Manisa Akhisarlı Hasan Amcanın Şifalı Bitkileri
- 8 yıl önce
Akhisar’ın tanınmış esnaflarından 86 yaşındaki Hasan Alemdar, Akhisar’ın yerel aylık dergisi Keyfi Sefa Dergisinin 15. sayısına konuk oldu. Şifalı bitkiler üzerine Akhisar’da ve ülkemizin çeşitli bölgelerinde isim yapmaya başlayan Hasan amca ile bu konu üzerine kısa bir sohbet gerçekleştirildi.
İşte Keyfi Sefa Dergisi’nin 15. sayısında yer alan röportaj.
1930 Bulgaristan Kırcaali’de doğdum. 1940’ta babam Bulgarların zulmüne uğradı. Bu yüzden kaçmak zorunda kaldık ve ormandan kaçarak Türkiye’ye gelmek üzere Yunanistan’a sığındık. Fakat o dönem 2. Dünya Savaşı vardı, hudutlar kapalıydı. Bu yüzden Türkiye’ye geçemedik. Bunun üzerine Yunanistan bizi geri göndermek istedi. O sırada bize Türk Konsolosluğu sahip çıktı. Böylece muhacir olarak orada kaldık. Konsolosun denetiminde her cuma karakola imza atarak tam 11 sene orada yaşadık. 11 senenin sonunda Konsolos evraklarımızı imzaladı, trene bindirdi ve bizi Türkiye’ye gönderdi. Türkiye’ye gelince de bizi Akhisar’a yerleştirdiler. 1951 yılının 8.ayında biz buraya gelmiş olduk. Tabi bunlar hiç kolay olmadı. Geldiğimizde kimseyi tanımıyorduk. Ben Yunanistan’da berberlik yapıyordum. Burada da kendimizi öyle tanıttık. 1973’e kadar 23 sene berberlik yaptım. Daha sonra 8 sene zücaciye işi yaptım. 1980’de Tahtakale’de demirci dükkanı açtık. Yavaş yavaş yerleştik ve tanındık. Devlet bize bir ev yaptı. Hala o ev duruyor ve içinde ablamın oğlu oturuyor. Ben burada Akhisar’da evlendim. Eşim bizden sonra gelen Muhacirlerden biridir. Oradayken de 11 sene komşuluk yaptık. Yunanistan’da iken babam beni medreseye göndermişti. Orada iken Kuran-ı Kerim, dini konular ve biraz Arapça öğrendik. Oradan aldığımız bir diğer şeyde ruhumuzdaki anlatma aşkı oldu.
Detaylar için... akhisarhaber.com/akhisarli-hasan-amcanin-sifali-bitkileri-26321h.htm
İşte Keyfi Sefa Dergisi’nin 15. sayısında yer alan röportaj.
1930 Bulgaristan Kırcaali’de doğdum. 1940’ta babam Bulgarların zulmüne uğradı. Bu yüzden kaçmak zorunda kaldık ve ormandan kaçarak Türkiye’ye gelmek üzere Yunanistan’a sığındık. Fakat o dönem 2. Dünya Savaşı vardı, hudutlar kapalıydı. Bu yüzden Türkiye’ye geçemedik. Bunun üzerine Yunanistan bizi geri göndermek istedi. O sırada bize Türk Konsolosluğu sahip çıktı. Böylece muhacir olarak orada kaldık. Konsolosun denetiminde her cuma karakola imza atarak tam 11 sene orada yaşadık. 11 senenin sonunda Konsolos evraklarımızı imzaladı, trene bindirdi ve bizi Türkiye’ye gönderdi. Türkiye’ye gelince de bizi Akhisar’a yerleştirdiler. 1951 yılının 8.ayında biz buraya gelmiş olduk. Tabi bunlar hiç kolay olmadı. Geldiğimizde kimseyi tanımıyorduk. Ben Yunanistan’da berberlik yapıyordum. Burada da kendimizi öyle tanıttık. 1973’e kadar 23 sene berberlik yaptım. Daha sonra 8 sene zücaciye işi yaptım. 1980’de Tahtakale’de demirci dükkanı açtık. Yavaş yavaş yerleştik ve tanındık. Devlet bize bir ev yaptı. Hala o ev duruyor ve içinde ablamın oğlu oturuyor. Ben burada Akhisar’da evlendim. Eşim bizden sonra gelen Muhacirlerden biridir. Oradayken de 11 sene komşuluk yaptık. Yunanistan’da iken babam beni medreseye göndermişti. Orada iken Kuran-ı Kerim, dini konular ve biraz Arapça öğrendik. Oradan aldığımız bir diğer şeyde ruhumuzdaki anlatma aşkı oldu.
Detaylar için... akhisarhaber.com/akhisarli-hasan-amcanin-sifali-bitkileri-26321h.htm