่านี
11:16คอยสิบวายอยังเลย
11:26โซกดีด้วย อาไปก่อน
11:28เฮ้ย สิพายอีหลีบอร์
11:32ขอโยกเจ้าเรียนซื้อซื้อดอก
11:34ใจหายบท
11:36ที่จริง คอยก็บอยากให้อ่าไปรก
11:38คอยก็ทิ้งให้เจ้าอยู่ผู้เดียวว่าได้คือกัน
11:40ว่าแต่เจ้าขึ้นออกแล้วเตีย
11:42ว่าจะท้อยท่านขุนจังไหน
11:44ว่าแต่เจ้าขึ้นออกแล้วเตีย
11:46ว่าจะท้อยท่านขุนจังไหน
11:48มืออื่น เอากระดาษนี้ให้คุณพะ ห่ามให้ก่อน
12:08มันคืออย่าง
12:10แผนการสอยเหลือไอคุณ
12:12เอาอย่างนี้เลยไม่คำดวง
12:14อะไรนะขอรับ แม่คำดวงจะ
12:16000
12:27ฉันไม่คำดวง
12:30ว่ามันคำดวงจะ
12:32และของมันเสียงเกินไป
12:34คุณพ่อจะห้ามแม่คำดวงนะขอรับ
12:36fiance ไม่คำดวง เคารู้ว่าพ่อก็จะห้ามสิน Figure
12:38มาๆIC mulirtinden เอาหายสุดหมายมาให้พอนเช้า
12:40ซึ่งไม่ทำการเอา
12:42sount a small
12:46ก็ได้ไอ้โทง ไม่คัดดีสำคัญ
12:52กรับผมจึงขอมาร่วมตรวจสอบด้วย
12:55ขุ้นเองคงไม่ถือศากับผมนะครับ
12:58เธอเลย
13:00เรื่องนี้ว่างกันตามเนื้อผ้า
13:02ความจริงไม่มีอะไรต้องปิดหลัง
13:06ไอ้โทงเข้าโมยเอกสารของมิตเตอร์เช็ดวิก
13:09แล้วมันก็กลายเป็นสบ
13:11ในมือของไอ้โทงมีถุงบุกงาที่ปักชื่อขุนเอง
13:15เรื่องนี้เจาตรว้าน
13:17กรับผมไม่เกี่ยวครองกับควดีไอ้โทง
13:21ถุงบุกงานั่นเป็นของกรับผมก็จริง
13:24แต่กรับผมไม่ทำหายไปก่อนหน loro
13:27ที่กรантинаผมรู้ว่ามันถุงบุกงา characteristic
13:30กรับผมไม่ทำไมจริงไปเท่าสูลน์ให้ท่าน
13:32เมื่อของไอ้โทน evacuate ต่อที่เป็นชิ้นเกิร์แล้วกันไม่ใช่หรื�
13:34ใช่
13:36คงเป็นของสำคัญ
13:39จึงต้องพกติดตัวไว้
13:41แต่พอหายไปกรับไม่หา
13:44ฟังดูไม่น่าเชื่อ
13:46แต่ถ้าบอกว่าข้าอ่ายทุงและรีบร้อนนอนรential
13:50จนไม่รู้ว่าถุงบูกห bịหายไปใน
13:52เรื่องนี้กับผมว่ายังฟังน่าเชื่อกว่านะครับ
13:57แต่ถุงบวกหาก็ใหญ่
13:59ขุณเองจะไม่เห็นใช่ครับ
14:01ฉันว่ามันชัดieneเต็มตาไปได้สำหรับ
14:05ถ้าจะบอกว่าเป็นการจงใจจัดชาก
14:08ใส่ล้ายขุณเอก
14:10ฉันว่าอย่างน่าเชื่อมากกว่า
14:19ใครจะมาใส่ร้ายอะไรขุณเอก
14:22คนที่ได้ประโยชน์จากเอกสารของมิเตอร์ชาร vậy
14:26ก็มีแต่ขุณเอกพี่คนเดียว
14:30สมมูติว่า คุณเอกเป็นสายของโจนพ้นจวนล่ะ
14:36แค่ถุงบูหงาถุงเดียว
14:38จะสงสัยว่ากรับผม เป็นโจนกระหมดบ้านมึงอย่างนั้นหรือ เขาดัง
14:43คุณเอกจะโกรธก็โกรธไป
14:46แต่ลุงก็ว่าไปตามเนื้อผ้า
14:50ถ้าเจ้อยังสาศสางเรื่องตัวเองไม่ได้
14:53ใครๆก็ต้องสงสัยเรื่องนี้
14:55รวมทั้งฉันด้วย
14:59ไอ้ท่งมันอาจจะหยิบทุงบุงฮะข้างทางและก็เก็บเอาแหวน
15:04สันดาลโจนก็จอกลัวมันเจออะไรก็เก็บลัมไปค่ะ
