ΑΣ΄ ΤΟ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΣΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΝΙΣΗΣ 1920-2007

Αλίκη Βουγιουκλάκη & Κώστας Φυσσούν (Από την Ταινία Το Δόλωμα 1964)

Άσ' το το χεράκι σου

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Κώστας Καπνίσης

Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Βουγιουκλάκη

Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μουζάς & Λευτέρης Λιγνός ( Ντουέτο )
Γιάννης Πάριος
Αλέξια
Δέσποινα Μακεδόνα

Ξεκινήσαμε πρωί
κι είναι μεσημέρι
άσ' το το χεράκι σου
να σου το κρατώ

Θά 'ρθει και το δειλινό
με το πρώτο αστέρι
ξεκινήσαμε πρωί
κι είναι μεσημέρι

Έχουμ' ως τ' απόγευμα
δρόμο αρκετό
τίποτ' άλλο αγάπη μου
τώρα δεν ζητώ

Ας το το χεράκι σου
το μικρό σου χέρι
άσ' το το χεράκι σου
να σου το κρατώ

Τώρα που νυχτώσαμε
σφίξε μου το χέρι
τώρα ακόμα πιο πολύ
το αναζητώ

Χάθηκε στα σύννεφα
το μικρό τ' αστέρι
τώρα που νυχτώσαμε
σφίξε μου το χέρι

Μη σε νοιάζει που το φως
είναι λιγοστό
και περπάτα δίπλα μου
όπως περπατώ

Το υπέροχο αυτό τραγούδι των Κώστα Καπνίση και Αλέκου Σακελλάριου, που ακουγόταν στην ταινία "Το Δόλωμα", παραγωγής Φίνος Φιλμ 1964, είναι από τα πιο τρυφερά τραγούδια του μουσικού μας πολιτισμού. Κλασσικό πια και αειθαλές, πάντα συγκινεί, γιατί είναι το αιώνιο κάτοπτρο του εσωτερικού μας εαυτού, χρεωμένου και σφραγισμένου με την πρώτη συναισθηματική μας προσέγγιση του κόσμου. Θα μπορούσε να είναι και νανούρισμα από τη γλυκιά και προστατευτική φωνή της μάνας, γιατί υπάρχει μία αρετή που παρηγορεί σε αυτό το τραγούδι. Είναι όμως περισσότερο ένα ταξίδι με την άκρη του ματιού στον κόσμο της αθωότητας, στο χρόνο των αναμνήσεων και της νοσταλγίας, σε όλα αυτά, τα οποία στοιχειώνουν το σήμερα σαν τα "κύματα μιας ένοχης και αδικαίωτης νεότητας και σκάνε στις ακτές μιας ώριμης σοβαροφάνειας, αυτής που παραμένει αζήτητη και μοναχή σαν τα τελευταία κεράσια του καλοκαιριού στους πάγκους". Όταν ακούς αυτό το τραγούδι, δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να κρύψεις περισσότερο τον εαυτό σου και να τον προστατεύσεις, αν θες πράγματι να τον σώσεις, έστω και ένοχα σ’ αυτόν τον κόσμο, που ο Μεφιστοφελής έχει αναλάβει την εκπαίδευσή σου. Μεγαλώσαμε πια και πρέπει να προβάρουμε ρόλους!