Για Μια Χούφτα Πετρέλαιο
- 12 years ago
Όλο το παρασκήνιο για την σχεδιαζόμενη επίθεση στο Ιράκ το 2003- και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ να την ξεκινήσουν – λίγες μέρες πριν την κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας την 27η Ιανουαρίου, που σύμφωνα με τις αμερικανικές πηγές θα εγκαινιάσει την “τελική φάση”.
Στην εκπομπή μιλούν “γεράκια” της Ουάσιγκτον, οι πρωταγωνιστές του κινήματος εναντίον του πολέμου στην Μεγάλη Βρετανία – μεταξύ τους και ο παλαίμαχος ηγέτης των εργατικών Τόνι Μπεν – καθώς και ένα γεράκι που έγινε περιστέρι: ο περίφημος Σκοτ Ρίττερ, αμερικανός ρεμπουμπλικανός και επιφαλής των επιθεωτητών στο Ιράκ επί σειρά ετών, που σήμερα υποστηρίζει ότι το Ιράκ δεν διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και κάθε εκστρατεία εναντίον του είναι αδικαιολόγητη.
Μία από τις πιο εντυπωσιακές αποκαλύψεις του Ρίττερ αφορά την επιχείρηση “αλεπού της Ερήμου” στα πλαίσια της οποίας βομβαρδίστηκε η Βαγδάτη το 1998. Ο επιθεωτητής αποκαλύπτει ότι ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ τον κάλεσε στο γραφείο του όπου και του ζητήθηκε να προκαλέσει μια κρίση προκειμένου να ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί – οι στόχοι των οποίων είχαν επιλεγεί από τους πράκτορες της CIA που δουλεύουν με το κάλυμμα των επιθεωρητών!!
Η εκπομπή αναλύει επίσης γιατί ο πατέρας Μπους προτίμησε να αφήσει τον Σαντάμ στην εξουσία στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991 και την κατάσταση στο Ιράκ μετά από δώδεκα χρόνια οικονομικών κυρώσεων. Σε μία αποκλειστική συνέντευξη ο Αμπού Χαμζά, ένας από τους ηγέτες των φανατικών ισλαμιστών, δηλώνει ότι, αν το Ιράκ δεχτεί νέο πλήγμα, “θα υπάρξουν και άλλες επιθέσεις σαν κι αυτή της 11ης του Σεπτέμβρη” την οποία θεωρεί “νόμιμη”.
Αποκαλύπτει επίσης ότι η απόφαση για την επίθεση εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν έχει αποφασισθεί από το καλοκαίρι του 2002 και από τότε ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να την πλασσάρει στην διεθνή κοινή γνώμη με αμφιβολία μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Αναλυτές εξηγούν γιατί το Ιράκ επελέγη ως στόχος: αφ’ενός για τον αποπροσανατολισμό της προσοχής των αμερικανικών πολιτών από τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται τόσο ο πρόεδρος Μπους όσο και ο αντιπρόεδρος του Ντικ Τσένι και αφ’ετέρου για να εξυπηρετηθούν τα πετρελαϊκά συμφέροντα των ΗΠΑ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην – επίσης πετρελαιοπαραγωγού – Βενεζουέλα τον Απρίλιο του 2002.
Στην εκπομπή μιλούν “γεράκια” της Ουάσιγκτον, οι πρωταγωνιστές του κινήματος εναντίον του πολέμου στην Μεγάλη Βρετανία – μεταξύ τους και ο παλαίμαχος ηγέτης των εργατικών Τόνι Μπεν – καθώς και ένα γεράκι που έγινε περιστέρι: ο περίφημος Σκοτ Ρίττερ, αμερικανός ρεμπουμπλικανός και επιφαλής των επιθεωτητών στο Ιράκ επί σειρά ετών, που σήμερα υποστηρίζει ότι το Ιράκ δεν διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και κάθε εκστρατεία εναντίον του είναι αδικαιολόγητη.
Μία από τις πιο εντυπωσιακές αποκαλύψεις του Ρίττερ αφορά την επιχείρηση “αλεπού της Ερήμου” στα πλαίσια της οποίας βομβαρδίστηκε η Βαγδάτη το 1998. Ο επιθεωτητής αποκαλύπτει ότι ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ τον κάλεσε στο γραφείο του όπου και του ζητήθηκε να προκαλέσει μια κρίση προκειμένου να ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί – οι στόχοι των οποίων είχαν επιλεγεί από τους πράκτορες της CIA που δουλεύουν με το κάλυμμα των επιθεωρητών!!
Η εκπομπή αναλύει επίσης γιατί ο πατέρας Μπους προτίμησε να αφήσει τον Σαντάμ στην εξουσία στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991 και την κατάσταση στο Ιράκ μετά από δώδεκα χρόνια οικονομικών κυρώσεων. Σε μία αποκλειστική συνέντευξη ο Αμπού Χαμζά, ένας από τους ηγέτες των φανατικών ισλαμιστών, δηλώνει ότι, αν το Ιράκ δεχτεί νέο πλήγμα, “θα υπάρξουν και άλλες επιθέσεις σαν κι αυτή της 11ης του Σεπτέμβρη” την οποία θεωρεί “νόμιμη”.
Αποκαλύπτει επίσης ότι η απόφαση για την επίθεση εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν έχει αποφασισθεί από το καλοκαίρι του 2002 και από τότε ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να την πλασσάρει στην διεθνή κοινή γνώμη με αμφιβολία μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Αναλυτές εξηγούν γιατί το Ιράκ επελέγη ως στόχος: αφ’ενός για τον αποπροσανατολισμό της προσοχής των αμερικανικών πολιτών από τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται τόσο ο πρόεδρος Μπους όσο και ο αντιπρόεδρος του Ντικ Τσένι και αφ’ετέρου για να εξυπηρετηθούν τα πετρελαϊκά συμφέροντα των ΗΠΑ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην – επίσης πετρελαιοπαραγωγού – Βενεζουέλα τον Απρίλιο του 2002.