15:09ที่แก่ผมรู้ ไอ้ท่งเป็นนักเร่งโต
15:14ไม่ใช่โจนกอยๆ จอกลับผยา Child สูงแน่นอน
15:16คุณไม่รู้ได้อย่างไร เคยไปบ้านมันหรujemy
15:21ไม่เคยไปหรอก
15:23แต่ถ้าขุณเองไม่beiใช่กับผม เราไปที่บ้านให้ท่งเท่นเลยมั้ย
15:28ใหญ่ถึงขนาดนั้นเลยyle
15:30นอกเรื่องนอกราว
15:31ไปที่บ้านมันก็เท่านั้น อ่ะเสียเวลา
15:34ก็ไปดูที่บ้านมันให้ก็จะ
15:36ถามันเป็นโจง ก็จอบ
15:39เจ็บขยาตics อย่างที่คุณเอก ว่า
15:40ที่คุณเอกแก้สัวมา
15:42มันก็พอบางคลิ่งนะ
15:48ขอปะระAPP
15:58ทางนี้
16:28ถูกเปลี่ยน อยู่ที่นี่
16:45เป็นเก็บใจนะ อยู่ระเท่า
16:47ไอ้!
16:58สวัสดีที่สวัสดี
17:28สวัสดีที่สวัสดี
17:58อ่ะ พายขอรัก
18:28อ่ะ พายขอรัก
18:58อ่ะ พายขวัน
19:02บ้านล่ง แบบนี้
19:04ถ้าไอ้ทงเป็นโจนกระจอก อย่างที่ว่าจริง
19:07มันคงมีของสาสมมากมาก ไม่โรงว่างขนาดนี้
19:11ก็ผมว่า
19:14พ่อแก้ตัวของคุณเตสเตอร lun นี้ตังไงคือแล้วละ
19:17หรือคุณพาชมีนว่าอย่างไรเขารับ
19:26ดูแล้วก็คงเป็นอย่างที่คุณพะเมษพูด
19:28ถ้าไม่มีอะไรก็กลับกันเธอ
19:36กุณพาสมิกไม่ได้ตัดสิทธิ์กันดี
19:38เดี๋ยว
19:58กุณพาสมิกไม่ได้ตัดสิทธิ์กันดี
20:13กันดี
20:16กันดี
20:22นี่มันอะไรกัน
20:33ไอ้โทงมันจะแกล้งปากชื่อคุณพาสมิกไว้ทำไม
20:36ไอ้โทงไม่ได้แกล้งปากชื่อฉันหรอก
20:39นี่เป็นโทงบุกงาของฉันเอง
20:46ลายปากนี้เป็นของแม่ยี่สุด
20:49กันดี
21:03เราก็รู้กันอยู่ว่าแม่ยี่สุดเป็นชิ้นกับคุณพาสมิก
21:06ถูกบุกงาเป็นของแทนใจของสำคัญของคุณพาสมิก
21:09แต่ไปอยู่ในห้องของอ้ายโทง
21:12คุณพาเม่กับคุณเม่นคิดเห็นอย่างไร
21:15ไอ้โทงขโมยมาแน่ แน่
21:22ถ้าอย่างนั้น
21:23ถุงบุงงาของคุณเอก
21:25ที่เป็นของแทนใจของแม่ยิสุดเช่นเดียวกัน
21:28คุณพระเมกกับคุณเม่น
21:30คิดว่ายังไง
21:34ก็คงคิดเป็นอื่นไม่ได้หรอกครับ
21:37ไอ้โทงขโมยมาเช่นกัน
21:45ฉันคิดว่าอาจจะมีใครบางคนขโมยถุงบุกงาของฉันไปซ่อนที่บ้านในโทง
21:52เพื่อช่วยคุณเอก
21:59เป็นในได้ของรับ
22:02ใช่ของรับ ก็ผมเห็นด้วย
22:04มาในโทงไม่มีรู้รอบของชิดอะไร
22:06ใครจะเข้าออกก็ไม่ยากเนี่ย
22:15แต่ถ้ามีคนขโมยของประยัดที่บ้านในโทง
22:17เพื่อช่วยคุณเอกได้ง่ายง่าย
22:19ก็อาจจะมีคนทำแบบนั้น
22:21เพื่อใส่ลายคุณเอกได้เหมือนกัน
22:23จริงไหม
22:25เพื่อช่วยคุณเอกได้ง่ายง่าย
22:27ก็อาจจะมีคนทำแบบนั้น
22:30เพื่อใส่ลายคุณเอกได้เหมือนกัน
22:35จริงไหม
22:47ทุงบุกงานี้จึงเป็นหลักฐานที่เชื่อถือไม่ได้
22:50ให้อีกนั้น
22:52ฉันตัดเสร็จ
23:06ให้อีกนั้น
23:08ฉันตัดเสร็จ
23:10คุณตัดการเป็นถูปหา gentlemen
