masal perisi

Özlemin inkârını seçen dilimin paslı yollarına öfkenin gözyaşı düşerdi ay geceye bedenini serince. Yalansız buluşmaların odalarına kapanırdık kendimizi unutarak aşk yalvarılı sözlerimizin dimağını dürterken. Defalarla parsellenmiş düşlerin girdaplarıyla bölünürdük sözümüzün tükenen kandilleriyle yine kendimizi bulurduk ve için için tükenen bir sevdanın hem yargıcı hem de gözü kara cellâdı olurduk.