Enbiya Suresi, 44-46, 53 Ayetlerinin Tefsiri

ADNAN OKTAR: Allah Allah, bakın Cenab-ı Allah cahiliyedeki, küfürdeki mantığı ne güzel açıklamış. Enbiya Suresi 44. ayet. Şeytandan Allah’a sığınırım: “Evet, biz onları ve atalarını yararlandırdık;” işte mallar, oğullar, ticaret, “öyle ki,” bakın ne kadar önemli, “ömür onlara (hiç bitmeyecekmiş gibi) uzun geldi.” Hakikaten hiç birinin aklına bu tip insanların ölüm aklına gelmiyor. Mesela yaşlanmış adam bakıyorum baya kilolu, kolesterolü çok yüksek her an ölebilir o aslında. Hiç umurunda bile değil. Tek kelime bile Allah’tan bahsetmiyor. Bir kelime bile Allah’tan bahsetmiyor. İşte kim kime kaç gol attı. İşte çekler ne oldu, senetler ne oldu. Şunun arabası ne oldu, bunun arabası ne oldu. Kardeşim, etme yaşın ilerlemiş aklını başına al. Olgunlaşmışsın. Allah’tan tek kelime bahset, değil mi? Allah’a kalbini bağla. Tek kelime bahset derken, yani tabii ki sürekli bahset ama hiç bahsetmiyorsan bir kere olsun Allah’tan bahset. “Fakat şimdi, bizim gerçekten yere gelip onu etrafından eksiltmekte olduğumuzu görmüyorlar mı?” hepsini öldürüyorum diyor Allah, teker teker. Birer birere eksiltmiyor muyum onları diyor. “Şu halde, üstün gelenler onlar mı? diyor Allah. (Enbiya Suresi / 44) Ben miyim, onlar mı üstün diyor? Hepsini bire birer alıp mezara koyuyor muyum koymuyor muyum diyor Allah. Yapıyorum diyor. O zaman niye büyüklük taslıyorlar diyor? Galip olsa, o mezarın altına girmez o diyor. Büyükleniyor ama diyor, teker teker Ben onları eksiltip, mezarın altına sokuyorum diyor Cenab-ı Allah.

“De ki: "Ben sizi yalnızca vahy ile uyarıp-korkutuyorum.” Kuran’la uyarıyorum, korkutuyorum, “Ancak sağır olanlar, uyarıldıklarında çağrıyı işitmezler." (Enbiya Suresi / 45) Şuuru kapalı diyor Allah.

“Andolsun, onlara Rabbinin azabından 'bir ufak esinti' dokunacak olsa” hakikaten küçük bir bela bile olsa acayip paniğe kapılıyorlar, “hiç tartışmasız; ‘Eyvahlar bize, gerçekten bizler zulme sapanlarmışız’ diyecekler” diyor Allah. (Enbiya Suresi / 46) Hakikaten bir anda Allah’tan kitaptan bahsedip, bir anda dinden imandan bahsediyor öyle tipler. Bela geçtiğinde, sanki hiç bir şey olmamış gibi Allah’ı, dini, imanı, Kitab’ı unutuyor.

Bakın şu kafaya Allah uyarı yapıyor. Enbiya Suresi 53. ayet. Şeytandan Allah’a sığınırım: “Biz atalarımızı bunlara tapıyor bulduk" dediler.” (Enbiya Suresi / 53) Nereden çıkardın bu düşünceyi diyorsun? ‘Alim, ulema yapmış şu ana kadar’ diyor, ‘atalara uyuyoruz biz’ diyor. Allah diyor ki Şeytandan Allah’a sığınırım: “Ya ataları bir şey bilmeyen cahil insanlarsa yinemi uyacaklar” diyor Allah. “Sen onları Kuran’a çağırdığın vakit, onlar seni atalarına çağırırlar” diyor. “Ataları hiçbir şey bilmeyen cahil kimselerse yine mi uyacaklar” diyor Allah. Adamı Kuran’a çağırıyoruz, o da bizi atasına çağırıyor. Kardeşim, atan bir şey bilmiyor, cahil atan. Sen Kuran’daki dine baksana, “Kuran’da Allah böyle diyor” diyoruz, ‘benim bildiğim dinde bu yok’ diyor. “Nereden anladın” diyoruz? ‘Duydum atalardan’ diyor. Önce hazır bir din var kafasında, o dine inanmak için Kuran’a bakıyor, Kuran’da var mı yok mu o din. Eğer yoksa, Kuran’a inanmıyor. ‘Bir yanlışlık var, ben aradığımı Kuran’da bulamıyorum’ diyor. Yoksa, demek ki uydurma. Böyle şey olur mu? Önce sen Kuran’a bakacaksın, Kuran’da varsa o dindir. Kuran’da yoksa, o din değildir. Bu kadar açık.