23:12คุณตัดภายๆ
23:20คุณยกค่ะดี
23:22จริงไหน
23:24แقบไหน
23:26คุณที
23:27จริงไหน
23:29คุณช่วยคุณครับ
23:31箴จะจริงไหม
23:32ก็จริงไหม
23:34คุณตัดตัวนึง
23:35คุณตัดเย็บไกล
23:36คุณคุณตัดเย็บไกล
23:38จัดใจนักห 질문 มันวางแผนไม่แล้ว
23:43มันของให้ คมรถุดบู่เวลาคุณพระสมมิง
23:46ไปซอดไว้ที่บ้านในทง
23:48แล้วร่วนาวคันดาปเป็นหลงกลมัง
23:50เอาไปที่บ้านในทงไ debidollenAH
23:52อย่าให้ถึงขนาดนั้นไ verm
23:54นอกเรื่องนอกราว
23:57ไปที่บ้านมันก็เท่านั้นเสร็เวลา
24:00เต็บหู เข้าปาดหมา เข้าแผงมันอีก
24:10การขโมยของได้จวนเจ้าเหมืองไม่ใช่ไง ๆ
24:14โจนธรรมดาทำไม่ได้ ต่อให้เป็นในโทงก็มือไม่ถึง
24:17เราผมสงสัยว่ามันไปหามือดีมาจากไหน
24:30พวกนี้เราไปทำบุญสะดอกเข้ากันนะ พ่อเอง
24:37พามให้คำดวงไปด้วย
24:39ก็ได้ผมตั้งใจไปแล้วขอรับ
24:51เจ้าขา
24:54เจ้าขา
24:55ไม่คำดวงล่ะ
24:57พอกลับมาก็เข้าห้องเลยเจ้าค่ะ
25:00แล้วบอกว่าห้ามลบกลเด็ดขาดเจ้าค่ะ
25:17รอน
25:19รอน
25:20รอน
25:21ไม่คำดวง
25:25ไม่คำดวง
25:26ไม่คำดวง
25:28ไม่เกิดอะไรขึ้น
25:30คุณพี่
25:33คุณพระสมิงไว้ยังไงบ้าง
25:35พี่แทนของน้องได้ผลไหมเจ้าค่ะ
25:38ได้ผล
25:40คุณพระสมิงตัดสินยกคดี
25:42คุณพระสมิงตัดสินยกคดี
25:45น้องขอโทษนะเจ้าค่ะ
25:47ที่ทำให้คุณพี่ต้องรนคดี
25:49มันเป็นความผิดของน้องเองเจ้าค่ะ
25:51ที่ทำให้คุณพี่ต้องรนคดี
25:53มันเป็นความผิดของน้องเองเจ้าค่ะ
25:57ช่างมันก่อนเธอ
25:59ทำไมรอหนังบ้านเจ็บขนาดนี้
26:01ตอนที่ออกมาจากบ้านนี้ทง
26:06น้องเจอสหารยิ่งหน้าไม้ใส่
26:10น้องรุบไม่ทัน
26:16เฮ้ย มันใครอ่ะ
26:18เฮ้ย
26:20เฮ้ย
26:22เฮ้ย
26:24เฮ้ย
26:26เกาะ
26:41ก่ากคุณพี่ไม่ต้องห่วกเองเจ้าค่ะ
26:43พวกสหารไม่เห็น terrifying
26:46หน้าไม้ของสหารเมืองทุ่งใหญ่อาพยายาผิดไว้
26:49จะทำให้เรือบไม่หยุดไหน
26:51แต่เราไม่ต้องเป็นห่วง algunas
26:52จะรู้วิธีการแก้ผิด
26:55เจ้าค่ะ
27:06ไปร้านหมออินจัดยามาตามนี้
27:08เจ้าค่ะ
27:25เจ้าค่ะ
27:27รับกันจะเป็นอินจัดยา
27:29อืนกต่ออาร์สิ
27:33เจ้าค่ะ
27:35เจ้าค่ะ
27:39เจ้าค่ะ
27:41ที่นิกมื้น
27:43ที่ช่วยค่ะ
27:45สุดที่ดูกกับสุดที่ก็
27:49ค่ะ
27:51ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
28:21เรียกจุดacióษร้อยอักนอน
28:42เลือกจุดไหร่แล้ว
28:44ตรนเป็นยังไงบ้าง
28:47พรียะๆค่ะ
28:50ร่อนสีเรียดไปมาก
28:53ร่อนหลักก่อนนะ
28:55ฉันจะไปหาอะไรให้ร่อนกิน
29:20เจ้าค่ะ
29:22หลักก่อน
29:24เมื่อต้องวงดอกอ้า
29:26แผ่ข่อยดีขึ้นแล้ว
29:28แผ่ข้มอาวุดว่าแม่นแผ่มีดบาท
