Gazinoda tanışmıştık onunla..
Konsomatris'di adı Dilara.Sözde tabi..
Her akşam onu çağırırdım.
Ona geldiğimi bildiği halde,ona geldiğimi bildiği halde..
Bir dikişde bardağın dibini bulurdu.

Bir gün yine gittim,onu çağırdım.Baktım anlamıyor halimden sevgimden.İç dedim bu gece iç,yıkılana kadar iç..Bırak yılların acısını benden çıkar,benden al.Doy dedim bu gece doy;

İçkiye,
Seni sevenlerin hatrına,
Aklında ne varsa.
İsyana,
Utanca,
Satılmışlığa..
Herşeye doy bu gece dedim,doy!..

Susmuştu,yüzüme bakamıyordu..
Bir anda kızıpta gitti masamdan.
Benden böyle bir şey beklemiyordu,
Kapıdan çıkarken geldi arkamdan..

Bir çorbacıya gitti oradan,
Konuştuk şöyle havadan,sudan.
Sevmediği birine vermişler,o da evden kaçmış.Gerisi belirli Anlatmaya gerek yok..

Ama onun bilmesini istediğim bir şey vardı,ona söylemediğim!..

Ben onu memleketim gibi,
Ben onu toprağam gibi,
Ben onu adam gibi sevmiştim,adam..

Fakat gözlerime bir baktı ve bana şöyle söyledi;..

Benden hiç bir hayır gelmez kimseye,
Sen de git birini bul sen kendine..
Acılar girecek senin kalbine,
Aklına beni hiç sakın getirme!..

Hak verdin onun bu sözlerine,kalktım gittim ordan evime.Evlendim..Bizim köyden biriyle.Daha dün gibi hatırlıyorum..

Benimde bir kızım oldu.Büyüdü gelinlik oldu,dün akşam söz kestik..

Ama sevdiğiyle.
Sevdiği biriyle,
Sevdiğiyle!..