29:30มันประเศรวงไงๆดอก
29:32เจ้ายังเก็บดูแม่นเปล่า
29:34คอยเบิงออก
29:40เพื่อไม่ให้ใครสงสัย
29:42ร่อนห้ามออกจากเกรียน
29:44เข้าใจไหม
29:46เจ้าค่ะ
29:48ข้ามประฝือเหมือนครั้งที่แล้วด้วย
29:52เจ้าค่ะ
29:58ท่านคุณเจ้าค่ะ
30:00คุณพระสมิงกับคุณเม่นมาหาเจ้าค่ะ
30:06ให้คุณพระสมิงกับคุณเม่นรอรี่สระก่อน
30:08ให้รอตรงนั้น
30:10เจ้าค่ะ
30:18เทาディมีเรื่องที่ต้องคุยกันแบบฉุขลุกหน่อย
30:23ก็เลยมาหาเจ้าถึงเรือ
30:25ได้arin สิ ขอ รับ
30:28งั้นฉันขอตัวกันนะเจ้าค่ะ
30:33แม워서 อยู่ด้วยก่อนเถิด
30:35เรื่องนี้เกี่ยวกับแม้ค Вамดวงเหมือนกัน
30:40เรื่องที่จะคุยมี 2 เรื่อง
30:44เรื่องแรกให้คุณเมedgeรดเล่อ obed rất
30:46วันนี้เราไปคนบ้านในทง ถ้าหาในหนึ่งบอกว่า มันเจอใครวิ่งผ่าน มันก็เลยยิ่งหน้ามาให้ใส่
30:57แต่พอเข้าไปดู ลูกดอกกับปักที่ต้นก้วย มีเลือดออก
31:05โอ้ว หลับกวงเจอ เฮ้ย มีอะไร
31:19กระหวมกราบของขอมาแม่ตันีอยู่กรับ หลับกวงเจอ
31:22ถ้าหารในหนังก็เลยคิดว่า ต้นก้วยต้นนั้นคือนางตันนี่
31:26แล้วคือนั้น นั่งแหวน เบาของกระผม ไปเจอนั่งหยิบ
31:33เบาของเรือนท่านขุน ที่ล้านหมอยา ไปซื้อยาหยุดเลือด
31:43คุณไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้บางเอินเกินไป
31:46เขาสงสัยว่าเจ้าให้คนไปซื้อยาหยุดเลือดทำไม
31:53เอาวะ มาถึงข้างนี้แล้ว
31:57พวกท่านจะเอาอย่างไรก็ว่าไหม
32:02ดี
32:06ฉันขอถามตรงตรงเลย
32:10คนที่แอบขโมยถุ่งบูกหงาวของคุณพระสมิ่ง
32:14ไปไว้ที่บ้านในถงคือ
32:17คนที่แอบขโมยถุ่งบูกหงาวของคุณพระสมิ่ง
32:32ไปไว้ที่บ้านในถงคือ
32:39มัน
32:41คนร้ายคือมัน
32:45นี่ไง ห้องพี่ข้าอยู่นี่
32:48ส่วนในคนที่ว่าจ้างก็อยู่ข้างใน
32:58ยังมุมนุมด้วยเนี่ย
33:01มันอูโตก่อนแล้ว ได้เฝ้าหนีไป
33:15ข้าสืบรู้ว่าว่าเองเป็นคนมาอยู่ใหม่
33:18ร้างว่าเป็นยาตของแม่คำดวง
33:19แต่ความจริงอาจจะเป็นพวกโจนป้นจวน
33:21พี่คุณแม่นสงสัยเป็นเรื่องรายแรงมาก
33:23ฉันก็เลยมาที่นี่เพื่อพี่สุดความจริง
33:27พวกโจนป้นจวน
33:32พี่คุณแม่นสงสัยเป็นเรื่องรายแรงมาก
33:34ฉันก็เลยมาที่นี่เพื่อพี่สุดความจริง
33:40ค่อยบอกรู้เรื่อง
33:42เองทำตัวลึกรับ ต้องจะมีวิชาดิ
33:44ถ้าไม่รู้เรื่องก็ถูกกังเกงให้ค่าดู
33:47ว่ามีแผ่ไหม
33:53แผ่ถูกกังเกงน่ะ มันโน้ยไป
33:57คุณอยากเกงอีก
34:04เย็นบิงๆ บิงโรด นี่เปล่า
34:05เย็นบิงซะ บ้าลัง
34:07พอแล้ว
34:15ชัดการใจ
34:17พอแล้ว
34:21อ้าว ใส่ซะพาได้เหล่า คุณพลาท่านขุนปัดสีลูกตามหมดแล้ว
34:41ไม่เป็นไร
34:50คืนนี้ฉันจะให้หล่อนดูอย่างอื่นเพื่อนลางต่าง
34:56แม่ คุณพี่ก็...
35:02คุณเม้นคงไม่รู้ว่าอย่าห้ามเรือดนั้นที่ฉันให้บ่าไปซื้อ
35:07ถ้าเอาไปเข้ากับยาอื่นจะเป็นยารักษาช้ำในได้
35:10คุณเม้นทำให้เรื่องวุ่นว่ายไปหมด
35:13สิ่งที่ท่านทำในวันนี้ถือว่านักหนานะ
35:181. คือไม่ไว้หน้าฉัน บุกมาถึงเรือนมากล่าวหาต่อหน้าเมียต่อหน้าเบาไพร่
35:242. คือใส่ความผู้บริสุทธ์ พิสุทธ์แล้วก็หาพิรุธไม่เจอ
35:303. หลอกคุณพระสมิงมาบังหน้า เพื่อหยามน้ำใจฉัน
35:363. ข้อนี้ ขั้นจะรับผิดชอบยังไง
35:39ฉันหู้วางไม่ด้วย ฉันขอโทษ
35:463. ฉันเห็นแก่คุณพระสมิง ฉันจะยกโทษให้
35:533. เอาเธอ เอาเธอ ที่ฉันออกหน้ามาถึงนี่
35:574. เพราะเห็นว่าสิ่งที่คุณเม้นสงสัยมีน้ำหนัก
35:594. แต่เมื่อผิดพลาดไปก็ขอให้ท่านทั้งสองปลองลองนะเธอ
36:044. อย่าให้เรื่องวันนี้ถึงกับต้องไม่มองหน้ากันเลย
36:084. เขาใจมั้ย
36:104. ได้ขอรับ
36:144. แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีก
36:174. ขอรับ
36:225. คุณพระบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับกระผมสองเรื่อง
36:255. ใช่ มีอีกเรื่อง
36:285. เรื่องนี้ขุ่นเม้นอย่างไม่รู้
36:315. ฉันเองก็พึ่งรู้มาเช้า
36:345. ถุงบุกหงาลำไปของเจ้าที่พบในมืออีกทง
36:405. วันนี้มันมียากขึ้น
36:425. มูบุญชัยตรวจแล้วบอกว่าเป็นย้าแบบเดียวกันกับพี่วัด
36:465. คงมีเม็ดย้าแถวนั้นติดถุงมา
36:505. แล้วว่าเจ้าทําหายที่วัดจริงๆ
36:545. ถือว่าเจ้าพ้นวนทินโดยสมบูรณ์
36:585. ถือว่าเจ้าพ้นวนทินโดยสมบูรณ์
37:025. เรียมตัวเจราจาร์เรื่องซื้อปืนต่อได้แล้วนะ
37:055. คุณเอง
37:075. ขอรับ
37:095. ขึ้นให้เจ้า
37:135. ก็ได้ผมมีเมียอยู่แล้ว
37:185. ของแบบนี้ก็ได้ผมไม่ต้องกลายอีกต่อไปแล้วขอรับ
37:225. ขอรับ
37:375. ฉันเป็น
37:395. รอมเป็นยังไงบ้าง? เจ็บมากไหม?
37:515. เจ็บแค่หมดกัดเจ้าค่ะ
37:545. ของหมดตัวเท่าช้าง
37:585. ก็โดยขนาดนั้น แพลชีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
38:015. น้องทำเพื่อให้พวกเขาไม่แคลงใจ เลิกสงสัย
38:065. ฉันทำแพลให้
38:115. ยิบ
38:145. เจ้าค่ะ
38:165. ไปช่วยฉันบทยาสมบุนพายไป
38:175. เจ้าค่ะ
38:195. มีทุกสัย
38:47นั่นตะตุ่มเจ้าค่ะ
38:57นั่นหัวเขา
39:03นี่
39:08คุณพี่เจ้าค่ะ
39:11ที่คุณพี่กำลังจะจับ
39:13นั่นดอกบัวน้องเจ้าค่ะ
39:16ฉันว่าให้ฉันลืมตาแล้วหล่อนหลับตาดีกว่า
39:23ไม่งั้นไม่ได้ทำแผนแน่
39:46ลำเป็นยังไงบ้างเจ็บแผลอยู่ไหม
40:01ก็ยังเจ็บอยู่เจ้าค่ะ แต่ดีกว่ามาหวานเยอะเลย
40:16งั้นเปลี่ยนยาสมุมไพลไปบ่อย จะได้หายด้วยๆ
40:19งั้นกินข้าวกินยาก่อน แต่เดี๋ยวหลังไพลกัน
40:22เจ้าค่ะ
40:37ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ เจ็บที่ขา ไม่ได้เจ็บที่แขนเจ้าค่ะ
40:49อย่าดื่อ
40:52ร่อนยอมเสียงอันตราย ยอมจับตัวผู้ช่วยฉัน
40:56ให้ฉันได้ทำอะไรเพื่อร่อนมันเธอ
40:59หลอกกันคงไม่ได้เลย เอาเอ้ยหัวใจ
41:13ความรักมันไม่เคยรวม ไม่ทำร้ายใครรัก
41:18ที่กลายจริง กลับจริงกว่าแล้วครั้งใดได้
41:26ใจฉันมีค่ะ หลอกกันคงไม่ได้เลย
41:31เอาเอ้ยหัวใจ
41:33ความรักมันไม่เคยรวม ไม่ทำร้ายใครรักที่กลายจริง
41:41กลับจริงกว่าแล้วครั้งใดได้
41:49ใจฉันมีค่ะเธอ
41:55กลับจริงกว่าแล้ว
42:13หัวเราได้แสดงว่าหายดีแล้ว
42:28มองดูก็ได้เจ้าค่ะ
42:31โอ้
42:32อืม
42:33เฮ้ย
42:34เฮ้ย
42:36เฮ้ย
42:38เฮ้ย
42:40เฮ้ย
42:41เสียงดังอะไรล่อน
42:42เหลือดเจ้าค่ะ
42:44เหลือด
42:46เฮ้ย
43:00น้องขอโทษนะเจ้าค่ะ
43:02น้องรุ่นรางไปหน่อย
43:04เห็นล่านแข็งแรงดี
43:07ฉันก็สบายใจ
43:09ปลับ
43:28เเม้คักดวง
43:29แม้คันดวง
43:32แม้คันดวง
43:34ฉันเกือบไปเพราะหล่อนช่วยเนี่ย
43:40เนิดหยุดแล้วเจ้าค่ะ
43:46หล่อนแข็งแรงดีฉันก็หายห่วง
43:53ฉันไปทำงานก่อนแล้ว
43:56เจ้าค่ะ
43:59แกเจ้าค่ะ
44:10วันดล่อน
44:15เฮ้าสุดค่ะ
44:19ไม่แหละ
44:22แกเจ้าสุดค่ะ
44:25กลับผม ได้เตรียมพื้นที่ท่านเจ้าเมืองได้พัก
44:38เรื่อปร้อยแล้วขอรับ
44:55คืนนี้เรานอนกันที่นี่นะ พรุ่งนี้จึงเป็นเลือกรอยอังคาญ
45:05เดี๋ยวรอนนอนบนเตียง ฉันจะนอนที่แคล่เอง
45:14คุณไม่แน่มองเราอยู่ ที่คือชมตรงนั้น
45:21เขายังสงสัยน้องอยู่อีกเหรอเจ้าคะ
45:26คุณเม้นไม่ใช่คนโม่ ไม่เชื่อเราไงง่ายเหรอ
45:34ทำไมเขามองเรานานจัง
45:40เขาเลิกมองตั้งนานแล้ว
45:42เอ้ย
45:43แต่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับเราเหมออีกเมื่ออะไรไง
45:46ฉันยังต้องกลอดหล่อนไว้อย่างนี้
45:49คุณเม้นจะไม่สงสัยแล้วเจ้าคะ
45:55ว่าผัวเมียที่ไหนเขากลอดกันทั้งวัน
45:57ก็ไม่แน่น่ะ
45:59ถ้าฉันมีเมียจริงๆ ฉันก็คงจะกลอดแล้วก็จูบเมียทั้งวันทั้งคืน
46:03ถ้าฉันมีเมียจริงๆ ฉันก็คงจะกลอดแล้วก็จูบเมียทั้งวันทั้งคืน
46:07อ่ะ
46:09แบบนี้น้องก็มีลูกเท่าโครงช้างแล้วสิเจ้าคะ
46:15ใจ
46:22แต่ล่อนเป็นแค่เมียปล่อม ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก
46:27น้องก็เลิกก่อนได้เหรอ
46:29ก่อนสะนั้น หายใจไม่ออกเจ้าค่ะ
46:33ฉันก็ไม่ได้อยากก่อนสะหน่อย
46:35ที่ทำก็เพราะ
46:37จะตบตาคุณเม่น
46:39ไม่ได้มีเจตนาอื่นจริงๆ
46:41ไม่ได้มีเจตนาอื่นจริงๆ
47:11อร่อยมีจ้ะ
47:13ก็ไม่อร่อยเท่าไหร่หรอก
47:15ฉันแค่อยากรูรถน่ะ
47:17แล้วรถชาติมันเป็นยังไงล่ะ
47:19ก็ไม่อร่อยเท่าไหร่หรอก
47:21ฉันแค่อยากรูรถน่ะ
47:23แล้วรถชาติมันเป็นยังไงล่ะ
47:25มันเป็นยังไงล่ะ
47:35อุ้ย
47:37อุ้ย
47:39อุ้ย
47:41ก็ตรงนั้นมันที่หมาเยี่ยว
47:47หล่อนชอบรถเยี่ยวหมาเยี่ยวแมว
47:49ถ้ามันมาปล่อยเท่งไงก็ไม่บอก
47:51กินเยอะเยอะนะจ๊ะ
47:53ลุกจ้า
47:55ลุกก müade mit pereaut
47:57แล้วเธอจะทะเละกับใครให้นะ
47:59เราก็ต้องดูด้วย
48:01อย่างน้อยก็ต้องเป็นคนระดับเดียวกัน
48:03เป็นหงอ่ะไปจิ๊กอีกกา
48:05น่าเกลียดลุก
48:07อย่าทำอีกนะ
48:09socially socially socially fait
48:21แต่ถ้าอยากมีเรื่องก็บอกมาตรง ๆ จะดิเต็คความทั้งแม่ทั้งลูก
48:26พูดจา ใครชัด ๆ
48:29ถึงว่า เจอพี่ขุนไม่ทันไรก็ใจง่าย
48:32ยอมมีอะไรด้วยจังลูกฝูกจับแต่งงาน
48:34เท็บมัดชัด ๆ
48:36อุ้ย ถ่ายแล้วลูก
48:38อย่าไปเหยียดเขาสิ
48:40คนเรานี่นะว่าสนามันไม่เท่ากัน
48:43ลูกน่ะโชคดี มีแม่คอยอบรมสั่งสอน
48:46ให้เป็นกุลสัตรี ไม่สำส่อนเหมือนกับไพร่
48:51แล้วคนบางคน ๆ เขาโชครายลูก
48:53เขาไม่มีพ่อ ไม่มีแม่คอยสั่งคอยสอน
48:56มันจะย่ามเกินไปแล้วนะ
48:58ฮะ เอาอีกนะ
49:00อยากดอนกับakra ๆ
49:01ดอนมากู
49:03ยืดการ์ดอะไรกัน
49:10ไม่...ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ
49:12เพราะดีว่า ผ่านมาแล้วเห็น
49:14คำดวงเขาอยู่คนเดียว
49:15ก็เลยมาคุยเป็นเพื่อนเจ้าค่ะ
49:19พกติเห็นหัวอยู่ไหน
49:21จะเห็นเมียอยู่ใกล้ๆ
49:23ทำไมตอนนี้ถึง reconcileก็ได้หรือเขารับ
49:27เรื่องขัว Tul-pul- Simple Rus g
49:33เพราะ footprints ไม่มีเมีย
49:39มานี่พูดหล intimidate
49:40พวกคุณเองไม่ได้หรอ
49:42มีผู้หญิงมารุมรักตั้งหลายคน
49:44แต่ไม่รู้ว่ารักคนไหนมากที่สุด
49:58ก็ต้องรักเมียคนนี้ที่สุดเจ้าคะ
50:01ถ้าไม่รักเมีย
50:03จะให้รักหมาที่ไหน
50:06หล่อนนี้พูดจามให้สนกเลย
50:11กับประจงไṇ้ ฉันจะลงพูดหล่อนให้หนัก
50:16น้องชอบยังทำเทอคะ
50:18งันน้องพูดอีกเยอะๆเลยนะจ๊อคะ
50:20หumaหím
50:23หลวงเกริมใหญ่แล้วนะ
50:24จะลงพูดสั้งให้เข็ดเลยที่ฉันไปดูว่าจะกล้าอีกไหม
50:27คุณมี
50:28น้องเลยเลยนะจ๊อคะ
50:30อยากโล่ลงพูดใช่มั้ย
50:33อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า
51:03เจอสตรีกว่าหล่อน สักไว้เท่าเห็นจะได้
51:20ปากโฮสามหาว กล้านี้ยังไงนะว่าที่เป็นหมาย
51:28อุ้มแม่น่า
51:29ยิ่ง ยิ่ง ยิ่ง PSP
51:31สุดแรงขนาดนี่นี่
51:33แข็งแรงจริงเพราะคุ้น
51:35เห้ย นี่คำลูกนิ Hans ล 잉 wer
51:38หล่อสมศาด
51:46คุณแม่ดามมา เรียวจร้าค้ะ
51:50แ 와 ดามอะ น่อไป
51:52แ ไว้ว่rule เธอ มั่นแห television
51:54จริง กว่านี้
51:56คุณแม่จะทำอะไรเจ้าค้ะ
51:59อืม...
52:01อืม...
52:03อืม...
52:05อืม...
52:11ต่อนใช้แรงไปเยอะ
52:13ไปหาข้าวกินกันดีกว่า
52:15ไม่เจ้าค่ะ
52:17งุดเงิดกินไม่ลง
52:19กินไม่ลง
52:25ก็รับสัตรีกว่าหล่อน
52:27เป็นรอยเท่าเห็นจะได้
52:29อืม...
52:31อืม...
52:33อืม...
52:39อืม...
52:41ไป...
52:43อืม...
52:45อืม...
52:47ไม่ดียอมหรอกเว่ย
52:49ก็แหิว
52:55อาหารเป็นอ่างไรบ้างแล้วบัง
52:57อาร่อยมากเจ้าค่ะ
52:59เกืออะไรขึ้นแม่ยือสุน
53:01ซ้อยคุณแม่หายเจ้าค่ะ
53:03ไม่รู้ว่าไปทำหลนที่ไหน
53:05ยืนคุยกันแบบนี้
53:07ครูจะหาเจ้า
53:13ฉันกับคุณแม่เดินหัว
53:15ฉันกับคุณแม่เดินหามาจนทั่วแล้ว แม่คำรวงไม่รู้ อย่าพูดดีกว่า
53:20ทุกคนที่มาที่นี้ก็รู้แล้วแต่มีชาติตรากูลกันทั้งนั้น
53:25มีแค่ร่อนคนเดียวนั่นแหละ ที่ไม่มีใครรู้ของรอนป่ายเทา
53:29หมายความว่ายังไง
53:31ก็หมายความว่า อาจจะมีคนโลบเก็บซ้อยฉันได้ แล้วไม่เอามาคืนเจ้าของไง
53:38ติดออง
53:43แม่คำดวงอยู่กับกระรับของตลอดเวลา
53:45ของไม่ใช่คุณที่เก็บมาหรอก
53:47พี่คุณแน่ใจเหรอเจ้าคะ
53:49ว่าตลอดเวลา
53:51ถ้าสงสัยฉ ambosจัดนักจะค้นตัวฉันตอนนี้
53:54หรือจะไปตรวจของที่κระโจม ก็ได้
53:56หร่ unpงไม่งโงเก็บส้อยวิธิตัวหรอกเนอะ
53:59เอาละ เอาละ
54:00เพื่อความสบายใจของทุกคน
54:02เอาตามที่แม่คำดวง บอกกันได้
54:26ห้ามทำไม
54:27รัวฉันเข้าไปเห็นของที่หล่อนขโมยไปหรือไง
54:29มาถึงหน้ากระโจมแล้ว
54:31ยังจะรีลาอะไรอีก
54:34ขอให้คุณพระสมิ่งเป็นคุณเข้าไปโรดสองกับคุณพี่ได้ไหมเจ้าคะ
54:38เพราะน้องก็ไม่ไว้ใจคนอื่นเหมือนกัน
55:01เจอไหมเจ้าคะ
55:03คุณพระสมิ่ง
55:04คุณพระสมิ่ง
55:06คุณพระสมิ่ง
55:12น้อยังเงินเป็นครั้งแล้ว
55:14- ขอบคุณนะเจ้าค่ะ หัวจ้า
55:43- ฉันมีเรื่องสำคัญ อยากจะคุยด้วย
55:45- เจ้าค่ะ
55:48- คุณพัสมิ่งกับคุณยี่สุนเหลือเป็นชิ้นแล้ว
55:52- เฮ้า
55:52ãy
56:13ฉันอยากให้หมอจัน ทำให้มันพิสวักกัน
56:16ได้
Recommended
57:07
48:55
56:24
39:42
39:13
24:00
55:51
42:02
46:04
37:34
54:56
Be the first to comment